hiç gerçekleşmeyecek bir konuşmayı defalarca tekrarlamak

eminim herkeste oluyordur bu durum. gerçekleşmeyeceğini bilirsin ama yinede yaparsın. sürekli yenilersin o konuşmayı bir fırsatım olsa diyip durursun ama yoktur işte o fırsat. verilse o fırsat belki içini dökeceksin belki bişeyler haykıracaksın belki de sadece "neden?" diye soracaksın. geri gelmeyecek olanlara lafım yok ama hayatta olupta bu fırsatı vermiyorsa birisi ne denenebilir ki. varsın canı sağ olsun biz yine tekrar ederiz o konuşmayı

ya böyle yanına gidicem ilk konuşmamız felan herşeyi ayarladım yanına bi gittim aq izlemekten bi sey diyemedim ilk kez yakınımda olunca ağır bir çarpıntı yaptı bende

aylarca hatta yıllarca gelmesini bekledim. gelsin de içimin zehrini akıtayım,nefretimi kusayım,tersleyip ağzına sıçayım. kafamda hep bu vardı. bu konuşma. ruhumun derinliklerinde,en karanlık köşelerinde bana yaşattığı acıyı ona dillendirmek istedim. çok bekledim,aylar sonra geldi. mesaj attığı an mutluluktan telefonu havaya fırlattım,kafamda döndürüp dolaştırdığım o konuşma yalan oldu. bir kez daha affettim,bir kez daha sikti gitti hayatımı. aradan 1,5 yıl geçti. ben hala "bir kez daha gelsin bu sefer içimdekileri söylicem söz" kafasındayım

özellikle geceleri duvarlara karşı çokça tekrarlanır ama bunlar asla söylenmesi gereken kişiye söylenemez çünkü hayat hayallerden değil gerçeklerden oluşuyor.

bazen o kadar çok tekrarlıyorum ki gerçek olduğuna inanıp cevremdekilere iyi/kötü tavır alıyorum

gerçekleşen bir olayı defalarca düşünmekten iyidir. kafada kurguyu değiştirebilirsin yaşanma olasılığı vardır ama gerçekleştiyse artık geri dönüşü yoktur ve kesindir.

bazen ayna karşısına geçip kendini kendime konuşuyorum, insanlarla aramda geçebilecek konuşmaları düşünüp kendimce ikimizin yerine de cevap veriyorum. başka birinde var mı bu huy bilmiyorum ama nadiren de olsa yapacağım bazı konuşmalar veya sırf bazı sevdiğim insanlar için bunu yapıyorum.

karşıdakinin haberi bile yoktur ama sen içinden geçen her şeyi söylemiş. rahatlamışsındır.

keşke deli olsak, haykıra haykıra söylesek içimizdekileri ama. olmuyor, olmayınca da içinde bi ukte, bidahaki sefer olacak diyorsun.

o kadar çok yaşadım ki bunu içimde, içimde kalmasın diye çabaladım gururumdan da ödün vermeden çabaladım. onun yürüdüğü yollarda oyalandim belki karşılaşırız da ayna karşısında yaptığım onca konuşmayı yüzüne söylerim diye. onunla karşılaşmak varken o ve sevgilisi ile karşılaştım, komik.

ya ben bunu uyumadan önce o kadar çok yapıyorum ki uyumayı unutuyorum

her konuda yaparım bunu. oğlak burcuyum herhangi bir durumda hazırlıklı ve planlı olmam hemen lafı yapıştırmam lazım.

beni neden sevmedin? bkz:lm izlemeyen adam mıdır

ne yaşadığımı anlatacağım,bana bunu nasıl yaptın diye hesap soracağım,asla gerçekleşmeyecek konuşmayı kafamda sürekli kurguluyorum. en acısı da asla gerçekleşmeyecek olmasının sebebinin fırsat verilmemesi değil,tekrar gözlerinin içine baktığımda yine ona yenilip en başa dönecek olmam. çaresizliği iliklerimde hissediyorum sözlük...

