geceleri insanın mutsuz olması

garip bir şey. gündüz sirk maymunuyuz, geceleri ekini yanmış memmet emmiye dönüyoruz.

Sanki yaratilinca yanında promosyon olarak verilen özellik gibi

mutlu piçler zaten geceleri uyuyor. (bkz: mutlu piçler yine uyudu)

sikimde olmaz gece gündüz mutluyum

yalnız uyumaktan olur o.

bir insan mutsuz ise o mutsuzluğu kaptığı zaman diliminin tüm demlerinde mutsuzdur. geceymiş, gündüzmüş bunlar anca laf! yalnızca şundan ötürü; geceleri el ayak çekilince insan kendisi ile baş başa kalıyor ve bu durum sonucunda eskiler olsun gündüz vakti olan bitenler olsun kendi iç sesi ile detaylı bir muhakeme yapabiliyor. muhakeme sonucu sigara ile bitiş yapıyorsun işte.

gündüzleri iyiyim be yagg ayağında geçip güçlü görünmeye çalışan insanin kendiyle başbaşa kaldığı zaman derdin sıkıntının patlamasına sebep olur gece iyi değildir uyutmaz. mutsuz eder.

gunese ragmen mutsuz olmaktansa ayla beraber huzunlenmek guzel olan bence.

bilmiyorum belki herkesin işine değilde içine döndüğü saatler olmasından kaynaklı, belki sadece gecenin siyahının etkisi belki de tüm bunların hiçbiri değildi mutsuzluğumuzun sebebi. ama hep bir şey eksikti mesela, o gece olması gereken bir şey olmamıştı. belki bi' mesaj belki bi' sarılma, bi' söz, bi' bakış. ama bi' şey işte, eksik kalmıştı. yarım kalmıştı, yarım kalmış olmalıydı ki, insan her gece bekliyordu uyumuyordu..