hakkında konuşmaya başlasam; uçana kaçana, önüme gelene ve tabi ki diyeceklerimi hak edenlere saplayacağım maç olmuştur.
lakin böyle bir zamanlamada buna gerek yok. kimin nasıl tavır takındığı ya da takınacağı umurumda değil. ben ortamında vefat eden bir gencin olduğu maç hakkında konuşmayı kendime uygun bulmuyorum. konuşanlara saygım var. ama konuşulan çoğu şeye bakınca aslında onlara olan saygım da azalıyor..
ölümün karşısına geçen her şey solar. bunun bilincinde olmak ve ölümün varlığını hissettirdiği her yerde dünyevi şeylere çok da odaklanmamak lazım. odaklanılması halinde de dozu iyi ayarlanıp patavatsızlık yapılarak kalp kırılmamalı. zira bunun cenaze evinde miras kavgası yapmaktan hiçbir farkı yok.. bu akşam bir gencin hayatı soldu. o maça gitmeseydi belki de bu olmayacaktı.
koray şener hepimiz ya da hepimizin bir yakını olabilirdi. ki olmasına da gerek yok bunun matemini hissetmek için. empati yapmak yeterli.
not: maç, pozisyonlar, takımlar, hakem, var sistemi, yedek kulübeleri ve oyuncular hakkında yorum yapmadım ama taraftarlar hakkında şunu demem lazım; malum haber sonrası gönül verdikleri takımı bir kenara bırakıp vefat eden renktaşlarının ailesine destek olmak için hastaneye giden taraftarımla gurur duyuyorum. maç içinde "seni sevmeyen ölsün! ölsün!" tezahüratı atan tribünlere de diyecek sözüm yok..
(son dediğime bu tezahüratı kasıtlı atmamış olan taraftarları karıştırmıyorum. ama o tribünlerde, fenerbahçe takım otobüsü kurşunlandıktan sonra aynı tezahüratı tweet olarak atan bir tayfa var ki, onlar nefret tohumları pazarlamakla hayatını idare ettiren ve varlıkları her iki camiaya da zarar olan gen israflarıdır.)