kırlangıç çığlığı

arka kapak yazısı (tanıtım bülteninden) acıyı gördüm. gözlerinin ortasında bir çiçek gibi büyüyen irisin önce ağır ağır büzülmesini, ardından çığlık gibi ansızın patlamasını gördüm. titreyen dudaklar, bal mumuna dönüşen yüzleri, çöken yanakları, irileşen elmacık kemiklerini, birer mağara gibi derinleşen göz çukurlarını, kurumuş ağızların içinde pelteleşen dilleri gördüm. anladım ki benliğimizin farkına vardığımız an, acının pençesinde kıvrandığımız andır. çığlık değil, ürperiş değil, evet, nereden geldiğini bilmediğim o vahşi iniltiyi kalbimin derinliklerinde duydum. soluksuz kaldım, boğazım kupkuru, alnım ateşler içinde, tuhaf bir hülyaya kapılmışım gibi sürüklendim o dipsiz boşlukta. hayatın en karanlık sırrıyla yüzleştim. karanlığın her aşamasından geçtim, akan kanın sesini duydum, ölümün serinliğini damarlarımda hissettim. geçmişin kamburunu çoktan söküp attım sırtımdan. i̇nsanın insanı öldürdüğü o ilk ânı gördüm, katilin zafer haykırışını, kurbanın korku çığlığını işittim. her an uyanmaya hazır o muhteşem dürtüyü bastırmak, insanlığın en masum haline, en saf doğasına dönmemek için yıllarca ihanet ettim kendime. kendimle birlikte bütün dünyayı da kandırdım. neredeyse başaracaktım ama bırakmadılar, benim adıma onlar öldürmeye başladılar. i̇şte bu yüzden geri döndüm... yazar: ahmet ümit yayınevi :everest yayınları 2018 (bkz: komiser nevzat)

(bkz: ahmet ümit) 'in son romanı. kitabın ayracında şöyle yazıyor; "hayatın en karanlık sırrıyla yüzleştim. söylenmemiş, yazılmamış, görüntülenmemişti. karanlığın her aşamasından geçtim, akan kanın sesini duydum, ölümün serinliğini damarlarımda hissettim. inkâr etmiyorum, vahşetle yıkanan o saf hakikati sevdim. bedenim gençleşti, ruhum arındı, benliğimden yeni bir benlik çıkardım. bir yılanın kabuk değiştirmesi gibi kurtuldum o utançtan. bedenimi örseleyen o yara, arada bir sızlasa da daha güçlü kıldı beni."

Yazarın son polisiye romanı. Kitabın içinden çok sevdiğim bir alıntı bırakayım buraya: "bazen kaybolduğumu hissediyorum, inancım sarsılıyor. Doğruluğundan emin olduğum düşüncelerin hayat karşısında paramparça olduğunu görmek çok yıpratıcı. Karanlığın ortasında buluyorum kendimi. Doğru neydi? Yanlış neredeydi? Hakikat hangisiydi? Bilemiyorum... "

Sevgili Ahmet Ümit'in son yazdığı polisiye romandır. Eğer diğer polisiye romanlarını sırasıyla okuduysanız karakterler ve yapı daha aşina gelecektir. Günümüz yazarlarından sevdiğim ve kısa da olsa sohbet edebilme fırsatı bulabildiğim tatlı bir beyefendidir kendisi.

Bugünlerde okumaya başladığım, biricik yazarım Ahmet Ümit 'in polisiye romanı. Kayıp Tanrılar Ülkesi 'nden sonra Nevzat'ı ve Ali'yi görmek, okumak beni çok duygulandırdı. Yine yepyeni bir cinayet ve olaylar silsilesi var. Çok hoşuma gideceğine eminim. Minik, anlamlı alıntıları not ettim bile.