seni anlıyorum

mükemmel bir cümle. oysa hiç kimse hiç kimseyi bir gram anlamıyor bu hayatta. keza eski bir yazımdır. ***bu kısımlar, 10 yıl önce yazdığım kendi yazımdır. alıntı*** bilinen en eski ve en soylu yalandır! soytarılıkta diğer tüm kavramlara fark atar! çünkü; kimse, kimseyi anlayamaz! belki tanıdıktır insanların acıları! hatta gözyaşlarının tadı aynıdır! fakat hiç kimse, hiç kimseyi tam anlamıyla anlayamaz! güç yetmez buna! tanrı'nın insanlara bahşettiği beynin kullanım limiti bu eylemin gerçekleşmesi için olanaksızdır! otobüs durağında bekleyen kişinin içinden geçenleri siz bilemezsiniz! onun da sizin içinizden geçenleri bilemeyeceği gibi! ya da parkta oturan yaşlı, tonton bir amcanın her gece üvey kızına tecavüz eden bir ruh hastası olduğunu bilemezsiniz! bilemeyiz! çünkü; bilinen en sağlam zırh insan derisidir! kokusunu salmaz dışarı! belli etmez içindeki kokuşmuşlukları! seni anlıyorum! ne büyük bir palavra! hıçkırıklarınız boğazınızda düğümlendiğinde belki de duyulması gereken tek yalan! söyleyen ruhsuzların burunları uzamaz ama! size sarıldığında, kollarının yettiği kadar anlayacağını görürsünüz! çünkü; insan denen düşünen hayvan, kelimelerinin yettiği kadar alçak gönüllü! kollarının yettiği kadar anlayışlı! gözlerinin açıklığı kadar uyanık! hayalleri kadar insandır! seni anlıyorum! duyduğunuz an kusmamız gereken bir cümle! parmağımızı boğazımıza sokup tüm pislikleri lağıma göndermek için! kalpteki pislikleri kusmak için de bu cümlenin duyulması gerekmektedir! insanların yüzlerinin anlamsızlığı işte bu cümleden sonra tasdik edilir! kıpkızıl bileklerini gözünüze sokup de ağzını açmadan hayat kelimesinden ne anladığını size anlatan, ölmeyi başaramayan insana söylemeyin bu cümleyi! sakın ha! kravatla kendini asıp da öbür tarafa gidemeyen, boğazı mosmor olmuş, emekliliğine 6 ay kalmış bir devlet memuruna da söylemeyin bu cümleyi! tanrı'ya küfretmesine neden olursunuz her birinin! evreni yerle bir etmelerine neden olursunuz! bir de yedinci kattan aşağı atlayıp da sadece sol bacağını kırmayı başarıp tanrı'yla yüz yüze görüşme randevusunu erken bir tarihe almayı başaramayan birine söylemeyin bu cümleyi! kusar yüzünüze! kusar kafanızdan aşağı! şimdi, tekerlekli sandalyede oturuyor olması farketmez! siz ayakta olsanız bile, bu cümleden sonra kafanızdan aşağı kusacak kadar pislik biriktirebilir içinde! midesinde ve kalbinde! "seni anlıyorum!" fahişelik'ten daha eski bir meslek! her ne kadar "ben hepinizi anlıyorum" diye bağırsam da sakın siz kimseye söylemeyin! asla! ***alıntı***

bu cümle ya çok samimi ya da çok iticidir. ortası yoktur. samimi olana denk gelirseniz içinizi bir güven kaplar. i̇çinizde yaşadığınız karmaşayı tanıyan insanların varlığını bilmek sizi yalnızlıktan kurtarır. bunun düşüncesi bile size iyi gelir, üstüne üstlük o kişiyle uzun uzun konuşursanız bunun sizde yarattığı etki paha biçilmez olur. ama itici olanı sizi nefretle doldurabilir. karşısında yüzünüze baka baka yalan söyleyen bir palyaço vardır. yüzüne aldanmanızı ister ama sözleri yüzüne uymaz. sesindeki tını kelimelerindeki anlama yabancıdır. i̇çten değil, iticidir. en son anneannemin cenazesinde hiç tanımadığım biri ben ağlarken bu cümleyi bana kurdu. gariptir, o esnada ben ağlarken o ağlamıyordu. bana "seni anlıyorum." dedi. o kadar itici geldi ki tarif edemem. kafamın içinde "ulan madem beni anlıyorsun, ben neden yalnız ağlıyorum. sen de ağla!" cümlesi yavaş yavaş ve hiç yorulmadan volta attı. adamı da zaten hayatımda ilk defa gördüm. meğerse çok uzaktan bir akrabamızmış. hissettiğim iticilik doğruymuş. adam cenazeye onunla uzaktan yakından alakası olmayan bir mirası talep etmeye gelmiş. -ki ortada bir miras bile yok.- tabi ben bu adamın niyetini çok sonra annemden öğrendim. bir insanın cenaze evine geliş amacı ne kadar aşağılık olabilir? ben ötesini düşünemiyorum. varsa bile o kişiye insan demem, diyemem. adamın kim olduğunu da tam olarak bilmiyorum. tek bildiğim bir daha karşıma çıkarsa kendimi tutmayacak olmam. "günah benden gitti." diyip içimden ne geliyorsa yapıcam/söyliycem. allah onu karşıma çıkarmasın..

"seni anlıyorum demek büyük bir yalandır. kocaman bir yalan. kimse kimseyi anlayamaz ve tanıyamaz dünyada.. var olan en sağlam zırh insan vücududur. i̇çindekileri en iyi saklayan kasa odur. koridorlarında birikenlerin kokusunu bile yaymaz dışarıya. deliliginin kokusunu, anormalliginin kokusunu duyamazsın yanında gazete okuyan adamın, otobüs durağında. sadece gördüklerin vardır. beş duyunun algıladığı kadar anlarsın aileni, sevgilini, çocuğunu." (bkz: kinyas ve kayra)

seni anlasalar bile yapabilicekleri bir şey olmaması..

asıl ben beni anliyorum

yani diyor ki: "laf olsun diye sordum ciddiye aldın neyin var neyin yok anlattın iyi de bunlardan banane usul böyle diye sordum iyi misin diye"

seni anlıyorum fakat kendime bile yardım edemiyorum sana ne yapabilirim?