bir gün ölecek olmanın kimseyi çıldırtmıyor oluşu

ne demişler insan nasıl yaşar öleceğini bile bile ya öleceğini unutur yada delirir. sonu böyle değildi galiba aklımda böyle kalmış. ölümü her defasında yakınında hissetmene rağmen devamlı unutuyorsun işte yapacak bişey yok.

niye çıldırtsın sayın başlığı hortlatıp kaçan yazar? bilinen bir gerçek doğduk ve çok şükür öleceğiz. asıl o gün bugün olsa bak o zaman çıldırırsın.

i̇nsan nasıl yaşar öleceğini bile bile ya çıldırır ya öleceğini unutur. eh çıldırmadığımıza göre unuttuk. edit: bilmeden yazmışım bunu ikinci kez.

ara ara düşündüğüm ve düşünmekten başımı ağrıtan konu. aslında en iyisi hiç düşünmemek. bir yerden aklımda kalmış ölüm gelinceye kadar kuşlar mesela hiç bilmezler ölümü, o zamana kadar uçarlar, yaşarlar ve ölüm gelince tanırlar ölümü diyordu ya da böyle bir şeylerdi. anlatabilmişimdir umarım.

niye çıldıralım olm sonuçta ölcez bişi değişmicek çıldırsakta

çıldırmam, sakince "inna lillahi ve inna ileyhi raciun" der geçerim. asıl ölmeyecek olsam işte o zaman çıldırırdım.

bence herkes ufak bir an düşünüp çıldırıyor ama sonra diyor ki la çıldırmakla harcamayım geri kalan hayatımı da diyip unutuyor. yoksa benim aklıma gelmiyor değil yani

bir gün ölecek olmak çıldırtmıyor beni ama bir gün bütün sevdiklerimin ölecek olması fazlasıyla korkutuyor beni

ölüm dendiğinde beynim hemen bir deneme yazmaya başlıyor kendi kendine. ama ben bunları paylaşmaya cesaret edemiyorum, beynimi susturmaya çalışıyorum. aslında yaşama amacımızı bilmesem de, ölmek için yaşadığımızı düşünenlere hak veriyorum.

çünkü ölmeyecekmiş gibi bağlanıyoruz dünyaya. aniden gelebilecek olan ölümü hesaba katmıyoruz. tamamen dünyevi yaşıyoruz

asıl çıldırış kesin tarihi bilseydi insan gerçekşirdi. bunu bilemediği için aklında tutması zorlaşıyor ondandır bunca insanın kırık dökük haldeyken hala yaşama dair yeşerttiği çiçeklerinin olması

ölmekten korkuyorum ama ölüme inanmıyorum.

öleceğimizi düşünürsek hic yasama zevkimiz kalmaz ki...

her şeyi düşünmek gerekiyor, ölümü bile. hani "ölümden başkası yalan" demiş ya candan erçetin, cidden öyle. çıldırın demiyorum ama öyle.

neden çıldıralım asıl ölceğini bilip çıldıran gariptir eskiden bende korkardım ama burası geçici son durak ölüm orası kesin diğer dünya'da sonsuz hayat var ne demiş hz. muhammed(sav) "insanlar uykudadır ölünce uyanırlar"

zaten öleceğiz bir de şimdi çıldırırsam buradaki az vaktimi çöpe atmış olmaz mıyım?

ben daha bugün düşündüm. insan haliyle hiç ölmeyecek gibi yaşıyor bazen ve bazen aklıma geliyor öleceğimiz o an çok garip oluyorum, biraz korkuyorum, aklım biraz almıyor gibi oluyor.. ama diyorlar hep böyle şeyleri çok çok düşünmek de iyi değilmiş.

ölüm kötü bir şey değil ki sonuçta herkes elbet bir gün ölüp gidecek önemli olan hayatı ne kadar yaşayabildiğindir. tabii ki sevdiklerimiz öldüğü zaman üzüleceğiz ama bundan kaçış olmadığını da biliyoruz kesinleşmesi mümkün sonuçlardan kacamazsiniz. sonuç olarak dünya da ölümden çok daha kötü şeyler oluyor asıl onlardan korkmak lazım.

bir gün ölecek olmak değil ama öldükten sonra ki sonsuz hayat çıldırtıyo. ölünce niye ölmüyoruz ?tekrar dirilip başka bi hayatta yaşama gerçeği beni yoruyo

aga bunun sonu bok, fazla karıştırmayın.

nefs denilen varlık da zaten bunun için var. eğer olmasaydı kim bizi heva ve heveslerimizin peşinden koşturacaktı. koşmasaydık peşinden yarın ölümü beklemekten başka bir şey istemezdik. bu dünyada ölümü unuttukça değerli derdimiz

herkes zaten çıldırmış olduğu için normal geliyor ve daha farklı bir çıldırma biçimi bekleniyor. aslında geçmiş zamanlara bakıldığında normalin onlar, çıldırmış olanlarında bizler olduğunu görürüz. günümüzde çıldırmamış kimse yok,herkes çıldırmış.

içimizde çıldırıyoruz belki de. çıldırıp farkında olmayanlarda olabilir.

ulan zaten dertten kahırdan kafamızı kaldıramıyoruz ki amına koyim. bir de üstüne 'bir gün öleceğim lan ben' triplerine mi girelim

yaşıyomuyuz ki aq