yaşıtların çocuğunun olması

benim de oluyor da pek fazla yaşayamıyorlar.

topluma dayatilan kaliplaşmiş bir algi. o yapiyorsa sen de yapacaksin gibisinden. san ki çocuk işini aradan çikarinca her şey hallolacak amk

gobel yanımdan bebek arabasıyla geçince neye uğradığımı şaşırdım 😅

lise üçte tanistirdigim arkadaslarim evlenmişti. temmuzda da teyze oluyormuşum... 25 olmadan teyze olacağım ya bana her şey için daha çok erken geliyor. ben buradan devam galiba

Süper olay bence. Evlenmelerini saçma buluyorum ama çocukları olunca yumuşuyorum, huysuz ebeveynler gibi jsjdjs bebek sevmek kadar ruha iyi gelen bi şey yok, şu an ben böylesi büyük bi sorumluluğu alamayacağım için kankilerimin bebelerini seviyorum. Seviyosun, öpüyorsun, kokluyorsun ve olay orada bitiyo :d Şuna bir bakın, eriyorum <3 gorsel

Arkadaşlarım yavaştan doğurmaya başladı bende hala KPSS DGS 2. Üniversite kovalıyorum malsf

1.yetmiyor pıtır pıtır 2.yi yapıyorlar yetişemiyorum

Ne garip hissettiriyor. Beraber büyüdüğüm, benimle yaşıt kuzenim doğumdan çıktı az evvel. Artık o bir anne. ben ise köle stajyer modunda staj için program yazıp yetiştirmeye falan çalışıyorum. Ben çocuğum olacak kadar büyük olamam, sanki kimse olamazmış gibi ama oluyor. Aynı yaşlarda bir sürü farklı yaşantılar tecrübe ediyoruz. Ulan ne garipsin hayat :d

Kuzenimin paylaşımını gördüm şimdi. Eşi, minik kızı ve kendisi. Çok güzel bir tabloydu duygu dolu baktım. Ama işin arka kısmı, kuzenim zorlanıyor mu, kendi ailesinden uzakta ona yardımcı olan biri var mı mesela bunları düşünüyorum. Ondan bir hafta önce doğmuşum şimdi o kucağında bir canı taşıyor. Çok mu sorguluyorum büyük mü konuşuyorum bilmiyorum. Yaşım 25-30 olsa bunları yazmayı gerekli bulmazdım ama yaşım 19. Herkesin kararları, seçimleri ya da daha genel olarak kaderi başka. Çok garip

22 yaşındayım her çocuğu olan yaşıtımı gördükçe şok oluyorum. Bana hala cok küçükmüşüz gibi geliyo. Tamamen sana muhtaç bi canlıya bakabilmek.. hangi cesaretle lan. Aklım almıyor.

Kardeşim yaşındakilerinin bile çocuğu oluyor artık.

Pandemi yaramadı gençlere

Yaşıtlarımı benim gibi olanlardan seçiyorum, hepsi bekar, hepsi yoldan çıkmış, hepsinin Allah belasını vermiş.

Yaşıtlarım ikinci üçüncü çocuklarını yapıyorlar bense onları parka götürüp salıncakta sıra kavgası yapıyorum

Ben hala farmville oynuyorum. Diyeceklerim bu kadar..

Yaşıtlarım 2.çocuklarını yapıyorlar ben dahala hangi mesleği yapacağımı karar veremedim 2.üniversite okuma derdindeyim. He bi de evlenip çocuk yapmak marifetmiş gibi ilk okul arkadaşım yanıma gelip ben neredeyse 2.çocuğu yapacak sen sahalar evlenmedin dedi bana..

Benim de var. Ama benim yasıtlarımın kocası da var... saygılar

Allaha şükür daha yok çevremde. Evlenen nişanlanan var instagramdan falan gördüğüm kadarıyla ama yakın arkadaşlarımın max sevgilisi var, çoğumuz bekarız. Düşünüyorum mesela en yakın arkadaşımı böyle evli çocuklu falan. Güzel ama içim ürperdi ay daha genciz yani kendi kendimize bile yetemiyorken böyle bir sorumluluk zor gibi geliyor. Allah olanlara kolaylık versin, acısını göstermesin diyor ve entryden ayrılıyorum.

Marifet çünkü

Beni ziyadesiyle deli eden durum. Bakın burada önemli olan evlenmek, çocuk sahibi olmak vs. değil tabii ki isteyen istediğini yapabilir. Ama henüz üniversiteden mezun bile olmamış birisi olarak daha kendi geleceğimle ilgili kaygılar taşırken birilerinin dünyaya bir insan daha getirmesi hem de bunu hiç düşünmeden, yapmak için yapması... Anlam veremiyorum. Tabii ki genelleme yapmak doğru değil. Ama benim çevremde bu bahsettiğim tiplerden o kadar çok var ki... Çok bilinçsiz verilmiş kararlar, her şey tamammış gibi atılan adımlar... Bir de bunu marifetmiş gibi yansıtıp, size kendinizi yanlış yolda hissettiren cinsleri var. Bana bununla hava atan insanlardan bir süre sonra neler duyuyorum neler...

