kendini tanıtmak

bir insanın kendisini tanıtma biçimi hayatta yapabileceği en kritik seçimlerden bir tanesidir, kendini ne olarak tanıtırsan öyle kalıyorsun, insanların fikirlerine hükmetmek öyle zor ki, sonradan telafisi mümkün olmayan izlenimler bırakmamak gerekiyor, o yüzden ben baskın karakterleri çok severim, elini masaya vuran, sesi gür çıkan, kendisini öyle ya da böyle bir şekilde dinletebilen insanlar zihinlere hükmetme konusunda hep bir adım öndedir, naçizane tavsiyem; kapıyı sert açın, içeri dik girin, bakışlarınızı kaçırmayın, sesinizi yüksek tonlarda kullanın, elleriniz gücünüzü temsil etsin, "ben konuşuyorum hepiniz beni dinleyeceksiniz" tavrı gözlerinizden okunsun, ruhunuzu da cömertçe kullanın, korkaklığa ürkekliğe yer yok bu hayatta, karşınızdakine kendinizi böyle emin ve dozunda mağrur bir biçimde tanıtırsanız emin olun sizinle konuşurken 2 kere düşünecek, size dair bir plan yaparken de çok daha fazla düşünecektir, sahne sizin.

i̇nsanlar kıyafetleriyle ağırlanır kişilikleriyle uğurlanır

öyle insanlar var ki kendilerini oldukları gibi değil de hayalini kurduğu kişi gibi tanıtıyor ama sıkıntı da olmak istedigiyle oldugu bambaska olunca baslıyor

kısık göz ve yarım bir gülüşle "merhaba" demek devamında söyleyeceğin birçok şeyi manasız kılıyor. kendimi tanıtmakta hayatım boyunca zorlanmadım.

Adım Cafer boyum 1.10 kilom 25. Gözlerimin rengini bilmiyorum. 216 ve parliamenti severim. (bkz: dayak yemeyi severim )

İmkânsiz yani ben bile kendimi tam tanımıyorum nası tanıtıcam bide dndmdd

adım cafer, boyum 1.10, kilom 25. gözlerimin rengini bilmiyorum. ciguliyi dinlemeyi severim.

Oldum olası sevmediğim bir olaydır. Yeni bir ortama girersin "ee hadi sende kendinden bahset" derler, yeni biriyle tanışırsın "bana biraz kendinden bahsetsene mesela hobilerin neler" derler, bir iş görüşmesine gidersin "bize biraz kendinizden bahseder misiniz" derler... Yeter yahu yeter kendimden bahsetmeyi istemiyorum sizinde hobilerinizi boş zamanınızda neler yaptığınızı ya da gününüzü nasıl geçirdiğinizi dinlemek istemiyorum. İnsanların birbirleri ile zaman geçirerek birbirlerini tanıyabileceğini düşünüyordum, sonuçta kimse anlattığı kadar iyi değil öyle değil mi? Ayrıcaaa, zorlamayın işte abi kendimle ilgili söyleyebileceğim bir şeyim yok öyle günün gelişine yaşıyorum işe gidip geliyorum falan yani klasik standart orta halli bir Türk genci hayatı. Sanki bana bilmem ne prensesi ya da bilmem kim zenginin çocuğu ya da bilmem hangi sosyal ağda fenomen falanım da günüm nasıl geçermiş hobilerim nelermiş Allah Allah.....

Tanışalım mı? +Kasap nejat 11 senedir yanındayım jiletin bak sağına o benim ,ha diyosan artık jilet yok kaldır lan mabadını o zaman burası artık benim.

Ama nasıl tanıtmak... Olduğu gibi mi yoksa insanların görmesini istediği gibi mi? İşte bütün mesele bu sorunun cevabında azizim..

Fakirim. Deliyim. Bu kadar amk Vasıf yok ki şurda madde madde yardırsak...

Zor iş be kendini bilmeyen biri için

Astala ben vesselam. Yarışmacı arkaaşlara başarılar dilerim

sarışınım ve kot pantalon giyiyorum.

Azgınlıktan öldü dersiniz dhdjdjd

Her şey olma duygusu ve hiçbir şey olmama gerçeği.

hay ay em kupra may neym is kupra ay em seven yiırs old gibisinden 3. sınıf ingilizce dersinin hocayla tanışma noktası kadar zevk veren farklı bir tanıtm biçimi yoktur diye düşünüyorum.

merhaba ben aris. ilk hatalı çıkışımı 7 kasım 97'de yaptım. o gün yazılan cezayı ödüyorum hala... şaka la şaka. erkek adamın kendini tanıtmaya ihtiyacı olmaz namı önünden yürür.

bu durumda kaldığım da basitçe; fighting, feasting, fucking all i can diyorum.

Başlı başına hikaye, bir insan kendini anlatarak tanınmaz yaşanılarak tanıtılır. Sonradan .... da çıkabilir yani