yetişkin olduğunun anlaşıldığı anlar

veli toplantısı yaptığımda çok yetişkin hissetmiştim kendimi asfghkj

Dişçiye tek gitmek kanımca.

Bacak kadar sıpa “teyze” demişti....

Arkadaşlarım evlenmeye başlayınca

Koca bir şehirde tek başıma geçim derdine düştüğüm vakit.

Bunaldığımda memleketten annemi yardıma çağırdığım an……

Artık kendi hayatını ailenin değil senin mahvettiğini anladığın an

Aileni sadece yıllık izinlerde senede 2 defa gördüğün an..

bir iş sahibi olmak zorunda olduğumu fark ettiğim an. yani bu hafta. ben çalışmak istemiyormuşum ya aslında dedim kendime. yine de sabah uyanıp iş için hazırlandım. işe gidip eve dönmek sabah tekrar işe gitmek rutinini eninde sonunda kabul ediyorum

Abi dediğin kişilerin azalması

Kendi paranı ilk kazanmaya basladiginda bir de liseliler abla abi diye seslendiğinde lan bir dakika noluyo oluyor insan

Kursta öğrenci indiriminden faydalanırken yaşımı sordukları an. Belli bir yaşa kadar öğrenci sayılması çok saçma.

Benim için geçerli değil, zira bir tarafım hep çocuk kaldı. Mesela hâlâ arada Sünger Bob izlemeyi seviyorum :D Büyüdükçe insan, yetişkin sorumluluklarından, bir zamanlar nasıl mutlu olduğunu unutuyor. Oysa içindeki çocuğu dinlese mesela, neye ihtiyacı olduğunu bilecek ama o kadar uzaklaşmış ki ondan... Öyle büyük şeyler yapmasına gerek yok, zira çocuğa bir dondurma al mutlu olur. Mesele o ruhu kaybetmemekte. Hayaller de kurmuyor insanlar büyüyünce. Sonuç? Renksiz dünyalarında kendileri gibi günü kurtarma derdinde olanlarla beraber yaşayıp gidiyorlar. Buna yaşamak denirse tabi.

Toplu taşımaya bindiğimde tam ücret kestiğini gördüğüm an.

Tüm sınıf arkadaşlarım çocuk sahibi olduğunda.

mezun olduktan sonra anladım ben. Ortaokula giderken daha bunun lisesi var, üniversitesi var. Bitmez bu döngü diyordum. Şimdi lise de bitmiş, üniversite de. Sanki eğitim hayatım sona ererken içimdeki çocuğu da beraberinde götürmüş gibi. Bir de artık hiçbir şeye karşı heycanlanmadığımı, aşırı mutluluk hissetmediğimi, gözümde bir şeyleri büyütmediğimi anladığımda ben artık büyümüşüm dedim. Yıllardır ben büyümedim, içimde hala çocuk var diye cıvıl cıvıl gezer, bulunduğum ortamda hep bi şebeklik yapar, güler, neşe saçardım. Artık bırakın gülmeyi neşe saçmayı, insan içine bile çıkmıyorum. İçimdeki çocuk çok ani bir şekilde beni terk etti. Ben de çok ani bir şekilde büyüdüm gibi hissediyorum. Eski hallerimi çok özlüyorum.

ağlayarak gittiğim bu eve sessizce dönmek

Liselerin önünden geçerken içeriye bakıp ah çekmek

hayatını yola koymak, arzularına ulaşmak ama heyecan duymamak.

Liselilerin bana abla dediğini duyduğumda anlamıştım.Diyorum sen kaç yaşındasın yaşıtız senle biz.Aramızda 5 yaş fark olması hariç sıkıntı yok

HAJSHFJAGFSAH eskiden olsa şu videoya çocukça gülererek eğlenirdim muhtemelen. şimdi ise ayı gibi fesatlaşarak gülüyorum. emzirilme fırsatı bulunca gözü yavru mavru görmemiş araya kaynak yapmış, kral amk :d