Yaşıtlarımla görüşüp onların çocuklarıyla parkta oynuyorum. Hem onlardan çok eğleniyorum.

Üniversitede yakın arkadaş grubumda olup mezun olduktan sonra ortadan kaybolan sonra bir ara Almanya'da görülen arkadaşım aylar sonra hikaye atmış, beş aylık falan bi bebeği var. Yani tabi maşallah ama ben baya büyük bir YUUHH çektim. Birincisi bir zamanlar çok yakınken şimdi bu kadar uzak olmak çok net bir şekilde suratıma çarptı, ikincisi de ne ara büyüdük hissi. Yani geçen gün ben çocuklarla beraber bana da çikolata alınmadığı için çok içlendim mesela. Ama aynı sırada oturduğumuz kızın bebeği var şu an. Ay çok korkunç. Ben hâlâ yaşama sorumluluğunu bile üstlenemiyorken millet çocuk yapıyor maşallah ya. Ayrıca şurdan çok doğru bir karar verdiğini iletmek isterim, zira bizim seçtiğimiz yol hiçbir şey getirmedi aksine götürdü. Ne aşkı bulduk ne parayı. Böyle bok gibi ortada kaldık. Neyse, yine de iyi ki atandım.

Artıları eksileri olan durumdur. En büyük eksisi çocukla bir çok aktivitenin zor veya imkansız olmasıdır. Artısı ise çocuğun da senin gibi yaparsa 50 yaşına gelmeden torun sahibi olabilirsin. 70 yaşlarda çocuğunu değil torununu okutur, ev, araba alırsın. Şanslıysan torununu bile evlendirirsin.

Ben hala inkâr aşamasındayım bu duruma karşı. (bkz: nasıl olabilir ya?)

arkadaşlarımın her yeni çocuk haberini aldığımda nasıl bu kadar çabuk doğru insanı bulduklarına emin olabiliyorlar, şaşırıyorum.

olm çok garip geliyor halâ. bazen diyorum la gel şunu yapalım, çocuk üşür kanka çıkmayalım falan diyor. olm bi yere giderken çocuğa göre plan yapıyoruz. uyku saati mi ne varmış bunların dikkat ediyoruz. akşam ben kafa dinliyorum o çocuğu uyutmaya falan çalışıyor yemin ederim bazen onun yerine bunalıyorum ben. tabii ona duyduğu sevgi de her şeyden farklı bunu anlayamadığım için belki bana zor ve bunaltıcı geliyor olabilir. yine de zor azjajaja

26 olucam. En azından sevgilim olsun artık nolurr....

İsterse torunları olsun, evli/çocuklu/mutsuz olmaktansa bekar ve mutlu olmayı tercih ediyorum.

Bana çok acayip gelen. Ben daha hiçbir erkekle el ele yürümemişim, arkadaşımın iki çocuğu var. Şaka mı bu? Rüyamda ilkokul arkadaşlarımla yeniden okuldaymışız. Diyorum kendi kendime, bu kızın çocukları var nasıl geldi buraya ders dinlemeye? Rüyamda bile takığım bu konuya. (bkz: nasıl olabilir böyle bir şey ya)

ben de hala gaming kasa dizip borca giriyorum. hayret etmekle beraber yaşlandığımı hissediyorum hüi

dışarda kendime çiçekli etek beğenirken ilkokul arkadaşım beni üç yaşındaki bebesiyle selamlamıştı. bana etek beğenip ayrıldık

20li yaşlar gerçekten garip. Her an her şey olabiliyor.

başlığı annem açtı sandım ağzından düşürmüyor bu cümleyi sağ olsun

Lisedeyken bi kız vardı, liseden mezun olur olmaz evlendi. Evlendiği çocukta bizim okuldaydı. Evlenmesi bana o kadar garip gelmişti ki, koskoca okul, mezun olan herkes üniversiteye gitme derdinde, o evlendi. Ne büyük cesaret demiştim ve açıkçası biraz kınamıştım kendi içimden. Bugün bakıyorum da, kızın çocuğu var. Çok mutlu bir ailesi var. Eşini çocuğunu çok seviyor, eşi çocuğu da aynı şekilde onu çok seviyor. Maddi durumları çok iyi, iş-okul tarzı dertleri yok. Liseden geri kalan ve okuyan bizlere bakıyorum, işsizlik var, sevgi yok, eş yok, kaygı var, stres var her şey var 😂 sanırım o kız zamanında en doğrusunu yapmış da biz anlamamışız😅 hep böyle mutlu kalır ailesiyle inşallah 🧿🧿

yaşım 23. evet var böyle bir şey. fakat ben çocuk sevmiyorum. hem daha gencim değil mi sözlük ? (bkz: bekarlık sultanlıktır )