o konuşma her tekrarlandığında daha da nazikleşiyosun kardeş. her tekrarda nefretin azalıyo aslında azalmıyor ama kendini tutamadan ona karşı beslediğin sevgin nefret dolu kelimelerini yatıştırıyor. sende nefretini içine gömerken sevgi sözcükleri de senle kalıyo çünkü hiç gerçekleşmeyecek bi konuşma bu

istediğin kadar tekrarla yanına gidince unutuyosun zaten

yıktığım umutların, hayallerin altında kaldım. düşmanımın yapamayacağı kötülüğü, ben kendime yaptım evet. şimdi pişman olmam sadece kendimle kavga etmeme sebep. bitmeyecek bu pişmanlık biliyorum. geçmeyecek kendime olan kızgınlığım. ben işte bu konuşmayı kendimle yapmaktan kaçıp, içimde biryerlerde sakladım, tekrarladım. şimdiymiş zamanı. kendimden özür dilerim, ölsem affetmem.

evet ayna karşısına geçip kendi kendime yaptığım bi eylem

olacak bir sevgiliyle deniz kenarında geçen bir konuşma hayali. karşılıklı diyalogları beynimde düşünüyorum kısacası kendi kendime konuşuyorum ama hayali bile güzel.

bundan 2 yıl önce falan aşık veysel'in bi lafını duymuştum tam böyle ayrılmalık bi lafti baya o sözü içinde barındıran bir ayrılık konuşması hazırladım iki yıldır sevgilim olsada ayrıldığımızda şu konuşmayı yapsam diye bekliyorum (bkz: ama yılmadım illaki bi gün o konusmayi yapcam inşallah hedef 2023)

ben provasını yapmıştım hatta yanına da gitmiştim konuşmak için konuşturmadı beni :( en son mesajda açtım ağzımı yumdum gözümü inşallah okumuştur

tam 7 aydır kendi kendime yapıyorum. ve hiçbir zaman bu konuşmayı ona yapamayacağım

geceleri söyleyemediklerimi, söyleyeceklerimi tekrar tekrar bıkmadan

müthiş bir tespit bu. bir kere bunu yaşayanı gördüm. yani konuşmayı gerçekleştireni. eşiyle aşk evliliği yapıp ayrılmışlardı. eşi arkadaşımdan habersiz bir dünya eşya almıştı kız kardeşine, bir sabah hacizle uyandılar. kızın ataması yapılmamıştı, tüm masraf çocuğun sırtındaydı. haliyle bu mevzudan tartışma çıktı ve ayrıldılar. yıllar sonra konuştuklarında ben iki masa ötede çay içtim. konuşma bitti ve çocuğa sordum; "ne dedi?" diye. "hala kendini haklı görüyor" dedi. o an hiçbir şey diyemedim. çocuğun o yılmışlığı ve çaresizliği canımı sıktı. abartmıyorum, bir saat yürüdük çocukla yanyana ve ağzımızı açmadık. bir evlilik bitmiş, kız hala eşinden habersiz kız kardeşine oturma grubu aldığı için kendini haklı görüyor. çocuk yıllarca o oturma grubunun taksitlerini ödedi. ki başka bir gü sordum çocuğa; "sana söyleseydi sen alır mıydın o oturma grubunu vb?" diye. "tabi ki alırdım" dedi. "benim canımı sıkan, beni insan yerine, eş yerine koymamış olmasıydı" diye ekledi. hayat böyle bir şey işte. işin içine para girdi mi, her şeyi siker atar. ne aşk kalır ne de meşk. herkes kendi götünü kurtarmanın, sırtını sağlam duvara yaslamanın derdine düşer. gel gör, bir gün ne o göt sağlam kalacak ne de yaslandığınız duvar. götünüz sikilmekten folloş olacak, duvarsa üzerinize yıkılacak. *** arkadaşım şu an dünyalar güzeli bir dişçi kadınla evli. eski eşi ise babaevinde babasına mandalina soyuyor. ve tabi ki delirdi.

