sözlük yazarlarının kardeşlerini çağırma şekli

biz 6 kardeşiz en küçüğümüz 4 yaşında sarışın bir oğlan çocuğu bende bunu sarı dana veya sarı köpek diye çağırıyorum nsnsmsmn

"suleeeee! hooooooo!" yörüğüz kardes biz, dagda yasami biraksak da karsi dagdakine seslenir gibi evde de sesleniriz :d

bazen cünyır diye seslenirim

(bkz: abi), (bkz: abla) of of yine çok yaratıcıyım.

3 kardeşin en büyüğüyüm küçük kardeşimle aramda 8 yaş var ve aynı boydayız ben ona "cüce" diye sesleniyorum.

dört yaşındaki kardeşime yumoşum diye seslenirim

abime şu abim filmini izlediğimden beri abimmmmmmm diye sesleniyorum

rec !! rec gel oğlum buraya

kardeşimin ismi taha ama neredeyse hiç taha demedim. tava dedim tahta dedim tahta kafalı kurukafa dedim, rehberime öyle kaydettim üşendim ta-a dedim ama hiç taha demedim

benim kardeşim yok. yeğenim var küçük bizimle kalıyorlar. adı "argeş" ben ona "reşo" diye sesleniyorum çocuk adını unutacak yakında çünkü herkes öyle sesleniyo :-)

pikaçuu

şübü

gel pisi pisi pisi

paşam yavru asker...:\

i̇ki kardeşim var birine hellim peyniri diye çağırıyor um diğerine en küçüğü ise mono diye

ben gayet normal abi, abla diyorum ama evdeki herkes beni lüzumsuz diye çağırıyor (bkz: insanlık dramlarında bugün)

uzun oldugun içi tırella

pişt yakışıklı diye sesleniyorum. ama o bir kız djdnsjsks

kız hatçe diye sesleniyorum. i̇simlerinin alakası yok ama bence söylemesi güzel.

kardeşim olsa keşke ablam var ve abla sadece diyebiliyorum

ablama miniiiiikkkk diye seslenirim sanki büyük benmişim gibi

(bkz: amip) (bkz: öglena) (bkz: terliksi hayvan)

beyefendi küçükken bazı harfleri söyleyemezdi ben de ona küçükken yarım yamalak söylediği kelimelerle sesleniyorum (bkz: ofurukçu) (bkz: kebelek) (bkz: fakıf)

balım diye seslendim çok uzun süre hala öyle seslenirim ama diğerlerini de söyleyeyim gereksiz, boşluk, tosuncuk, öküzlerin efendisi, pis şişko, arada manda yavrusu diye de çağırıyorum ama sanırım en sinir olduğu boşluk

pişt bücür gel buraya tribe giriyor yavrum anneme şikayet ediyor sensin bücür diyor

burada kardeş ben oluyorum. ablam "yavrum" ya da "canım kardeşim" der. abim "nisyancım" ya da "gerizekalı" der.

küçüklüğünde yerden bitme derdim. ortaokulda hızla boyu uzadı. uzamaya da devam ediyor benim kadar oldu, beni geçecek yakında. ama ben hala yerden bitme diyorum, muzırlık...

abim bana yıkık diyor

gel lan buraya amık diyorum. hepsi üstüne alınıyor ve geliyorlar. gelmeseler daha kibar bir şey bulabilirdim ama gerek kalmadı.

ablam bana mayalı ekmeğim diyor

yelom derdim ona ama artık diyemiyorum. ama o benim hep yelom olarak kalacak..

ayı pislik it sürüsü altın top dedesinin ak kuzusu oyun hamuru oğlum

yok ki

baştan uyarıyım, hitaplarda lütfen mantık aramayınız. çünkü abim pek mantığıyla hareket etmiyor şöyle=> (#1758586) kendimden küçük yok benim, bir tane abim var. zat-ı şahaneleri tarafından şu şekillerde çağrılırım; -çui (anneme de "büyük çui" diyo) -losi ( köpek çağırıyor çünkü) -buruncum (burnuma takıktır kendisi) -mayıs (ne alakaysa bunu bende anlamadım) arada miniğim, küçüğüm dediği de oluyor ama genelde üsttekileri söyler. bazen de değişik seslerle çağırıyor beni ama onları yazıya dökemiyorum haliyle. bu yaşıma kadar pavlov'un köpeğine döndüğüm için bi güzel koşullanmışım anlıyorum o yüzden bana seslendigini. bir de en yaygın olarak söylediği bir hitap var ki onu söyleyemiciğim. :/ özetle ismim hariç her şeyi söylüyor.