mutlu olmaktan korkmak

eskisi kadar mutlu olamamaktan korkmak

Ben mutlu olmaktan korkmam. Mutluluk bu hayatta ki en güzel şeydir. Ben günün sonunda o mutluluğun hiç var olmamış gibi yok olmasından korkarım. En korktuğum şey ise bu mutluluğu kendi elleriyle getiren insanların günün sonunda o mutluluğu kendi elleriyle param parça etmeleri. Bu yüzden mutlu olmaktan korkmam ama çünkü her hikayenin mutsuz bitme ihtimali vardır. Ben o hikayeye başlamadan sonunu bilemem ve bir hikaye mutsuz bitti diye mutlu olmaktan da vazgeçemem :)

alışmadık şeyde don durmaz derler büyükler gerçekten öyle. Bir günüm güzel geçse akşamında kesinlikle birşey oluyor ve korkuyorum bişey çıkacak oturup ağlayacağım diye ve çıkıyor da o yüzden stabil geçsin yeter diyorum onda da bi bokluk oluyo bir gülsem bin ağlıyorum yani anlayacağınız

Biteceğinden korktuğum için başlamak da korkutuyor. Mutlu olduğum anlar geride kalırsa ve bana sadece o anları hatırlayıp acı duymak kalırsa. Çok korkuyorum bir daha gelmez o mutlu günlerim diye çok korkuyorum mutlu başlayıp mutsuz son olurum diye...

sorun mutlu olmak değil o mutluluğun hep kısa süreli sürecek olduğunu biliyor olmak. aslında bundan korkuyoruz. hazır bu halimize alışmışken mutlu olup tekrar bu halimize döneceğimizi bilmek korkutucu geliyor.

Korktuğum için başıma gelir mi lan

Aslında mutlu olmaktan korkmak değildir. Her mutluluktan sonra sert bir düşüş yaşamışsa yükselip tekrar düşmektense yerde kalmayı tercih eder bazen insan.