özlenilen eski günler

mutluluğu en güzel yaşadığımız ama farkına yeni vardığımız zamanlardı galiba

sene 1550 o zamanlar yokum

sabahtan akşama kadar futbol oynadığım eve gelince direkt atari de tsubasa oynadığım hiç bir sorumluluk almadığım çalışmak zorunda olmadığım menfaat uğruna insanların birbirini harcadığını bilmediğim zamanları özledim.

kocaman bahçemiz vardı. o bahçeyi babaannem ile dedem ekerdi, dikerdi. tulumbamız vardı bir tane de. dedem bahçeyi onla sulardı, motor takardı tulumbaya. onun sesiyle uyandırdım sabah. babaannem oturak alır oturur bir şeylerle meşgul olurdu. genelde domates falan soyardı.dedem ise bahçeyi bellerdi. ben de yanlarına inerdim. babaannem çek bir iskemle sen de otur derdi. yanına giderdim. sonra babannemin arkadaşı vardı ürziye nine. küçükken beni pek sevmezdi ama sonra ona sık sık gitmeye başlamıştım kocası ölünce. sonra beni çok sevmeye başlamıştı. ürziye nine gelince ona kendi oturağımı verir, kendime de bodrumdan bir oturak daha alırdım. babannem ile ürziye nine konuşmaya dalardı. sonra babaannem para verirdi gider hepsine dondurma alırdım. onlar yaşlı olduğu için vanilyalı dondurma yerdi. sonra dedem gelir o da eşlik ederdi. çok güzel günler bu günleri özlüyorum. ne mahalle ne dedem ne babannem hayatta sadece ufak bir tebessüm ediyorum. (bkz: yazarken tekrar yaşamak )

metin 2 oynadığım zamanları o kadar özledim ki... hani pazar kurup oyunu alta alıp bir süre sonra heyecanla bir şey satılmış mı diye bakmak. işte bu heyecanı sadece gerçek oyuncular bilir. ah be zaman ne çabuk geçiyor...

Tribün besteleri dinleyip efkârlandığım günleri özledim.Belki şimdilerde çok garip gibi gözüken fakat en normal dönemlerimdi sanırım

2004 - 2007 yıllarında atari ve bilardo salonlarında turnuva izleyip vakit geçirmeyi özledim.

tek sorunluluğumun oyuncaklarımı toplamak olduğu günler