geceye şiir bırak

cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün.

bu şarkı sadece benimdi sevgilim ve ben büyük bahçeler istemiştim ikimize yazmışsın ya 'onu sevebilecegimi düşünmüştüm' diye i̇şte o günden beri belkide bu yüzden sadece bu yaralar bereler sanaydı aşkı bileler göreler aşkımı şahidim gök kubbe

sesini duymadığım gün yaşanmış değil açan çiçek değil öten kuş değil yüzünü görmediğim gün içimde yıldızlar sönük güneşler güneş değil seni sevmediğim gün seni anmadığım gün olacak iş değil.

"bir dar vakitte sevdim seni aceleyle değil de daha zaman çokmuş gibi"

buz kuşları toz halinde iç ufuklarımıza dağıldılar yapraklarımızın kızıllığı söndü kapkaranlık ağaçlar görünmez bir devin sendelediği hissediliyor her an kan kaybediyor kan ağır yaralı sonbahar

koyun gibisin kardeşim, gocuklu celep kaldırınca sopasını sürüye katılıverirsin hemen.

"...yanlış bir hayalin şehrinde kaldım sevdiği ben değilim anlatamam. o aşk bu değildi tasarladığım büyük bir tenhalık nasıl korkmam korkularım bir canavar doğurdu bilmem n'apsam nereye kaçsam yeşil karanlığında ağır tutsağım gözlerinden çıkmak başlıca tasam..." atilla ilhan

aklımdaki yorgunluk duygumdu hep bilmekti benim şanssızlığım aklım anılarla yorgunluğumdu uykumda bile bu yalnızlığım vardı anlamadıklarını duydumdu..

Yastığa başım koyduğunda başucundaki boşluğa bak. Ayrılık diyordun ya...

Gözlerimizi uzaklıklar değil ki yalnız , göze alamadığımız yakınlıklar da acıtır, ve gözleri ancak gözler bağışlayabilir... 40 Şiir ve Bir, Haydar Ergülen

Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır Üşüyorum, kapama gözlerini..

YAŞAMAYA DAİR 1 Yaşamak şakaya gelmez, büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın bir sincap gibi mesela, yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden, yani bütün işin gücün yaşamak olacak. Yaşamayı ciddiye alacaksın, yani o derecede, öylesine ki, mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda, yahut kocaman gözlüklerin, beyaz gömleğinle bir laboratuvarda insanlar için ölebileceksin, hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için, hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken, hem de en güzel en gerçek şeyin yaşamak olduğunu bildiğin halde. Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin, hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için, yaşamak yanı ağır bastığından. 1947 devamı