hayatın hakkını verememek

belki de o hayatın hakkı; yaşandığı şeklidir. kasmamak lazım.

hayat bize hakkımızı veriyo sanki.

kyk'da yatağıma oturmuş çubuk kraker yiyerek asosyal sözlüğü takip ediyorum. hayat mı kalmış ki hakkını vereyim diye düşünmedim değil.

bi mücadelemiz yok gibi geliyor. dağ filmini izlediğimde yada vatanım sensin dizisini izlediğimde bu his oluşuyor bende. insanlar neler için mücadele edip savaşmışlar, biz aşk acısı çekip para derdine yanıyoruz. keşke insanlığa, bizden sonraki yarınlara yararımız olabilse

O kadar uzun bir süre başkaları için yaşadım ki, şimdi herkes için elimden gelenin fazlasını yaptığıma inanarak kendim için yaşamaya karar verdim

Hiçbir şeyi doya doya yaşamadım ne aşık oldum ne görmek istediğim yerleri gezebildim ne gülebildim şöyle bir bakıyorum eğer ömrüm olur da yaşlanırsam hatırlayıp mutlu olacağım ne güzel günlerdi diyebileceğim bir anım yok. Gençliğimin baharı ekonomik sıkıntılarla, gelecek kaygısıyla solup gidiyor bomboş yaşayıp dünyanın hiçbir güzelliğini tatmadan gidicem bu hayattan

Şu şartlar altında bu ülkede en fazla nefes alıp veriyoruz. Geleceğe umutla bakabilmemiz için değişmesi gereken çok şey var. İnsanalar aynı kuyuların yakınlarından defalarca çıkan fosil yakıtlara hala inanıyor, devletin patates soğan dağıtmasına, yol yapmasına seviniyor Büyük çoğunluğu Türk olan bir ülkedeyiz devletin görevi zaten bu, ülkeyi bayındır hale getirmek, açları doyurmak, çıplaklar giydirmek, (hükümdarın görevi bunlar biliyorum tabi ama nerden baksan demokrasi adı altında monarşi var ülkede ondan öyle dedim) Değişimi istiyorsak eski devrimlerde olduğu gibi tepeden yönetici eliyle değil, en aşağıdan halk eliyle olmalı kendimi kazıyarak alırsak daha sahip çıkarız Ancak hala uzaya köprü yapılacağına ve bunu yaparsa bu hükümetin yapacağına inanan insanlar varken işimiz çok zor. Alın muz yiyin,

8-6 çalışan birinden hayatın hakkını vermesini bekleyemeyeceğiniz bir durumdur!

son bir yıldır çoğu zaman böyle hissediyorum, ondan önce hakkını veriyordum baya :')

Param olsa vereceğim de iste yok..

aga ben hayatın hakkını veremedim ama helal olsun o hakkını vere vere sikti..

Coğrafya, eğitim, kültür... her şeyi bir kenara bırakırsam ne yaparsam yapayım dolu dolu yaşadığımı düşünmeyecekmişim gibi geliyor. Ne yaşarsam keke demem bilmiyorum, ne yaparsam keşke şunu da yapsaydım demem bilmiyorum.

Hakkı’ nın hakkını veremediğimiz gibi bu hayatın da hakkını veremiyoruz..

her yalnızlık ve boşluk hissinin çöktüğü anda ölme isteği uyanınca içimde bu hayatın hakkını veremediğimi fark ediyorum. onca sağlık sorunu yaşayıp hayatın kıyısında mücadele veren insanlara haksızlık sanki benim yaşamam. ben ölmek istiyorum onlarsa yaşamak... tuhaf...

ot gibi yaşıyoz iki senedir gençliğimiz heba oldu

Şu an ki durumda hayatın hakkını vermek kadar saçma gereksiz bir şey yoktur. Gece dışarı çıkamıyosun en basitinden nasıl vereceksin?

Hayat mı var da hakkını verelim lanet bir döngü bu