ruhsal yorgunluk

bedeniniz sürekli uyuşuktur. hareketleriniz yavaştır. dünya yansa umrunuzda olmaz. öyle bir boşvermislik. icinizde kocaman boşluk.

hayattan zevk alamamaya başladığınız an farkına varırsınız önemli olan kendinizi biran evvel iyileştirmektir sonuçları ağır depresyona hatta daha da ileriye götürebilir

arkadaşlarınla sürekli gülüp eğlenirsin,bi süre sonra o bile seni yorar köşene çekilirsin. bedensel yorgunluğun y'si bile değildir.

başladığın her şeyi bitirmene engel. hatta bir şeylere başlamaya bile engel. hep bir hevesin kesilmesi. bıkkınlık. daha nicesi. hepsini bir arada yaşayıp hayatı yaşayamamak.

fiziksel yorgunluktan daha kötüdür. zira fiziksel yorgunluk dinlenmekle geçer ama ruhsal yorgunluk geçmez hatta çok uzun vadede olumsuz etkiler kişiyi.

hayattan aldığınız bütün zevklerin bir anda yok olduğuna şahit olduğunuz andır.

Hayat enerjinizi bitirir. Beden yorgunluğu yanında hiç kalır. Ruhsal yorgunlukları taşımak çok zordur.

2-3 gündür bi ağırlık var üstümde galiba ruhum yorgun

O kadar yorgunum ki ruhsal olarak artık kafam bedenime çok ağır gelmeye başladı. Ne yediğimden bişi anlıyorum ne içtiğimden ne de yaptığımdan. Önceden kafamı yastığa koymadan uyurdum şimdi istesem de uyuyamıyorum ve bu raddeye gelebilmeniz için 1 gün bile yeterli oluyo..

doğru olsa da olmasa da daimi olarak hissedilen duyguların ve düşüncelerin birbirine karıştığı ve çözmeye dahi uğraşmak isteyememe "tamam bıraktım ne olacaksa olsun bir süre" dediğimiz uzun,sık sürünce boktan olan bir durum

Kalkın, kalkın. Ölmedik ya? Öldük de haberim mi yoksa? Sevdiklerimi gördüm bu başlıkta. Yapmayın, etmeyin. Anlatın sadece. Ben dinlerim. Kimleri kimleri dinlemedim ki? Kimlere kimlere iyi gelmedim? Aha buradayım, hazırım. Anlatın yeter ki. Anlatmayınca daha kötü oluyor be. Cidden. Kendimden biliyorum.

O kadar yorgunum ki... Keşke başımı omzuna yaslayabileceğim biri olsaydı yanımda.

birikmiş şeyler ve yükler ağır. sebebini bildiğim yorgunluğa çare olamamak daha üzücü. bu da bizim sınavımız olsun.

tecrübeler dahilinde körelen hisler ve tükenmişlik sendromu. artık hiçbir his eskisi kadar doruklarda değil. eskisi gibi heyecanlanamıyor, üzülemiyor, özleyemiyor ve sevemiyorsun. o ilk heyecanı kaybettin her şeyde. işin kötü yanı kendi hayatında 3. kişisin. müdahele edemeden gelişen her olayın vahim sonunu izledin. halbuki yaşanan her şey seninle alakalı ve senin hayatını doğrudan ilgilendiren şeylerdi. yüksek ihtimalle bir bedende tıkılı kaldın.