unutuyor mu yoksa özlüyor mu bilememek

—

bu arada sen ölüyorsun.

özleyen insan bu soruyu kendi kendinize sordurtacak kadar yokluğunu hissettirmez zaten arkadaşlar. sanırım artık cevabı biliyorsunuz

yaşanabilecek kötü ikilemlerden biri. insanı mahvediyor.

unutmaya kıyamamak ,zihninde dönen sürekli " acaba yeniden olabilir mi kader bizi karşı karsıya getirir mi ?" sorusu .vazgeçemeyiş o ölümcül umut ölümcül bekleyiş. kısacası ; "ona gelememek ondan gidememek "

arkadaşlar özlese zaten bu ikilem arasına girmezdik belli ederdi özlemini herhalde

şu an şu başlığı görene kadar böyle bir şey düşünmüyodum. kim upladıysa allah razı olsun içime temizinden bir kurt düştü.

bi kız vardı sevgili ve arkadaşlık arasındaki lanet arada kalmıştık geçen yaz kavga ettik daha konuşmadık her neyse ben hep özler dedim okulda bir görsün yumuşar dedim özlememiş unutmuş hatta sevgili yapmıştı çok zoruma gitti

unutuyor kardeş özlese bişeler yapardı

çürüdüğünü hissetmek (bkz: bitki gibi)

unuttuğunu bilmekten iyidir, diğer türlü en azından belki özlüyordur diye hayal edebilirsin kıymetini bil.

kaç ay geçti ama hâlâ dün gibi gidişi, sahiden unutmuş mudur?

sıkıntılı bekleyiş sonucunda hiçbirşey alamayız hayat kısa kuşlar öldü bile

şu anda içinde bulunduğum durum. instagram'dan engellemiş, numarasını değiştirmiş, o başka şehirde ben başka şehirde. imkansiz olmak için tüm şartlar sağlanmış gibi ama insan düşünmeden, beklemeden yapamıyor yaşayamıyor..

kimse kimseyi unutamaz, unuttum diyorsa bir kişi yalan söylüyordur. illaki bir yerlerde bir şeyler kalır. sadece alışkanlık olmaktan çıkmıştır.

her geçen gün azalan özlemiyle unutuyor.

neredeyse her gün görüyorum ve neredeyse dip dibeyiz bu kadar yakında olupta dokunamamak içini dökememek özledim diyememek daha çok koyuyor. 3 hafta oldu artık unuttuğundan da eminim fakat lanet olsun ki içimdeki umut hiç bitmiyor. yani bu durum artık işkenceden öte acı çekerek ölümü beklemek gibi.

i̇şte içinde olduğum berbatsı bir durum. ne geliyor ne gidiyor. ne benimle yapabiliyor nede bensiz yapabiliyor. tatlım derdin ne diye nidalar atasim var!

onu unuttum dediği an bile aklına geldiği için unutmuş olabileceğini düşünmüyorum sadece artık ya nefret oluşmuştur yada artık sevmiyordur

emma'nın günlüğü mesafe en korkunç seydir, özlüyor mu unutuyor mu bilemezsin

4,5 senenin ardından bir haftadır konuşmuyoruz, konuşmak içimden gelmiyo demişti en son ve bende yazmayı bıraktım. ayrıldık mı bilmiyorum, devam ediyor muyuz onu da bilmiyorum. unutmaya mı çalışıyo fikrim yok, özlüyo mu haberim yok. tüm bu belirsizlikler beni içten içe bitiriyo işte bunu biliyorum

onun unuttuğuna eminim ama ben neden özlüyorum amk.

unuttuguna ve ozlemedigine emin olmak daha cok koyuyor

unutmak diye bir şey yok sayın yazarlar,nefret ettiğimiz insanı bile zaman zaman hatırlarız.kalpte iz bırakan her duygu,sahibini hatırlatır.bu nedenle eğer biri sizin yanınızda değilse,aramıyorsa,siz acıyla kıvranırken,o şahıs hayatına devam ediyorsa,sizi özlemiyordur ve çok çok büyük bir ihtimalle hayatında zaten bir başkası vardır.bunu kabullenmek çok zor olmamalı,umut denen o hastalıklı duygunun sizi esir almasına izin vermeyin,en fazla canınız acır,sonra zaten alışıp,olgunlaşırsınız.

özlediğini sanmıyorum. ama unutamazda.

uplamayın şöyle özlemli aşklı meşkli şeyler.

yanında değilse naptıginin ne önemi var özleseydi gelirdi zaten

özleye özleye unutuyor merak etmeyin ikisi de bir anda olmuyor

unutan umursamaz bile sizi. ancak özleyen çığlık çığlığa bağırıp belli eder özlediğini ama sesi dışarı çıkmadığı için bazen karşı taraf anlamaz.

bırakıp gittiyse sevmiyordur zaten sevmeyen insanda neden özlesin amk

(#1868779) özlemeden de unutabiliyormuş çok da şey yapmamak gerek

bunu bir bilsem ah yapacağım belli de.