hayatın değişmesi

Durağan olmamak güzel. Yerinde saymak çoğu insan için katlanılamaz. Ama insan bazen eski alışkanlıklarını, eskiden yanında olan insanlarla yapılan eğlenceli aktiviteleri özlüyor. Dönemlerden geçiyoruz. Hayatımızda hiçbir şey olmamış gibi görünse de bir çok şey oluyor. Yolu birlikte yürüdüğümüz arkadaşlarımızın yolu değişiyor. Bir bakıyoruz artık onlarla değiliz. Aniden fark edilen bu gerçek, hele kendi hayatını kuramamış insanlar için çok yıkıcı olabiliyor. Ben de böyle bir dönemden geçtim. Çevremdekiler bambaşka yollar aldı. Ben kopmayız sanarken onlar çoktan kopup gitmişlerdi. Ben aynı kalmıştım. Bu aynı kalmış olmak gerçeği beni üzdü. Ben de değişmek istedim. Ben de farklı bir hayat kurmak istedim. Ama kendim için istemedim. Onlara muhtaç olmadığımı kanıtlamak için istedim. Çevremdeki herkes her şey değişsin istedim. Zaten kaybedecek biri de kalmadı diye. Çoğunlukla değişti. Şimdi hayatımda bundan 1 yıl önce hiç duymadığım isimler, insanlar, olaylar var. Memnunum da. Ama bir anda eskilerden bir şeyleri de özlüyorum. Her şey gitse de insan geçmişten birkaç şeyi yanında tutmak istiyor. Yeniden bir düzen kurmak, en baştan sevmek çok zor. Bazen bu sözlükteki eski günlerimi bile özlüyorum. Halbuki buraya gelip keyifle anlatacağım şeyler olacaktı. Ama olmuyor. Akışa kendini salmak biraz da gidenlere hüzünle bakmayı gerektiriyor. Kimseye el bile sallayamadan, kimseyle vedalaşamadan ayrılma dönemindeyim. Savrulduğumuz hayatlarda mutluluğu buluruz umarım.

bir kaza yaptım hayatım değişmedi, sikildi resmen. bundan sonraki süreç nasıl olur bilmiyorum ama bundan sonra çok da sikimde değil :D

Altı ayın ardından iki gündür gece uyanıyorum. Kolluk atmak ve nöbetçi subayı karşılamak için. Bakıyorum kendi yatağım ve mis gibi uyumaya devam ediyorum. Adım söylendiğinde dikkat çekiyorum. Telefonu çıkarırken bir temkinlilik. Yerde izmarit görünce kızacak birilerini aramak... Askerliğe hemen adapte oldum, sivile olamıyorum :d