yaklaşık iki yıl aradan sonra hayatıma birini almıstım, ciddi bir seyler olmasını istedigim icin hep bekledim. sevgili olduk falan, cok ilgi gösterdim, biraz fazla da kıskandıgım oluyordu. yasadıgımız üç aylık ilişkinin ilk ayı güzel geçti, ikinci ayı kırıldık, üçüncü ayı da patladık. nerede yanlış yaptık? sahi sevgili olmayı mı unuttuk? iki gün üzüldüm sonra unuttum, iyi ki de bitmiş, haketmiyorlar sözlük sevgimizi. ama bir gün hakedenler illa cıkacaktır.
edit : kırdığınız kalplerin utancıyla yaşayın ömrünüz boyu.
1
kendi hikayeni yazmışsın kardeş ama bu bildiğin benim. noktasına kadar aynı - akin47 14.03.2017 16:42:38 |#3275963
Unutmak değil de hiç yaşamamak ne yapacağını bilmemek benimki. Nasıl değer verilir, nasıl vakit geçirilir, nasıl sevgili olunur bilmiyorum. Bu sorumluluktan korktuğum için de hayatıma birini almıyorum. Bu yüzden keşke dediğim çok zaman var.
Umarım günün birinde bu soruların hepsini kafamdan atabileceğim biri çıkar karşıma. Gerçekten sevdiğim ve değer verdiğim.
bayağıdır yaşadığım durum. konuştuğum insanları rahatsız ediyormuşum gibi geliyor. yürüyünce de tacizmiş gibi geliyor. toplum o kadar yozlaştı, sosyal medya o kadar bambaşka bir yer haline geldi ki bunların ne olsuğunu unuttum. bekarlık sultanlıktır güzel âlâ fakat benimki koskocaman bir hanedanlığa gidiyor.