aileden uzak ramazan ayı

20 yaşındayım hayatımda ilk kez ailemden uzak sahur yapicam sonra da iftar yapicam içim bir parça buruk evdeki sahur ve iftar ortamı bir başkaydı şu an gerçekten kendimi büyümüş gibi hissediyorum..

bu 3. yılım ve açıkçası alışıyorum galiba.aslında alışmak iyi mi yoksa kötü mü onu da bilmiyorum. hiçbiri ailemin yanında olduğu gibi olmayacak ondan eminim. (bkz: hayırlı ramazanlar )

düsünemiyorum bile. annem ağzıma zorla ekmek tıkmassa doymuş hissetmiyorum kendimi

aç kaldık amkk

geçen sene evde kalıyordum iyiydi ama yurtta yapılacak bişey yok umarım iftar çadırını bulurum

ilk kez bu sene ayrı kalıcam, yurttayım, iftarda ne yicem diye düşünmekten şimdiden helak oldum annecim seni çok özledim

ramaza ayının en güzel yanlarından biri bütün aile bireylerinin coşkuyla mutlulukla iftar sofrasına oturmasıdır. ailenin sıcaklığının en çok hissedildiği vakitlerden biridir bence. şu an yanlarında değilim o duyguyu anca bir telefonla ne kadar olabilecekse o derece hissediyorum. zor bir durum allah sabır versin bu durumdaki herkese

i̇lk defa yaşıyorum ve özledim.eminim onlar da aynı şekilde hissediyorlar

allahım yaşatmasın aç kalırım heralde

bi şekilde geçiyormuş o zamanlar. yanlarına gelince anladım. o uzakta olduğum zamanlarda olan huzurum şimdi yok işte. neyse.

ailemin yanında yemekler on numero ama az önce babamla konuştum ve yemekhanede ki yemekler o kadar da kötü gelmedi..

Yurdun uzaya giden sıralarını görünce ailemin yanında 5 dakika kala oturduğum iftar sofrası aklıma geliyor üzülüyorum. Çok gerçekçi olmayan bi hayalim var. Ramazan ayı okullar onlıne olsun kimse yurtta çile çekip ramazan yaşamasın :) keşke gerçekleşse ya hem sahur hem iftar her şey çok zorr:(