Henüz okuduğum kitap. Hayli geç kalmışım, halbuki Fatih Harbiye'sini defalarca okudum. Neden diğer eserlerine hiç göz atmadım diye düşündüm okurken. Sonra dedim ki en iyi kitabını okudun bundan sonra okuyacağın her kitap onun gölgesinde kalacak, bırak hatırında Peyami Safa hep en mükemmel haliyle kalsın. Lakin yanılmışım, okuduğum dönem bana yaptığı etkiden dolayı Fatih Harbiye hâlâ ilk sıramda ama bu kitap kesinlikle hiçbir şeyin gölgesinde kalmış değil. Bu vesileyle de hâlâ okumamış olanlara tavsiye edeyim. Hayatta geç kalmak diye bir şey yok arkadaşlar.
Kitap okurken müzik dinlemem normalde, odağımı dağıtacağı için ama sesli bir ortamda okuduğum için mecbur kaldım iyi ki de kalmışım.
Şu müzik eşliğinde okudum. Bu şarkıyı normalde uykuya dalamadığım zamanlarda dinlerim, yormayan, sade, hisli bir müzik. Kitabım melankolisi ile de güzel bir insicam oluştu. Her satırın filmini kafamda çektim, yaşadım; sahnelerin fonunda ise bu müzik vardı. Tavsiye edilir, günbatımı gibi bir etkisi var; hem hüzün hem huzur.
---
spoiler ---
“Görülecek, işitilecek, tadılacak, okunacak, yazılacak,yapılacak o kadar çok şey birikiyor ki, bundan sonra hayatımın bütün bunlara yetişmeyeceğinden korkuyorum.
*
“Kendi kendime karşı çok borçlandım. Kendime vadettiğim şeyleri yapamazsam utancımdan aynaya bakamayacağım.
*
"Büyük bir hastalık geçirmeyenler, her şeyi anladıklarını iddia edemezler.
---
spoiler ---