çocukluk yıllarını hatırlatan kokular

sümbül kokusu. anneannemde geçti çocukluğum. annem çalıştığı için bana o bakıyordu ve orta okulun 7-8. sınıfına kadar da genel anlamda öyle oldu. çok iyi hatırlıyorum o sümbül kokusunu. bahar gelip ağaçlar canlanırdı. anneannemin bahçesinde yetişen binbir çeşit bitkiler arasından o yabani sümbüller canlı mavi renkleriyle diğerlerinden daha farklı olduklarını ilk bakışta belli ederlerdi zaten. o çuhaların, yeni yeni boy atmaya başlamış saraypatıların arasından itinayla sıyrılırdı zarif gövdeleri. ilk koklayışım da keza o ilk bakışta göze çarpan mavi renkleri yüzünden olmuştu. hatırlıyorum da hiç o kadar güzel bir koku duymadığımı düşünmüştüm o zamanlar. hoş, hala da öyle düşünürüm. diğer sümbüllere benzemezdi. öyle bir kokuydu ki ne keskin ne de yoğun denebilecek ama hafif de olmayan ve akılda belli bir imgeye oturan, somutlaşan bir kokuydu. kokladıkça koklayasım gelirdi o kokuyu. o sümbüllerin arasında kaybolurdum, demetlerin içine girerdim resmen. şimdi ilk ne zaman duyumsadığımı hatırlayamasam da aradan en az on - on iki yıl kadar bir süre geçti. birkaç sene önce o sümbüllerden birini sökerek camımın önünde saksıya ekmiştim. bu yıl açtı. aynı çocukluğumdaki gibi içine girmek istercesine kokladım o minik mavi çiçeği ve bir anda kafamda bir film şeridi gibi oynadı görüntüler. o bahçede koşuşturmalarım, büyük dedemin bahçede sebze fidanları için çukur kazışları, yere düştüğümde anneannemin alt komşularının ikizlerinin hemen kaldırması; evin önünde anneannemin sevmemem için kendini paraladığı sokak köpeği, ocakta kısık ateşte pişen yemek... eskiye dönmek istediğimde, dış dünyadan kaçmak istediğimde hep ararım sümbül kokusunu. sanki o hiçbir şeyden haberim olmadığı ve dünyanın toz pembe bir buluttan ibaret olduğunu sandığım dünyaya yine giriş yapacağımı düşünürüm ya da en azından kendimi avuturum. oysa sümbül artık solduğunda ve cansız kahverengi bir renk alarak o yaydığı amber gibi kokusu yerini çürümeye başlamış bir sapa bıraktığında anlarım acı gerçekleri. bir daha o kadar mutlu olamayacağımı, çocukluğuma bir daha dönemeyeceğimi.

Babaannemin hac kokuları. Allahım ne güzel kokulardı onlar öyle. Babaannemin üstünde ne güzel kokarlardı babaanne gibi, anne gibi. Vefat ettikten sonra evinden aldım bir tane yine. Onu koklayıp yine babaanneme sarılırmış gibi içime çekiyorum:’)

dalin kokusu.

Ben altıma kaçırırdım ilk okula kadar. Annem de bir aktardan macun almıştı tedavi için. O macunun kokusunu ne zaman alsam o günlere dönerim. Böyle mide bulandırıcı koku ve tatla ömrü hayatım boyunca bir daha karşılaşmadım.

Mandalina kabuğu kokusu. (bkz: soba)

Silgi

buram buram plastik kokan, kafaya geldiğinde kısmi beyin felci yaşatan toplar. aha da bu

Çocuk kitabı kokusu. Bazen gidip kitapçılarda kollarım deli manyak diyorlardır bana. Kokulu silgi kokusu da var.

İğde ağacı kokusu.

Temiz çarşaf kokusu. Her o kokuyu aldığımda bir dakikalığına çocuk olup tekrar büyüyorum sanki.

Küçükken aldığım bir tane derginin yanında iki küçük poşet halinde parfüm vardı. Bir bayram sabahı kullanmak istemiştim ve açamadığım için babam açıp üstüme sürmüştü kokuyu. Geçenlerde bir yerde duydum ama markasını hâlâ bilmiyorum, bulsam hemen alırım.

Tamda bugün o kokuları anımsadım. Bahsetmek istiyordum ama başlık bulamamıştım burası olur gibi. Önce yemek yaptım bugün. Ellerim annemin eli gibi kokuyordu. Soğanlı salçalı böyle. Sonra traş olayım dedim. Taştan sonra bu arkonun traş kolonyalarından kullandım. Birde sigara yaktım üstüne. İşte o zaman da babamın kokusu geldi. Çocukken kullanırdı o da hala ne zaman bu kolonyanın kokusunu duysam çocukluğuma dönerim. Fazlasıyla duygusal bir topum bugün. Dokunmayın ağlarım.

Kaynayan salça kokusu. Tüm mahalleyi sarardı.Kim olduğu fark etmeksizin gider isterdik.

Taze biçilmiş yonca kokusu Harmanda dövülmüş saman kokusu Dalından taze kopmuş domatesin tetir kokusu Çaldığım kavunun-karpuzun kokusu Hayvan bokunun kokusu Çam havası kokusu Toprağa düşen yağmur kokusu Kuşburnu çayı kokusu Taze ekmek kokusu Bunlardan bir tanesini duydum mu direkt olarak 7-8 yaşına gidiyorum...

Çilek reçeli

Kokulu silgi

yağmur sonrası oluşan toprak kokusu

tütün kolonyası

Hanımeli kokusu, önceden neredeyse her evin bahçe duvarında olurdu. Önünden geçerken insana huzur verirdi. Çiçeğin antenlerinden çekince tatlı bir aromasi vardı onu yerdik djdjdjdk

bakkaldan alınan gazeteye sarılı sıcacık ekmek kokusu

Okulda dağıtılan kitapların kokusu. 1.sınıfa baslayan kuzenimin kitaplarını kaplarken döndüm bi o yıllara.

dalin kokusu :')

Sobanın üstüne konulan mandalina kabuğu kokusu

böyle bir koku hatırlamıyorum ama ne zaman yaşar kemal okusam, burnuma fırından yeni çıkmış ekmek kokusu geliyor, bu da beni çocukluğuma götürüp her seferinde garip bir mutluluğa sebebiyet veriyor.

Sobanın üstünde ki mandalina kabuğu kokusu

kırtasiye kokusu

bana akasya ağacı kokusu hatırlatır hep. çünkü çok fazla vardı bulunduğumuz yerde. ben ve arkadaşım da hep bunun çiçeğini yerdik..

Emzikli bilezikli şeker

hanımeli kokusu kesinlikle

gerçekten spesifik olarak bi koku yok fakat bazen bi koku o yılları hatırlatıyor.

Ben ortaokula giderken dedem vefat etmişti. Biz de köye gitmiştik. O gün gömülmeden önce, dedem son kez evdeyken kokuya karşı zambak kolonyası kullanılmıştı. Ne zaman zambak kolonyasına denk gelsem o günü hatırlarım. Annemin anneannemi görünce bağırarak ağlamaya başlaması "anne babam gitti, biz ne yapacağız?" demesi, ve sonrasında da annemin tuttuğu yas...