hiç kimsenin önceliği olmamak

ablanların bile önceliği olmamak veya öyle hissetmek.. benim doğum günümde bir çöp bile almayıp mesajla kutlamaları, kendi doğum günlerinde birbirlerine hediyeler alıp kutlamalar yapmaları beni kırmadı değil,belki saçma belki değil ama içten içe fazlasıyla incindim sözlük.

kimseden beklemeyin, beklerseniz aptalsınız.

kendinizi bir seçenek haline getirirseniz asla olmazsınız, kendinize saygınız olsun tercih olmayın

herkesin kendi hayatı var ve genelde kimsenin önceliği olamıyoruz bunun altında yatan temel sebebi insanın kendine değer vermeyişi olarak görüyorum. siz kendinize değer vermezseniz başkasının sizi önceliği yapmasını bekleyemezsiniz. ha yok mudur sizin verdiğiniz değeri gram hak etmeyip karşılığını veremeyen insan denilenler. bu durumda ise size değer verenle ilgilenin,değer vermeyenin önceliği olmaya değil.

bence hepimiz intihar edelim.

Bu nasıl başlık lan

Sizin suçunuz olan bir durumdur kesin bilgi yayalım. Böyle hissettiren insanları hala yanınızda tutarak buna sebep oluyorsunuz. Ve dahi ben de. Kimseyle göbek bağımız bir kesilmedi. İyi hissettirmiyorsa, iyi gelmiyorsa uzaklaşın. Önceliği olmadığınızı bildiğiniz kişiler sizin de önceliğiniz olmasın. Bir üzülür iki üzülür sonra toparlarsınız. İnsan kendi değerini önce kendi bilecek ki başkaları da bilsin. Buna rağmen bilmeyenler çıkacaktır. Kızmayın onlara, bir şekilde yanlış insanların ayırt edilmesi gerek değil mi? Onları da en yakın çöp kutusuna sallayıp devam edin. Gerekirse bir başına kalın ama yanlış insanların yanında kalmayın. Sizin nezdinizde kendime de tekrar söylüyorum "önceliği olmadığınızı bildiğiniz kişiler sizin de önceliğiniz olmasın."

kimse herkesin önceliği olmak istemez zaten bizim asıl derdimiz önceliği olmamız istediğimiz kişilerin önceliği olamamak..

bunun bilincinde olup hala o kişileri kendi önceliğimize koymak ise daha da kötü olan durumdur. sizin o kişilere ayırdığınız önem o kişilere karşılık geldiğinde küçük bir pay alır hatta bazen hiç pay almaz. bunu fark ettiğinizde dersiniz ki kendi kendinize ' artık ben de onun gibi davranacağım önceliklerimi düşüneceğim' ama gel gör ki sadece teoride kalır bir türlü uygulamaya geçemezsiniz. üzücü bir durum. ama bu böyledir azıcık da olsa her zaman tüm ilişki çeşitlerinde , bir taraf diğer taraftan daha çok değer verir ve önceliği daha fazla olur.

Çok şey yazmak istediğim ama çok üşengeç bir anımda denk geldiğim başlık. Yine de diyorum ki: hiç değil, istenilen kişinin önceliği olmamak asıl sıkıntı yaratan. O kadar boğuyor ki bu duygu kör oluyor, nankör oluyor insan. Nitekim suç değil. Sonuçta insan. Doymak değil, lezzet almak istiyor. Demiş ya Neruda insan için: "Ulaşamadığı her şeyin delisi, ulaştığı her şeyin nankörüdür." diye. Heh işte, Neruda bir miktar haklı. Bir de şey var: belki herkes hak ettiğini yaşamıyor ama yaşadığını hak ediyor gibi. Kaderin ipleri o kadar sıkı bağlı değil ve dünya sadece başkasının kollarındayken güzel değil. (Çünkü dünya güzel değil ama burayı geçiyorum.) Amma beylik cümle kurduk. Neyse, rakının adabındandır. İçersen kurarsın üç beş cümle. Hele kadeh sana kaldırılmışsa... Şerefinize.

Aldatılmak senin suçun değil ama affetmek senin suçun sözü gibi.. birinin önceliği olmamamız suçumuz değil ama hala ona zaman ayırmak bizim suçumuz.

Umarım eşim için böyle olurum. Eğer olursa tabi. Zehirli oku atayım: "Bizi ne severler ne de özlerler. ufak bir anı olarak gelir geçeriz."

yeter ki kendi önceliğimiz kendimiz olalım, onlar bizim önceliğimiz olmak istesinler diye düşünüyorum. tabi ki sevdiklerimizin de en az bizim kadar bizi sevmelerini isteriz, bu çok doğaldır. fakat zaten birinin önceliği değilsek o kişi de bizim önceliğimiz olmamalı. her şeyden önce ilk önce kendimizi çok sevmeliyiz, kendimize saygı duymalıyız. naçizane benim fikirlerim.

Kimsenin önceliği olmadım ama kendimin önceliğiyim bu yetmez mi?

sizi neden önceliğimiz yapalım la allahın çomarları?