sessizlik aramak

kendi kendimle sürekli kaldığım için ses arıyorum ben nolur azcık ses ya azcık.

Sürekli ses duymayı ve gürültüye maruz kalmayı sevmiyorum. Özellikle yüksek sesli konuşan insanlarla aynı ortamda bulunmaya tahammül edemiyorum. Onlara ses tonları çok normal gelse de benim kafamın içinde sanki birden fazla insan çığlık atıyor. Bu yüzden sessizliğe ihtiyaç duyuyorum ve bu benim için sanki temel bir ihtiyaçmış gibi. O kadar zorlanıyorum ki. Bu alana evimde de sahip değilim, yaşadığım şehir de pek izin vermiyor. Şansım olsaydı deniz canlısı olurdum ya. Gluk gluk takılırdım valla.

Bazen çok konuşan biri olarak bu seneye kadar hiç ihtiyaç duymadım. Ancak artık kendi sessizliğimi arıyorum. Yanında soluk sesimin bile çıkmayacağı kişiyi. Ömrümün sonuna dek susup severim yalnızca.

Yaz mevsiminde gecenin sessizliğiyle beraber balkonda oturup geç saatlere kadar havanın karanlığını izlemek ve yaşadığım şeylerin etkisinden çıkmak istiyorum