özlemekten ciğeri solanlar

böyle bir tarikat kursam heralde kısa bi sürede dünya'yı ele geçiririz.

günde minimum 5-10 fotoğraf istemek. skype ile kanki olmak. her boş anda whatsapp'e sarılmak. dakika paketlerinin yetmemesi. bilet parası denkleştirmeye çalışmak. ahizeden gelen sesi yüreğinde hissetmek. ellerini tutamamak be. geceleri cenin pozisyonunda uyumak. durduk yere gözlerin dolması. keşke kimse olmasaydı yanımda da bir o olsaydı demek. keşke birlikteyken şunları da yapsaydık demek. yanyana fotoğraflara bakıp ciğerden parçalar bırakmak. sevdicek uyuduktan sonra sabah görüpte mutlu olsun diye uzuun uzun mesajlar yazmak. ekranı öpmek ulan, uzatıpta ellerini yüzüne dokunamamak, gelen snapleri neden 2 kere izleyebiliyoruz sadece diye isyan etmek. oda arkadaşlarını bunlar ne yaptı ki seninle bu kadar vakit geçirme lüksüne sahip oldu diye kıskanmak. kokusunu içine çekemeyince o ciğer soluyor işte.

yaa hatırlayınca gene hüzünlendim. neden hayatımın her köşesinde birilerini özlemek zorundayım. ya benim ciğerim zaten minik çabuk soluyor. bir de fazla duygusalım önüme geleni özlüyorum. hoof. "benim ciğerim yanaar ten oyalanır, can kanar iki gözüm iki çeşme haberin yok içerime içerime akar"

tarifi zor duygulara yolculuk....

Kendi kendime diyorum daha fazla özleyemem herhalde sınıra ulaştım, sonra hayat hemen cevap veriyor "birkaç ay daha görmezsen ölmezsin"

Bu nasıl bir sınav ya cidden nefes aldırmıyor. Her dakika aklımda her saniye yanımda sanki. Sürekli gözlerim onu arıyor. Canım acıyor. Ciddi anlamda canım yanıyor. Uzak mesafe ilişkisinin aq tşk.

ciğersiz olduğum için sorun yaşamıyorum bu konu adına hiç

“seni affedersem bütün dünya yüzüme tükürür ama yine de bir defa dizinde uyumak isterdim.” derler ya hani, işte öyle bir şey

Kokusunu tenini topraga dokunarak hissetmeye çalışınca insan o toprakta susuz kalmis cicek gibi soluyor.

arkadaşlar bazen özlemek gerekir. bir gün uyandığımızda artık özlemediğimizi fark edene kadar

Onun orada canı yanıyor, özlüyor, çabalıyor kavuşalım diye. Benim burada aklım onda kalıyor. Yaptığım hiçbir şeyin tadı yok sürekli gözlerim onu arıyor. Her anımda gözlerim doluyor. Ciğer soluyor. Ateş bile kendi deminde harlanıyor. Bu özlemek hiç bitmiyor.

kavuşmadan ölürsem mezar taşıma "özlemekten öldü" yazabilirsiniz.

Tam 92 gün olmuş sevdiceğimle görüşmeyeli. Onun aşkla bakan pırıltılı gözlerinden, sıcacık küçük ellerinden, gülümseyen gül yüzünden, içime huzur veren sıcaklığından mahrum geçen tam 92 gün. Özlemek nedir diye sorsalar, binlerce süslü kelime ile anlatmaya çalışsam da içimdeki özlemin küçük bir kısmını bile yansıtabileceğimi sanmıyorum. Öyle özledim işte... İnşallah yarın bu özlem sona erecek ve ben o pırıltılı gözlere bakarak birkaç saat geçireceğim. Bekle beni gülüm, sana geliyorum...

