yetersizlik hissi

Kısacık çalışma hayatım sonrası bana kalan histir. Uzunca bir süre işe başvurmadım. Hatta önceden başvurduklarım özgeçmişime bakınca başvurumu sildim. Aradılar "yok ben bu işe yeterli değilim" dedim. Nasılsa bakmazlar diye yine bir işe başvurmuştum. Bugün başvurma bakmışlar iki kez. Ve yine ilan gerekliliklerindeki bir özelliği taşımıyorum diye yine beni korku sardı. Artık resmen özgeçmişime baktıklarında "inşallah aramazlar" demeye başladım. Sağlıksız olan tüm özellikleri ediniyorum zamanla. Canımı sıkıyor.

günün sonunda peşimi bırakmayan duygu. yaptıklarımla, becerdiklerimle anlık mutlu olsam da ardına hemen yapmam gerekenler listesini ekliyorum ve bu asla elimde değil. yapmak istediklerim çoğaldıkça ve ben bunları yapmadıkça bir çığ gibi katlanarak büyüyor. "daha iyisini yapabilirim"lerim asla ama asla peşimi bırakmıyor. çünkü biliyorum, daha iyisini başarabilecek biriyim. bu gelgitler arasında hayatı bir şekilde idame ettirmekle geçiyor ömrüm.

olmasını istediğimiz şeylere varamayınca finalde karşılaştığımız his

Ailede başlayan duygu. Yeni yeni kendime yetmeye başlayacağım. Her şey güzel olacak...

Yordu.

Arada bedensel olarak, arada başarı olarak beni esiri eden his. Canımı sıkıyor lanet his. Tamamlayamayacağım şeyler yüzünden eksik hissetmek istemiyorum. Elimde olmayan şeyler için üzülmek ekstradan geliyor.

Bak bu ara bende bundan var galiba. İlk defa olduğu içinde bu mu oluyor tam emin değilim. Hem bu var hemde tam emin olmama hissi var.

sürekli sizi eleştiren bi ailede büyüdüyseniz size yüklenen bir şey oluyor, bi de yanına promosyon olarak değersizlik hissi de yükleniyor. hayatınızdaki insanlar size küçücük uzak davrandığı zaman, size zaman ayıramadığı zaman paranoyak olup kendinizi sorguluyorsunuz. eleştireye karşı artık daha büyük tepkiler veriyorsunuz sonra da evde tek başınıza otururken tüm gün bunu düşünüyorsunuz. ailenize karşı sizi eleştirecekler korkusuyla bir paylaşım yapamıyorsunuz falan filan. bu konu üzerine çok uzun şeyler yazarım ama yazarken daha çok kalbim kırılır diye yazamıyorum. uzun zamandır üzerinde çalıştığımız bi konuda bu. bi ebeveyn sizi hayatınızda ne kadar etkiler ve eksiye götürür işte böyle.

Yetersiz değilsiniz, sadece karşıda ki egoistler konforu bozulmaması adına sizin sorumluluklarınızı yerinize tam ve eksiksiz yapmadığınızdan dem vurup sürekli haklı gibi konuşurlar. Takmayın diyemem bazen bu kişiler çalışma ortamınızda ki amirleriniz olabildiği için sadece pozisyon olarak daha bilgisel olun kendi işinin en çok ibneliğini öğrenen her zaman yeterlidir :)

hirbir şeyde 'en' olmadığım için hissettiğim duygu. şunu en iyi yaparım ya da en kötü özelliğim şu diyebileceğim bir şeye sahip değilim. bir şey denildiğinde akla gelen ilk insan olmayı çok istemişimdir ama her zaman ortalama bir insan oldum, her şeyden biraz birazım. hayatımdaki insanların yeri de hakeza öyle. en iyi arkadaşım diyebileceğim biri yok mesela. bir ara çok takıyordum kafama bu durumu ama artık eskisi kadar umursamıyorum sanırım.

Bu mal yapıyorsa ben de yaparım deyip yapamadığım her olayda en derinden yaşadığım duygu. Önce hadsiz bir kıyas, sonra yapamayış ve yetersizlik hissi daha sonra ise kendine kızma evresi yaşıyorum. Tüm bunların şiddetini kıyas yaptığım kişiye yakıştırdığım mallık derecesi belirliyor. Konunun kapanışını ise "görünüşe göre ben de malım" diyerek yapıyorum. Tertemiz bir kabulleniş ile. (bkz: asosyal itiraf)

ya bu his var ya, dünyadan bir his yok olacaksa bu olsun. ne elde ettiğin başarının bir tadı var, ne de başarmak istediklerinin. yanlış yolda mıyım diyorsun; kabullensen geç kalmışlık hissi geliyor, kabullenmesen yetersizlik hissi. daha iyisini yapabilirdin, biliyorsun ancak geçmişe bir çare yok. bu yüzden bir amaç ediniyorsun, farklı bir işe yöneliyorsun, en baştan başlama isteğin 0. bu bir döngü, kurtulamıyorsun. kendimi başkalarıyla kıyasladığım her andan nefret ediyorum. bu his yok olsun lütfen ya, lütfen.

Bu his yüzünden kendini sürekli birilerine kanıtlamaya çalışırsın

Bazen bomboş bir duvarı izlerken diyorum ki kendime, beni benden başkasının sevmesi için ya da öncelik haline getirmesi için hiçbir özelliğim yeterli değil. Öyle bomboş işler.