bugün
yenile
    1. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Kendin mutlu olmak gibi ama daha huzur ve sakinlik içindeki bir his. Arkadaşım güzel bir ilişkiye ve ardından da işe başladı. Çok mutlu. Ben de onun adına çok mutluyum.
    2. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Kendim için bu kadar mutluluk duymamışımdır🌸
    3. 5
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Gezip dolaşırken ya da sosyal medya da bazı çiftler görüyorum o kadar tatlılar kii içim kıpır kıpır oluyor🫶🏻
    4. 2
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Saf sevgi barındıran insanların yaşayacağı türden mutluluktur. İçinde kıskançlık yoktur, samimidir, doğaldır, çıkarsızdır, bencillik içermez. Bir insan başka bir insan mutlu oldu diye mutlu olur mu? Evet. Gerçekten seviyorsa bir insan başkası adına da mutlu olur ve o insanı mutlu görmek için her şeyi yapar.
    5. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Zordur. Özellikle sosyal rekabet içinde olunan insanlar arasında olması o kadar zordur ki neredeyse insan doğasına aykırıdır diyeceğim. Zor gününüzde destek olan insanlar da lazım, zor günde destek olan insanların iyi niyeti de şaibelidir mesela o başka konu sonra konuşuruz ama özellikle mutluluğunuzla sizin kadar mutlu olabilecek insanlar olsun hayatınızda. Hayat kalitenizi hayati derecede belirleyecek bir şey bu çünkü.
    6. 2
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Kimsenin başına güzel bir şey geldiği yok ki onun yerine de sevinelim kardeşim, anca lise arkadaşlarımızın düğün storylerine tebrik mesajı atabiliyoruz. (Davet etmeye zahmet bile etmedikleri halde)
    7. 3
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Şimdilerde böyle arkadaşlar bulmak çok zor. Eskiden kötü gün dostu kıymetliydi, dert paylaşmak büyük bir meseleydi. Şimdi tam tersi, biz derdimizi anlatırken bizim güçsüzlüğümüz üzerinden mutlu olan insanlar varmış. Ve bunlar cidden çok yakınmış. Bir arkadaşım vardı üniversitede, sınıf birincisiydi. Onun başarısı beni o kadar mutlu ediyordu ki. Çok seviniyordum iyi bir not aldığında falan. Bense orta seviye bir öğrenciydim. CA ile geçerdim hatta çoğu dersi, kötü bile sayılabilirdim. O zamanlar hiçbir problem yoktu. Ta ki bir gün aynı staj grubuna düşene kadar. Staj hocamız mezun olduktan sonra bana iş teklif etti, ne olduysa ondan sonra oldu. Bunu öğrendiği gün her şey değişti. Mesajlarıma cevap vermez oldu, bir haller bir tavırlar, niye seni aramış da beni aramamışlar, neden o iş teklifini sana etti halbuki bana etmeliydiler. Kendince beni küçümsemiş muhtemelen. Farkettim ben bunu, durur muyum durmam. Dedim ki, demek ki seni başarılı bulmamış. Kusura bakmayın haddinizi bilmezseniz haddinizi bildirirler. Kimseyi küçümsemem, kendimi de kimseye küçümsetmem. Sonra sildim numarasını, dedim bu haset bana ancak zarar verir. Uğurlar olsun, herkes gerçekten kalbinin ekmeğini eninde sonunda yiyor. Allah'a havale ediyorum, umarım bu zavallı tavrını bir gün bırakır.