büyüdükçe mutsuz olmak

Günümüz şartlarından mıdır bilmem ama insan büyüdükçe daha çok mutsuz olur. Çünkü en kötü olan şey başınıza gelir. Öğrenmek. Sorumluklarınızı, mutluluğu, acıyı, sevgiyi, derdi, çileyi öğrenirsiniz. Ama çocukken durum böyle değildi. Canım acıdığında geçeceğini, üzüldüğümde illaki mutlu olacağımı bilirdim. Ama büyüdüğüm zaman anladım ki durum hiç öyle olmuyor. Acılar geçmiyor, Üzüntün mutluluğa dönmüyor, Olmuyor yani...

sorumlulukların artması ve artık dünyaya o masum çocuk gözüyle değil de gerçekleri görerek baktığında ister istemez olan durumdur. bi nevi gerçeklerin yüzümüze vurulması olayı, acımasızlığı da diyebiliriz. mutsuz olmak çok basit.

Tam bugün arkadaşımla bunu konuşuyorduk. "Ben eski halimi çok özlüyorum ya eski neşem yok" dedi. Ben de "büyüyorsun" dedim. Herkesin o büyüdüğü evre çok farkli oluyor. Yaşla da bi alakası yok. Ben çok önceden yaşadığım için uzun zamandır bu haldeyim. Bugün o da anladı. En acı farkına varışlardan biri bence.

büyüdükçe demeyelim de sorumluluklarım arttıkça ve günlük rutinlerimden hayat koşturmasından ötürü başka şeylere vakit ayıramadığımı gördükçe üzülüyorum

insan büyüdükçe hayata karşı, hatta kendisine bile daha realist olur. hâliyle gerçekler üzebilir.

Para kazanman gerekiyor çünkü

gerçeği bi kere gördün mü bi daha yüz çeviremiyosun.

Büyüdükçe mental halim. Aynı buyum. gorsel

- çok mutsuzum Edi. + neden? - çünkü büyüdük... (bkz: susam sokağı)

Aksi tipler var. Büyüdükçe, safraları çözülmüş bir balon gibi yükselen tipler... Kıskanma değil de, yukarıdan bana el sallamaları pek adil gelmiyor. Hep gam, hep kederle uğraşıyoruz. Al işte, 100 günlük yeminimi bozup ilk entarimi girdim.

Doğduğun an hayata ağlayarak başlarsın zaten. O yüzden bu normal bir şey değil mi

Sevdiğimiz bi abimiz diyor ya, Kendimi bir balkondan aşağı daha rahat bırakabilirim, bir insana bırakmaktansa. Öyle çok korkuyorum insandan diye. İşte öyle bir raddeye gelmiş bulunmaktayım. Önceden de sevmezdim ama şu an daha da kötü haldeyim. Yine de bu durumlar mutsuzluğa sürüklüyor insanı. Ve çıkışı görememek daha acınası bir hale sokuyor.