üzgün sözlük yazarları

beni kim üzdü böyle ya... her ayağa kalktığımda adım atacak mecâli bulamıyorum kendimde.

Efendim?

Tc mi de verseydiniz.. bence üzgün yazarlar topluluğu felan kurmamız lazım gelir..

İlk defa bir entryde emoji kullanacağım; 😔

Me

Üzgün değiliz efendim, mizacımız böyle Mutlu insan çok azdır gerçekte Derdim yok diyen insanda yalan söyler her seferinde Sakın ha, gülmeyi Mutluluk sanmayın içimiz hep sonbahar

Ben üzülmeyeyim de kim üzülsün.. sözlükte geçireceğim son saatlerimi yaşıyorum :(

Buyrun benim. Bir sıkıntı mı vardı acaba?

Benim, hayat beni hep üzdü ama bu aralar kız kardeşim çok zorluyor. Insanın kendi kardeşine tahammülü kalmaz mı ya, benim kalmadı. Böyle düşününce üzülüyorum ama bitirdi beni, yaşama hevesi bırakmadı.

Madem bu başlığa giren herkes üzgün; öyleyseeee üzgünüzgünüzgün Üzgün üzgünüzgünüzgün Üzgün ● üzgünüzgün ● üzgün Üzgünüzgünüzgünüzgünüzgünüzg Üzgün üzgünüzgünüzgün üzgünüz Üzgün● üzgünüzgünüzgü ●üzgün Üzgün ●●●●●●●● ● üzgün Üzgünüzgünüzgünüzgünüzgün Üzgünüzgünüzgünüzgün: Gülgülgülgülgülgül :))

Sadece kendi başıma kaldığımda üzgünüm ben, arkadaşlarımla vakit geçirirken, sevdiğim insanlarla bir şeyler yaparken benden mutlu birini göremezsiniz ama her şey bittikten sonra kendi başıma kaldığımda içime derin bir hüzün çöker, gece uyuyana kadar tavanı seyrederim.

(bkz: bu yakışıklı da kim) İlk defa komikli olmayan bi başlıkta kullandım sanırım bu bkz’ı. İnanılmaz üzgünüm bi ağlasam rahatlıcam.

Genjliğimizi çürüttüler lan

“Gençliğim karşı sandalyede, yüreği kırık, umutları dökük, dokunsalar ağlamayacak kadar hissiz. Geçmişim karşı sandalyede. Derin bir yara, baş ağrısından ibaret. Sevgiliden kalan iz, babadan yadigar boşluk. Kelimelerle anlatılamayacak kadar derin. Ben karşı sandalyedeyim dostlar. Yüzüm solgun, ağzımda bitmeyen sigaram, keşkelerden ibaretim. Göz altlarıma bakmayın, yoksunluğumu anlarsınız. Sevdiğim karşı sandalyede, bakışları köz, içim yangın yeri. Allah’ın yarattığı en güzel varlık, ne bir eksik ne bir fazla. Sen karşı sandalyede hiç olmadın baba.”

Küçük Emrah gibi dolanıyorum ortalıkta.. İçim geçti, çürüdüm artık..

Resmen mutlu yazar yok herkes yıkık

Üzgün demek için bir nebze mutlu olmamız lazım.

Üzgün değil de daha çok buruk gibi. Böyle hayatım benim değilmiş gibi, uyumlu değilmişiz gibi, herkes yanımda gibi ama daha çok karşı duruyorlar gibi.. Ne dense boş gibi..

Ayrılalı 5 ay oluyor. Ben yazarsam cevap veriyor. Artık arayıp sormuyor. Belki normal bu ama. Dün doğum günümdü. Belki hatırlar diye bekledim. Aramadı sormadı. İçim buruk. Bırakmam lazım ama gidemiyorum ondan. Artık ergen de değilim ama olmuyor bırakamıyorum. Yeni yaşımda ve yeni yılda ya yanımda olmasını ya da unutmayı diliyorum. Böyle arada bir yerde kalmak istemiyorum.

efendim

Ah sen üzgün, ah ben üzgün, o da üzgün yapma herkes çok üzgün.link

"ay şu anda ben" demekten alıkoyamıyorum kendimi: burnumu silmekten yara oldu. (bkz: allah başka dert vermesin)