bunu
sigarayı bırakmak gibi düşünün.
teoman'ın diken.com.tr röportajı sonrası aklıma geldi bu durum. yaklaşık 5-6 ay önce tüm kitaplarımı sattım. elimde iki kitap kaldı sadece. onlar da kendi kitaplarımın ilk ikisinin ilk basımlarından birer adet. üçüncüsünü direkt pdf formatında ücretsiz yayımladım zaten. neyse işte. kitaplığımdaki birbirinden değerli yazarlara ait 400 küsür kitabı sattım. çünkü cidden artık entelektüel bilgi istemiyorum. hem mananın ağrılığı hem de toplumla olan bağım iyice kopsun istemediğimden. bunu ukalalık olarak söylemiyorum. maalesef gerçek bu. bundan sonra böyle karambolde yaşayıp gitmeyi düşünüyorum. oysa geçenlerde istiklal caddesi'nde yürürken bir kitabevinin önünden son sürat geçtim. sırf içeri girip bir kitap alarak gideceğim kafeteryada okumamak için. isterdim ama. şöyle bir
(bkz: suskunlar (kitap)) veya
benim adım kırmızı kalitesinde kitap alıp kahve eşliğinde mest ola ola okumak. yapacak bir şey yok. kitaplarla bağımı bu saatten sonra süs eşyasına indirgemiş durumdayım. büyük bir ihtimal yazma işini de aynı seviyeye indirgeyeceğim. bilmiyorum.
(bkz: kitap okumak)