gerçekçilik vs karamsarlık

gerçekçi olan insana genelde "çok karamsarsın." denir. bu büyük ihtmalle gerçeğin 'kötü ve kabul edilemez' olmasıyla alakalıdır. mesela benim bir enişte (nam-ı diğer hoca) var, adam bana ülkenin politik konumunu, geleceği noktaları anlatıyor. ben dehşetle dinlerken adamın suratında aynen şöyle bir umursamazlık var. eminin derinden o da üzülüyordur ama o kendisine göre yapılacak bir şey olmadığı gerçeğini kavramıştır. onun adına üzülüyorum açıkçası...

karamsar insan bazı gerçekleri görmüştür canı yanmıştır o gördüğü gerçeklerde canını yakmıştır hep bu yüzden en jötüsüne hazırlamaya başlamıştır kendini aslında karamsar olmak bir yerde iyidir jendini en jötüsüne jazırlar ama azıcıkta iyi bir şey olsa normalden daha fazla mutlu eder onu

İkisi arasındaki sınır birbirine çok yakınmış gibi ama değil.Gerçekçilik iyi ve kötü açıyı içinde barındırırken, karamsarlık tamamen negatif bir bakış açısını barındırır.Gerçekçi olduğunuzda içinizde kötü bir his belirmez mantığınız alır ama karamsarlık sizi boğar,umudu tüketir.

Ben karamsarlığı gerçekçiliğin bir sonucu olarak görüyorum . Hayatta çoğu zaman yaşanan olayların ardından kendimize ders çıkarma gibi bir eğilimimiz vardır bu da tabi ki tecrübe edinilirek gerçekleşiyor. Hayatımız boyunca tecrübe ettiklerimiz olaylar bizim gerçekçi ya da toz pembe bir bakış açısı kazanmamıza sebep oluyor. Edindiğimiz tecrübeler sonucu gerçekçi bir bakış açısı kazanmışsak eğer ; malesef daha karamsar düşünebiliyoruz ki bendeki durum tam olarak bu diye düşünüyorum . Bezen toz pembe ya da gerçekçi düşünceler kendi içimde bir karmaşaya sürüklüyor beni genellikle birinden hoşlandığım ya da aşık olduğum dönemlerde daha çok oluyor duygusal yönüm daha toz pembe bir görüntü çizerken gerçekçi yönümse beni ilişkiye yönelik karamsarlığa itiyor. Neyse daha fazla konuyu dağıtmayalım burda bitirdim entyi .

Yalanlar dünyasında mutlu olacağıma gerçekler içinde karamsar olurum daha iyi.