bazen aşırı sevgiye ihtiyaç duyuyorum böyle eroinman gibi sevilme krizim tutuyor,
bazen de kimsenin beni sevmediğini düşünüp tuhaf bir haz duyuyorum bundan,
ara sıra birilerini sevesim geliyor,
sonra sevmenin çok meşakkatli bir şey olduğunu hatırlıyorum ve üşenip vazgeçiyorum,
bazen birbirini seven insanları görünce içim ısınıyor,
bazen "bu dingiller ne yapıyor böyle mal mal" diyorum,
kimi zaman sevgi kutsaldır ve her şeyin üstesinden sevgi gelir diye düşünüyorum,
kimi zaman da "ne gelirse başa hep sevmekten gelir" diyorum,
neyse benim kafa çok karışık siz beni yine de az bi'şey sevin, sevmeseniz de seviyormuş gibi yapın o da olmadı en azından "seni sevmiyorum" demeyin aman yaa öf ya da derseniz deyin napim götümü mü kesiyim sevmiyorsunuz diye?ben de sevmiyorum hiçbir şeyi.
sevmek demişken aklıma şey geldi;
sevgi kelimesi dünya da ilk
(bkz: aramice) de geçiyormuş kökeni de
doldurmak anlamındaki bir kelimeden türemiş.
bak bak laflara bak doldurmak --> sevmek,
demek ki sevgi olmayınca bir boşluk oluyormuş ki adamlar doldurmaktan sevgiyi türetmişler.
neyse hadi birbirimizi dolduralım.(e bunun da ucu sekse dokundu şimdi nasıl olacak)