toplu taşıma araçlarında aşık olmak

haftada bir aşık oluyorum. platonik aşk nedir kitap bile yazarım. bu güzel kızların kaynağı nerede diye düşünüyorum. aksaray olamaz. olmamalı yani. sarıyer falan diye düşünüyorum ama o kadar yolu neden çekip de bakırköy'e gelsin. kaynağını bilen varsa paylaşsın beyler. (bkz: allah sahibine bağışlasın)

her metroda aşık oluyodum, şimdi dönüp bakamıyorum çok üşeniyorum kahretsin.

şekil a ben oluyorum o kişi yok yani bakabilsem çok şey olucak ama bakabiliyorum göz ucuyla baktığım için anlaşılmıyor metrobüs binip aynı durakta inince daha güzel oluyor o kadar başka bişey olmuyo karşı tarafından benden haberi bile yok

sonu hüzün oluyor genellikle

her hafta aynı günler hep aynı saatlerde binerim otobüse ama bir gördüğüm kızı bir daha göremiyorum. nereden gelip nereye gidiyorlar? neresi bu güzel insanların yuvası?

15b şoförüne vuruldum zamanında. o direksiyon çevirisi, kapı düğmelerine basışı beni benden alıyor.

"pardon camı açar mısınız?" bir evlenme teklifidir

tam i̇sveç'ten istanbula geldiğim gün havalimanı metrosunda karşıma bi kız oturmuştu. ulan gözleri de çok güzeldi böyle dalmış bakarken o da bana baktı. afalladım turist ayağına yattım. zaten sarışınım renkli göz, yer bu dedim. yedi de hakikaten. telefonun dili ingilizce haritadan bi yerler gösteriyorum telefondan o da tarif etmeye çalışıyor böyle yarım yamalak i̇ngilizcesiyle. ulan çok tatlı gelmişti bana o an. sonra kocatepe durağında indi ve herşey bitti :(

otobüste tanışıp gelin arabasını otobüs yapan var hey yavrum hey

ingiltereden gelirken uçağa binmeden gördüğüm, indikten sonra da bavulları alırken yaşamış olduğu şaşkınlığı izlerken bana, beraber çıkışa kadar yürüyelim mi diyen zat-ı erturkusu kimsedir. şansızlığıma çıkış da iki adım ötedeymiş. sorduğum soru da seni almaya kim geldi. ulan salak kızın adını, yurdunu öğrensene. ne heyecan yapıyorsun.

şıpsevdilik sonucunda gerçekleşen bir durum

yine, yeni, yeniden oldum. allah sahibine bağışlasın hem de yollarımızı kesiştirsin ki konuşalım.

aşık olmak bi tık üstü ve bence paranoyakça bişey. bakıyorum, beğeniyorum, stalklayıp buluyorum sonra bende bitiyor beğenme falan.

otobüsteki bir çocuğu sadece okulundan stalklayıp bulmuştum. şubesine kadar bile öğrenmiştim. sonra onun okulundan ve aynı otobüste gittiğimiz bi kızla çıktılar. i̇ki ay sonra da ayrıldılar. aşık olmayın. ya da olun güzel bir duygu sonuçta

oluyorsunuz sonra geçiyor korkmayın.

şehirlerarası otobüste aşık olmak daha güzeldir heralde eğer 5-6 saat min seyredebiliyorsan, düşünsene çocuklarınız bile olur

bunun bi üst sürümü uçak aşkı, imkansızlığın nirvanasını bu şekilde görüyorsunuz gibi resmen

otobüste tanışan arkadaşlarım var, 7 yıllık ilişkilerinin ardından geçen yaz nişanlandılar. baya güzel bi tanışma hikayeleri vardı :)

ayakta zor duruyorum üstüne üstlük ezilme tehlikesi yaşıyorum ayrıca kimseyi kesemem miyopum. (bkz: başlamadan biten şeyler )

benim bu ceylan gözlerim neler gördü neler bi bilseniz....

otobuse aşık olmak diye anladım. konuya o kadar uzağım. ben kaldım siz devam edin..

her otobüs, tramvay, tren, uçak, ido yolculuklarımda bıkmadan 20 yıl nasıl yaşarız diye aşık olduğum insanlar söz konusu.

13 kasım 2018 metrobüsteki mavi şemsiyeli, mavi gözlü, mavi montlu çocuk. beni bul nikahı basarım hemen sana.

aydında yaşıyorsanız çok normal aktivite

aga eskiden minibüslerde müslüm baba, orhan gencebay, ferdi tayfur, i̇brahim tatlıses vs vs çalardı bir süre sonra zaten olmadığın aşkın acısını çekerdin o ara birine de denk geldin mi tamam geçmiş olsun manyak gibi aşık olduğunu zannedersin allahtan bir süre sonra iniyorsunda bu saçma sapan ortamdan kurtuluyorsun..