anneye sarılamamak

Boşuna yaşıyor gibi hissediyorum. 2 saattir yatakdayim uyuyamadim annemi her an goruyorum ama aramizda kilometreler var kimseye anlatamiyorum amina koyim. Hep bir burukluk var hep bi eksiklik var. Isyan etmemeyi ogretti bana onsuzluga nasil isyan etmeyeyim. Valla hayat zor amk

derdini paylaşmak istiyorum ama bulamadim yazacak bi sey, Allah yardımcın olsun..

11 senedir hemen her gün buna benzer cümleler içimde yankılanır. ama bundan daha kötüsü yarın da sarılamayacağını bilmektir. ve bir sonraki gün, ondan sonraki gün, daha sonraki gün... rüyalar bizim için vardır belki de...

bazen dayanamıyorum onsuz geçen günlere. sırf o istedi diye şehir dışında okuyorum. hele ilk günlerim çok zor oldu. fakat alışmam gerekiyordu. onun için bu okulu 4 senede bitirip, meslek sahibi olup onu gururlandırmam gerekiyor. benim için kaç yıldır bu kadar uğraşan annem için bunu yapmam gerekiyor. Allah'tan tek isteğim annemi gücendirmemek. bunun için her günüm sürgünde geçiyor.

son on yıldır sarılamadım annem sana...20 yaşımdayım annem ben 10 yaşımdayken vefat ettin. 10 yaşında çocuktum tüm dünyam sendin sonra dünyam gitti. o yüzden hala kendimi bir yere ait hissedemiyorum hep kaçmak uzaklaşmak istiyorum belki seninlele karşılaşırım diye yolda kaç kişiyi sana benzetip art ardına sigara yaktım hatırlamıyorum. abim ablam hep konuşmak istedi içine atma dedi ama yapamadım bağırıp çağırıp rahatça ağlayamadım affet anne. ilk kez yazıyorum senin hakkında ilk kez paylaşıyorum özlemimi artık ağır geliyor ben büyüyorum zaman geçiyor ama içimdeki hasretin dinmiyor canım annem çok özledim mekanın cennet olsun erken kavuşmak dileğiyle son beşiğin.

dünyada yaşamaya sebep bulamamak gibi bişey boşa nefes almak gibi. anneme sarılamıyorum lan çok saçma. yılda sadece bir sefer görebiliyorum ve sadece bir sefer sarılabiliyorum eğer yanınızdaysa kendinize bağlayın zincirle

her sabah uyandığımda ve her gece uyumadan önce kesin sarılırım ben. bi kere laf edecek gibi oldu, 'ya ertesi sabah ikimizden biri uyanamazsa?' dedim daha da laf etmedi

dunya üzerindeki en büyük acilardan biri olsa gerek.

20 yaşındayım hâla anneme türlü şebeklikler yaparım. onsuz ne yaparım diye düşünsem tüylerim diken diken olur gözlerim yaşlanır. bulduğum her vakit ona sıkı sıkı sarılırım. değil ölmesi öldüğünü düşünmek dahi ağlatır beni. allah kimseyi annesiz bırakmasın. --- spoiler --- sizin hiç babanız öldü mü ? benim bir kere öldü kör oldum --- spoiler ---

gençler annelerimızın değerini anlamak için illa kaybetmemız gerekmiyor ve öf bile demeyin bazen araya km ler giriyor senede bir kaç gün veya 1 2 ay görebiliyorsunuz fırsatınız varken bol bol sarılıp opun o mis kokusunu içinize çekin yaptığı yemekleri begenmemezlik yapmayın hasret kalırsınız gece gece huzunlendirdiniz be.

10 yaşımda babam cezaevine girdi, 18 yaşındayım annem yoğun bakımda, onu da kaybediyorum.. herşeyin hayırlısı...

annemin bir saçının teline bile dünyaları değişmem. ama işte bi orospuya 1000 defa seni seviyorum dersin de bi anneye 1 taneyi söylerken zorlanırsın ya. yada sarılırken bi zor gelir ya. o neden oluyo ki ya. amk niye oluyo harbiden o ya biri açıklasın bana

(bkz: baba'ya sarılamamak) bunun acısını anadolu'da yaşayan insanlara sorun özellikle güneydoğu anadolu'da yaşayanlara. nesillerdir atlatamadık bu durumu, bir sabah uyandığımda olmayacaklar biliyorum. ama duyduğum saygının sevginin öne geçmesinden dolayı ikisine de sarılamadım hala. ve ben 23 yaşındayım. bir insan annesine babasına nasıl sarılamaz hala anlayamadım..

imkan var da yapmıyorsanız sizin ayıbınızdır.

yaklaşık 11 bin kilometreden hiçde kolay değildir gelinir eli öpülür sarılınır akılda bu vardır

sizi sevmeyen ve sarildiginizda iten bi anneniz varsa alışıyorsunuz ve sarılma ihtiyacı hissetmiyorsunuz bi sure sonra. mesela ben hiç bilemedim sözlük gerçekten sarılmak nedir anneye, annenin kokusu nasildir, ne konuşulur onunla ve nasıl anne kız olunur gerçekten hiç bilemedim.

varlığına bi şükürler olsun allah başımdan eksik etmesin,ne kadar kızdırsada kavga etsekte yeri her zaman apayrı tutuncak dalım koca çınarım iyi ki var be.

(#570311) :'(

12 yıldır falan sarılamıyorum ondan öncesini de zaten hatırlamıyorum.

sevgimi pek belli edemeyen bir insanım. ne anneme, ne abime, ne arkadaşlarıma ne de hayatımdaki diğer insanlara karşı. genelde bu yüzden soğuk bir duvar gibi olduğumu söylerler. ne anneme onu çok sevdiğimi söyleyebildim bu zamana kadar ne de doya doya sarıldım. çünkü anneme ne zaman sarılsam "yine ne isteyeceksin benden? hangi dağda kurt öldü de sevdiğini söylüyorsun? git yaklaşma." tarzı cümleler kurar. geçen gün çilek almış. "aa annem çilek mi aldın teşekkür ederim gel sana bir sarılayım." dedim. kendini geri çekti. ben ne kadar sevgimi belli edemeyen bir insansam annem de bir o kadar sevgiyi kabul edemeyen bir insan. yarın bir gün çok geç olacak buna adım kadar eminim. hala vaktim ve imkanım varken sarılmalıyım onu da biliyorum ama yaklaştığın insanın senden kendini geri çekmesi, hele ki bu insanın da annen olması, hayata karşı olan sevincimi yitirmeme sebep oluyor. seni çok seviyorum anne.