gece karanlıkta bir başına oturmak

“ Hayatın bir bekleyiş değil de, tat alınabilecek bir şey olabileceğini çok sonra anladım.. “ Okuduğum bu söz üzerine salonda karanlıkta üzgün üzgün hayatımı düşünürken duyduğum tek sesin duvardaki saatten gelen tik tak sesi olması kara mizaha güzel bir örnek oluyor.

bunu sahilde esen rüzgarın altında ince yazlık kıyafetlerinin üzerine attığın bir ceketle yapıyorsan… tadından yenmez değil, daha da çok üşürsünüz haberiniz olsun.

şu an yaptığım şey, sadece lambaderin cılız ışığı var, arkadan çok kısık belli belirsiz müzik çalıyor ve ben öylece bir başıma oturuyorum.