Kendimi özlüyorum. Evet gerçekten kendimi, eski beni. Çünkü şuan olduğum kişi ile gerçekten çok farklılar. Canım kendim umarım bir gün kavuşuruz.

ciğerim solsa da sana karşı tek kelime dahi etmem artık

1 sene oldu. O bir senede onunla ilgili bir şeyi unutmayı bırakın, sesi hala kulağımda yankılanıyor. En çok korktuğum şeylerden biri ona yabancılaşmak mesela. Hiç tanımamış gibi olmaktan korkuyorum ama gerçekler yüzüme çarpıyor. Yok işte hayatında. Neye yarıyor ki özlemek? Ciğerimiz solsa ne olur? :) Karşılıklı bir özlem olmasını dilerdim bu özlemin. Tek taraflı değil. Ben yabancılaşmaktan korkarken belki de o bana çoktan yabancılaşmıştır..

Özlemekten koca şehri kaldırasım var.

Söz konusu ölen birini özlemekse gerçekten de bu oluyor. Gün içinde öldüğü aklına geldiğinde “Yok canım, gelir birazdan.” gibi bir cümle kurmak istiyorsun ama yapamıyorsun. O an dikkatini başka bir şeye yöneltmen gerekiyor. Yöneltiyorsun da… Ama öyle bir an geliyor ki sanki hiç aklında yokken ya da başka bir şeye üzülmüşken oturup hüngür hüngür ağlıyorsun. Ağladığın şeyin o kahreden özlem olduğunu içinde duyumsayarak…

özlemekten ciğerimin solduğu günler oldu, geçti şimdi, o günlere ait bir şeyin tozu bile kalmadı.

Geçmişi özlemekten ciğerimin solduğu doğrudur..

Kafayı yemek üzereyim sesini, kokusunu, gülüşünü, bakışını her şeyini özledim ama artık sadece fotoğraflarına bakıp toprağına sarılıyorum, toprağını kokluyorum sevdiklerinize sıkı sıkı sarılın zaman sevdiklerimizi her an alabilir bunu unutmayın ...

bir daha ne zaman görürüm bilmiyorum derken bir daha asla göremeyeceğim ihtimaline keskin dönüşler yaşandı. insan özlemine özlem katıyor haliyle. biraz zor. tamam kabul, baya zor. bir şarkım var. :( sadly

1 ay önce 4 yıllık ilişkim karşı tarafın isteğine bağlı olarak bitirilmiş bulundu. En son kasım ayında yanına gitmiştim son görüşüm olacağını bilseydim biraz daha fazla sarılır yüzünü biraz daha izlerdim biraz daha öperdim dudaklarından boynundan gözlerinden yanaklarından ama ne bileyim insan bilemiyor işte ayrılık ihtimali aklının ucundan bile geçmiyor o zamanlar. Son 1 aydır nasıl yaşadığımı bile bilmiyorum bilirsiniz ayrılık sonrası ağlamalar sızlanmalar olur bu sefer yapamadım ağlayamadım içime attım. İçine atmak mı daha kötü yoksa ağlayıp sızlanmak mı emin değilim. Her bir zerresi ezberimde ve evet illaki zamanla unutuluyor aklına bile gelmiyor bir süre sonra ama istediğim bu değildi sanki ya. Bari son kez bir öpüp koklayıp sarılma şansı verseydin o kadar yılın hatırı için. Ne diyeyim hayırlısı neyse o olsun artık.

sevdiğin insana karşı duyulan şu özlem var ya.yemin ederim kemiriyor içi,elin ayağın kesiliyor,iştah kesiliyor ve elindende bişey gelmiyor öyle duruyosun bekliyosun. bekleyişte sevdaya dahil mi hocam ?

beni özlüyorsa ohhh olsun. elinden kaçırmadan önce düşünecekti. link

En son yarimin yarım parfümünü almıştım fazla kullandım sonra ehehe, ardından arayıp bulup fazladan stokladım kokusunu tekrar buluşana kadar yeter umarım.

Ne güzel birileri özleniyor özlüyor vs. Karşılıklı özleşmeler filan. Umarım herkes özlediğine kavuşur. Ben sizi çayımı yudumlayarak izlemeye devam ederim np np

kim olduğunu bilsem, belki yanına gitme şansım olur ama o da yok.

Siz de çok özleyince kavga edenlerden misiniz yoksa normal mi?