hatırlanan ilk şey

Doğumumuzdan bu yana hayatımızda hatırladığımız ilk şeydir. Zihnimizde ki ilk anıdır. Benim hatırladığım en eski şey bir terlik. Teki yoktu kırmızı bir koltuğun önünde duruyordu. Amcamın evindeydi. Böyle imge şeklinde hatırlıyordum sürekli. Sonra bebeklik fotoğraflarına bakarken amcamın evinde o terliği gördüm. Ben yerde oturuyorum henüz yürümeyi yeni yeni öğreniyorum sanırım. Önümde de bu terlik var. Çok ilginç ama hatırlıyorum yani.

Merdivenlerden yürüteçle yuvarlandığımı hatırlıyorum.4 ya da 5 yaşındaydım hayır burnum bile kanamamisti

Babama ''cornetto'' diyordum. Ne alaka ben de bilmiyorum ama işte babam gelince ''coynetto geydii'' diye koşuyordum. Herhalde o zamanlar cornettoyu sevdiğimden babamı da çok sevdiğimden öyle bir bağdaştırma yaptım.. Babam her geldiğinde cornetto beklediğimden de olabilir tabi..

Babamın minik Ülker cikolatalarindan alıp yukarıdan bana atıp aa Allah sana çikolata gönderiyor demesi cbvxbcnnx

Amaçsızca magazin dergisinin kapağına kalem saplıyordum.

17 ağustos 1999 marmara depremi sonrasında gelen yardım paketlerini annemle beraber açtığımız an, içlerinden bir sürü şeker çıkmıştı.

babamın, gidonunda püsküller olan pembe bisikletlerimizi getirmesi.

Hatırlanan ilk şey diyince mi hatırlanan ilk şey? Eğer öyle ise ilkokulda okuldan eve kadar ayağım ile bir taş sürümüştüm. Sonra içimden bu taşı hiç unutmayacağım demiştim. Ondan sonra cok şey için bunu düşündüm ama bir tek o taş kaldı aklımda. Hafızamda yer kaplayan şeye bak ya. Gitti 512 mb.

pandemi bitiyor. dersler yaklaşıyor. otobüslü günler beni bekliyor. sevinsem mi üzülsem mi bilemediğim bir başlangıca yaklaşıyorum.

kardeşimin doğduğu gün. annem kardeşimle ilgilenirken ben de bir akrabamızın kucağında annemi izliyorum. o anlarda ne hissettiğimi tarif edemem belki ama kaç yıl geçti aradan sevilmediğimi hissettiğim her zaman aynı şeyleri yaşıyorum, o güne dönmüşüm gibi.