küçükken olmak istenilen meslek

Tanım: başlıkta gizli Bedava çikolatalar püskevitler yemek için bakkal olmak istiyordum; çevre mühendisi oldum

Küçükken herkes bir meslek yapmak isterken ben ise direk zengin olmak isterdim. Küçüklükten geliyor para sevgisi.

Savcı.. insan küçükken neden savcı olmak ister sonrasında da kaymakam olmak istemiştim

(bkz: Asker) Sürekli ölümsüz kahramanlar izleme sonucu ortaya çıkan istek. (bkz: hayallerimiz vardı esasında)

(bkz: cerrah) ama girişimci olma niyetindeyim

(bkz: eczacı) bu kelimeyi de doğru düzgün söylemezdim "ezzzacı" diye telaffuz ederdim. kolay bi meslek diye düşünüyordum "ilaç ismini oku git raftan ver sonra başka hasta gelene kadar otur ne güzel meslek bee" derdim. küçükken hedefim varmış şimdi geleceğimden şüpheliyim vallahi sonumuz hayrolsun

Hep doktor olmak isterdim kim sorsa ben doktor olacağım derdim, oldum da (hayvan doktoru) ama sonuçta doktor olacağımı söylemiştim ne doktoru olacağımı değil :)

Moda tasarım okuyup, stilist olmak istiyordum. Moda tasarım okuyorum.

Ufak bir anıyla anlatayım hemen. Küçükken öğretmen olmak isterdim- ki hâlâ istiyorum- ama ilkokuldayım o zaman öğretmen hangi mesleği yapmak istersiniz neden diye bir ödev vermişti o zamanlar sınıfta hoşlandığım biri vardı o doktor olmak istediğini söyledi ben tabi hayran hayran dinliyorum onu ulan dedim boşver öğretmenliği gel sen de doktor ol hem belki birgün aynı yerde denk gelirsiniz birlikte çalışırsınız falan işte biri için hayalimdem vazgeçmeye o gün başladım. Not: ne o doktor oldu ne de ben

Ben dansöz olmak isterdim. Asena çıkardı sahneye, ben de hemen belime bir şeyler bağlayıp onun gibi dans etmeye çalışırdım. Bence çok güzel bir meslek, göbek atıyorsun ve sana bunun için para veriyorlar.

(bkz: doktor ) (bkz: diş hekimi )

(bkz: doktor) kendimi tanıdıktan sonra buna yeteneğim olmadığını fark ettim. sorun sınavı kazanmak ya da puanlar değildi. kan görmeye dayanamıyordum ben. filmde görsem düşüp bayılacak gibi oluyordum, ekrana bakamıyordum. sonra gerçekten yetenekli olduğum alanı keşfettim. bize meslek diye öğretilen şeyler aslında ebeveynlerimizin yaşamak istediği hayatlar. biri de dönüp sormadı; "büyüyünce nasıl yaşamak istiyorsun?" diye.

Polis olmak isterdim abimin silahlarıyla polisçilik oynardım kendi kendime (bkz: boyum yetmedi olamadım )

Atatürk gibi olmak istiyordum,vatanım için hizmet etmek -bir nevi asker olmak- istiyordum.Bir ordunun komutanı olmak ve harikalar yaratmak istiyordum -ona çok hayranım,onun kalbindeki inanca ve yaptıklarına çok hayranım- tabiki olamadım.Sonra biraz daha büyüyünce konuşmadan kendimi anlatabilmek için ressam olmak istedim,belki de bunu mesleğe dökmek ama benim için sanat sınırlandırılınca ya da ticari amaçla yapılınca özgür olmuyorsun.Biraz daha büyüyünce sağlıkçı olmak istedim.Attliği yazsamda kazanamadığım için fizyoterapi okudum ve stajda insanların bana olan minnettarlığını görünce doğru yerde olduğumu anladım.Şuan işsiz bir ftr mezunuyum,asker olamayacak kadar minyon bir şeyim,olsam olsam mermi olurum ancak.

İlk şarkıcı olmak isterdim deli gibi bağıra bağıra şarkı söylerdim sözleri de tam hatırlayamıyorum tabi. Bütün mahalle bizim evin sesini dinlerdi. Sonra öğretmen olmak istedim. O da olmadı. Cerrahi asistan olduk.

Küçükken müfettiş gadget vardı hep onu izlerdim çok özenmiştim kim deseki ne olacaksın hep dedektif derdim büyüklü küçüklü bir sürü büyüteçim bile vardı sonra büyüdüm yazılımcı oldum dedektif olamadım

Simitçi olmak istiyordum:)

Yok mu hiç astronot olmak isteyen

Şu an fark ettim de hiçbir şey olmak istemiyormuşum ben. Küçüklükten geliyor demek ki boş gezenin boş kalfası karakterim

Sebebini hatırlamıyorum ama belediyeye bağlı çöpçü olmak istiyordum, arabası çok cezbediyordu sanırım

Arka sokaklardaki garip kont olmak istiyordum :)) (bkz: İt değil köpek ))

Olduk çok şükür

Tanıdığım bi ufaklık büyünce emekli dede olmak istiyorum diyordu

Dede olmak istiyordum, cinsiyetim elvermedi.

Öğretmen :) Az okuldan çaldığım tebeşirlerle duvarlarda hayali öğrencilerime dersler anlatmadım. O gün derste ne öğrendiysem akşama gelip evin arka tarafında bahçe duvarına baya baya tebeşirle yazılar yazıp ders anlatırdım. Ya ben psikopatım ya da öğretmen olmayı fazlaca kafaya takmıştım. Ve evet şuanda bir öğretmen adayıyım :)

Yarış arabası pilotu. Sonralardan Ralliye evrildi. Her ne kadar içimde boşluk gibi kalsa da yine arabalarla uğraşıyorum. Kısa günün karı diyelim.

Tam olarak çocukluk dönemi sayılır mı bilmem ama ben ortaokuldayken doktorlar dizisi yayınlanmaya başlamıştı, ben de doktor olmak istiyordum o zamanlar. Sırf doktor olacam diye puanım tuttuğu halde sağlık meslek lisesine gitmedim, hemşire olmamak için. Onun yerine düz liseye gittim düz liseden doktor çıkacaktım biri de demedi ki sen ne tür bi salaksın diye, sonuç olarak salaklığımın kurbanı olarak ne doktorum ne de hemşire. işsiz bir radyo tv mezunuyum.

kamyoncu olmak istiyordum

Kasiyer veya pazarcı. Bakın küçükken en içli dışlı olduğumuz meslekler bunlardı. Pazara annemle her gittiğimde domatesçinin “tarla bu taaarla” diye bağırmasını taklit ederdim ve bu çok hoşuma giderdi. Mahallede bir şeyler satınca kendimi iş insanı gibi hissederdim. Bir ara o kadar kasiyerlikle kafayı bozmuştum ki ablam bi dosya hazırlamıştı. Ürünlerin isimlerini oraya yazıp farenin kırmızı ışığına sattığım şeyi değdirip “bip” diye ses çıkartırdım. Şuan sağlık alanındayım ama pazardan tezgah almak gibi bi hayalim yok değil..