bir şehre veda etmek

zor iş. 4 sene boyunca yaşadığım bu mükemmel şehire 1 ay sonra veda edeceğim hem de temelli. i̇stanbul'un o boğucu, sıkıcı, kalabalık hayatından sonra burada nefes aldığımı ve gerçekten yaşadığımı hissetmiştim. hayatımın en büyük fırsatlarını burada yaşadım, en derin arkadaşlık bağlarını burada kurdum. en büyük kazıkları da burada yedim tabiiki. en acı ihaneti de burada yaşadım. i̇lk kez burada aç kaldım, parasız kaldım. ama her şeyiyle beni kendine bağlayan 18 senemi geçirdiğim istanbul'a bin basan güzel şehir. edirne, seni hep güzel hatırlayacağım. tacizin, hırsızlığın, namussuzluğun, hak yemenin gram yaşanmadığı; saygılı ve dürüst insanların yaşadığı her sokağını çok özleyeceğim. düşürdüğüm 50 lirayı hiç tereddüt etmeden alıp bana geri veren "mendil satan" amcayı, "siz öğrencisiniz siz bu ülkenin geleceğisiniz ihtiyacınız olur" deyip bütün bir otobüs dolusu öğrencinin parasını ödemeye çalışan asker amcayı, sürekli yemekler yapıp getiren halimizi hatırımızı soran komşu teyzeyi, kibar beyefendileri, nazik hanımefendileri unutmayacağım. siz bu şehri sevdiren mücevherlersiniz. umarım tekrar yolum buraya düşer. taşı toprağı altın olan istanbul değil, tam olarak burası.

hele de sevdiğin insanlar varsa vedaların en zorudur

vedaların en zorudur belki de en güzel yıllarını geçirdiğin şehri terketmek. orda acıyı da mutluluğu da en güzel şekilde yaşamışsındır gerçek dostluklar edinmişsindir ve hatta hayatının aşkını bulmuşsundur. ama yollar ayrılıyordur. sadece o şehre veda etmiyorsun anılarına da veda ediyorsun. herşey seninle birlikte gelir de anılar gelmez işte.

o şehirdeki yaşanmışlıkları sırtına alıp gitmek kolay değildir . hatıraları artık iyi kötü diye ayırmaz , güzel günlerdi diye bahsedersin ..

artık istanbula veda etmek istiyorum şehirin trafiğinden koşuşturmacasından bonzaiden dolayı zombi gibi gezen insanlarından çok sıkıldım