geceye bir kırgınlık bırak

bugün doğum günümdü laakin yazmadı. kırıldım biraz. ama olsun alışkınız.

birlikte küfte yiyemedik

bu şehir bizi el ele göremedi.

efendim inandığı yerden kırılan onca noktası olan , onca insan varken ; hangi birini söylesinler ?

elimden geleni yapmadığım için kendime kırgınım

gitti...

beni unut dediğinden beri arıyorum hafızamı

beni çok üzdünüz...

o kendini biliyor.

çok sevip de bırakanlara bekleyip de kavuşmayanlara, sevipte saymayanlara, daha güzeli varmış diyip sizi her halinizle kabul edenleri terkedenlere gelsin tüm kırgınlıklarım.

17 yaşındayım ilk kez birine onu sevdiğimi söyleyecektim daha önce bir kaç kez buluşmuştuk buralara yabancı olduğu için gideceğimiz yeri yine ben seçmiştim orayı çok severdim neyse akşam oldu meydanda buluştuk gittik oturduk biraz muhabbet ettik biraz dediysem baya içini döktü bana iyi ki varsın bile dedi tam ceseratimi topladım seni seviyorum diyecektim ki eski sevgilisi aradı açtı uzun uzun konuştu kapının önünde bende masada onu bekledim öylece geldi gitmem lazım dedi tamam dedim kalktık baya dalgındı uzun bir süre soğuk yaptı bana yüzüme bakamıyo gibiydi 2 hafta sonra tekrar buluştuk bu sefer sevgilisini anlattı bana sevmiyormuş onu ama kız onu çok seviyormuş dayanamamış hiçbirşey diyemedim sadece içimden ben daha çok seviyorum dedim ve o gitti 1 yıldır görmüyorum arada bir halimi hatrımı sormak için arar seni özledim der kapatır ben hala bıraktığı gibiyim tabi o nasıl bıraktığını bilmiyor

güzel değilim diye sevemedi ya beni.

tüm kötü günleri telafi edeceğiz demişti

hangi birini bırakayım ya . kırıla kırıla paramparça oldum

bizi üzenler utansın.

kaderime kırgınım. yürekten kınıyorum onu.

arkadaşıma çok kırgınım sözlük onu sevdiğimden dolayı yaptığım bir eylemi yanlış anladı anlatmaya çalıştım ama inanmadı bana insan en yakınına kulak vermez mi arkadaşlığını bir kenara bırakıp bir öngörüyle hareket edermi olmadı bee en yakınımın en yakını olamamışım

senin onunla fotoğrafını gördüğümde en azından mutlu imiş diye sevinecek kadar çok sevdiğim için kalbime kırgınım, bizi yan yana görmeyen sokaklara kırgınım, güzelliği sevginin önünde engel olarak koyan düşüncelere kırgınım, sana değil kırgınlığım ışte hala sana kırılamadığım için en çok kendime kırgınım.

eski sevgilim manyaktı, çatlağın tekiydi. aileme beddualar etmişti ve bunun için bitmiştik - ki haklı olarak - hala kırgınım be senelerimi nasıl bir insana harcadığıma yanarım. asıl yüzünü yıllar sonra görmek çok koyuyor adama ya..

o uyumuyor diye onu yalnız bırakmamak için uyumayan dostu bendim. morali bozuk olduğu her anında da yanında olan bendim. artık sevgilisi var ve dostluğumuzun bir önemi yok onun için.

beni güldürdüğü anlar sadece gıdıkladığı anlardan ibaretti.

bana gelemeyişlerini sen söyle, senden gidemeyişlerimi ben açıklarım.

15 nisan benim doğum gunumdu ve 13'unde en yakın iki arkadaşımın (ki bunlar kız kardeşler) babaları gözaltına alınmıştı. ben her zaman olduğu gibi onlarla ilgilendim bir günde belki 5 kere arıyordum. sonra ayın 15'inde bıraktılar babalarını. benim doğum günümü sadece telefonda doğum günün kutlu olsun dediler ve telefonu kapattilar. bir daha da aramadılar. biriyle aynı sehirdeyiz görüşelim bile demedi. ahmet kaya'yı anma gecesi var(ki ben tam bir ahmet kaya aşıgıyım) haftalar önce ısrarla gidelim bilet ayarlayayım dedim "yok ben modumda değilim hiç gelesim yok" falan dedi sonra dün gece aramış işte "burdaki arkadaşlar diyor gidelim ben gidecem sende gelecek misin?" dedi bana bende yok hevesim kaçtı siz gidin dedim. sayın yazarlar şimdi siz söyleyin gerçekten bu insanlar bana değer veriyorlar mi yoksa onlar için sıradan öylesine bir arkadas mıyım?? benim kafam çok karışık ...

seni özlüyorum demiştim, teşekkür etti.

o ince insan tanişmamizin 1.yılını hatirlamadı..

siz kırılırsınız diye bütün kırıklarımı içime attım ve artık içim paramparça oldu

kırgınlıktan ziyade benimki kızgınlık kendi aklıma kızıyorum ben kime sevinerek bişey anlatıyosam o olmuyo mutlu olduğumda biriyle paylaşınca muhakkak o mutluluğum sönüyo beddua mı ediyonuz anlamıyorum ki.

yok kardeşim bu kadar dert yeter, yok kırgınlık falan yok anasını satim

sana atkı örüyordum be

hiç sevilmedim. ne demek olduğunu açıkçası bilmiyorum. ama güzel sevdim, çok sevdim.

bir hayli kırıldım, her şey kadar, herkes kadar, sen kadar, canıma batan her halin felç gibi indi bedenime, gözlerimden tut da ciğerime kadar kırgınım! aslında ne sana, ne olanlara… kendime kırgınım… maziye hiç değil, an’a kırgınım. anlatamadığım, anlayamadığım masalların bana yaptıklarına, dinlediğim şarkılarda bana seni anlatan şarkıcılara, beni anlamadığın kelimelerin bana her şeyi anlatıyor gibi geliyor oluşlarına… bir hayli kırgınım… beni ben kırdım oysa, i̇yi değil!

sana sarı laleler aldım çiçek pazarından

i̇nsanlara güvenmemem gerektiğini bi kez daha tokat gibi yüzüme çarpanlardan olduğun için sonsuz teşekkürler kardeş bildiğim .

i̇nsan başkalarını mutlu etmeye çalışırken kendi de mutlu olabiliyormuş ama kırgınım sana belki başkaları ile mutlusun fakat ben mutlu değilim

yıllardır bana kötü bir söz etmeyen biri avazı çıktığınca bana hakaretler yağdırdı. canı sağolsun be... ilk ve sondu zaten ...

hangisini bıraksam bilemedim.

günlük gibi bir defterime ona kendimce veda ettiğim bir yazı yazdım sanki onunla konuşuyormuş gibi, şimdi tekrar bakarken fark ettim ki o yazıdan sonra bir dolu yazmışım yine aynı konulu, ondan bir türlü gidemiyorum

sana anlatacağım bir sürü kırılmışlığım vardı, bir sen anlardın ama bir sana anlatamadım

bugün de kimsenin aklına düşmedik.

kırılınca çorap söküğü gibi devam ediyor. durdurmaya gücüm yetmiyor/yetmeyecek. geçmişe çok kırgınım. geleceğe kırgın olabilme ihtimalime, kırgınım. kalbim kırıkken, kırık parçaları ufalayanlara kırgınım. sustuklarıma, susturulduklarıma kırgınım. odama ders çalışma bahanesiyle girdiğimde, kapıma yaslanıp ağlamama sebep olanlara kırgınım. çok sevip hiç sevilmemelerime kırgınım. görmezden gelinmelerime, aşağılanmalarıma, iç çekişlerime, terk edilmelerime, taciz edilmelerime kırgınım. bunlara ve daha fazlasına izin verdiğim için, kendime çok kırgınım. ama ne olursa olsun en büyük kırgınlığım beni bu kadar kırılgan hale getiren kişiye, babama.

bir kere torunum demeden, diğer torunlarını gözümün önünde severken, bana elalem muammelesi yaptığın için sana kırgınım dede. mezarının başından herkes gittiğinde beni niye sevmedin dede, ben senin torunun değil miydim diye ağladığımda, imamın teselli edislerinin boşa olduğunu bildiğim için sana kırgınım dede. ben senin kanındım, ama beni görmedin bana tahammül edemediğini söyledin ve ben sana kırgınım dede. sen bu dünyadan beni, bizi sevmeyerek göçüp gittin. ama bayramda kardeşime olduğu halde şeker meker yok deyişini ben hatırlıyorum dede. hatırlıyorum ve sana kırgınım.

sevdiğim insan öldü. şimdi değil yıllar oldu tabi ama acısı hala taze yokluğuna hala alışamadım. i̇çimi kavuruyor hasreti.

2 yıl sonra kapılarımi birilerine acmisken velkide kazanamamış olmanın kırgınlığını yaşıyorum...

çok kırgınım bütün dostlarıma gülben ergen sesiyle

mesela kimseye çok fazla güvenmeyecekmișsin. çünkü bu güven azıcık bile sarsılsa gözlerin doluyormuș üzüntüden. şimdi bu kırgınlığı al, bir ömür izini de taşı. kırgınlık içerikli fakat öğretici bir gece.

anlasana, dargınım ama mahkumum sana.

bizi de üzdüler ama pide almaya gidiyorum şimdi.

yazamayacak kadar uzun

bahanelerine..