günlük yaptığım şeydir. bu durum için en iyi örneğin ders çalışmak olduğunu düşünüyorum. mesela saat 10:07 dir ve sen tam 10:10 olsun öyle çalışıyım dersin, ardından 10:10 olur ve ders çalşmayacaksın ya o ara oyalanırken 10:11 olur bu sefer de 10:15 de kesin başlıcam bu sefer oyalanmak yok! derken yine çalılmassın ve saat böyle böyle 11:00 e kadar uzar. sonra için bi sızlar neden böyleyim, ders çalışmıyorum aptalmıyım diye. yine de çalışmazsın ama :)). zamanı gelince derslerden de geçiyosun, boşuna kendini yediğinle kalıyosun. diyeceğim o ki gerekeni yaptıkdan sonra kafaya hiçbir şeyi takmamak gerekiyor öyle ya da böyle oluyor bazı şeyler.

ingilizce. konuşmadan önce hazırlanış şakır şukur, konuşma başlayınca yeah, yeah, yeah (anlıyorum dediğini ama cevap yok)

bunu gerçekten yaptım hemde hem türkçe hem ingilizce hem italyanca , amma velakin gerçekleştiremedim bir türlü , ha pişmanmısın derseniz de aklıma geldikçe evet keşke deseydim tüm herşeyi açık seçik , bazen de kalbim resmen taş kesiliyor iyiki de dememişim hak etmezmiş diyorum. ama sonuç olarak pişmanlık daha ağır basıyor bende .. hayırlısı ..

genelde sıkıldığın zaman yaparsın okulda mesela derste şuan gelse o kişi napacağanı düşünürsün her detayı ayarlarsın ne diyeceğini kararlaştırırsın karşındaymış gibi konuşursun ama o hiç bi zamana gelmeyecek konuşmayacak

Gerçekleşmeyecek olduğunu bilmiyordum. Tüm söyleyeceklerimi kurdum kafamda. Yanlış anlaşılabilecek kelimeleri bile değiştirdim. Kendimi en iyi şekilde ifade edeyim diye. Uyumadan önce tekrarladım, bulaşık yıkarken tekrarladım, duşta tekrarladım. Eksiksiz, kusursuz olsun diye. Sonra yapamadım konuşmayı amk. Hiç tahmin etmediğim şeyler oldu. Hepsi de içimde kaldı.

hayatta bir kırılma noktası var. o noktadan önce günlük yaptığın eylem. o noktadan sonra konuşmayı yapacağın kişiyi hayatından çıkarman sadece an. bazı şeyler size anlamsız geliyorsa daha yaşamadığınız şeyler vardır.

kırıldığım zamanlar yapamayacak olduğumu bile bile kaç defa ayrıntılarıyla yapacağım konuşmayı düşündüğümü hatırlamıyorum artık, sonuçta da yapamıyorum zaten, öyle geçip gidiyor, ben hissettiklerim ve düşündüklerimle kalıyorum, söyleyebilseydim iyi mi ya da kötü mü olurdu her şey bilmiyorum, şimdi birikenlerin verdiği ağırlığın altında eziliyorum. edit: imla

Konuşmayı defalarca kafanda tekrarlarsın ve bir süre sonra kime neyi anlatıyorum hissi oluşunca o kişiye elveda der, o konuşmayı da hiç yapmazsın. Evet, içinde kalıyor insanın ama gerçekten kime neyi anlatıyoruz?

Defalarca tekrarlayınca bir bokluk zaten çıkacaktı. Sen istedikçe senden uzaklaşır sen istedikçe olmayacak şeyler başına gelir. En sonunda da bir bakmışsın konuşmayı yine kendi kendine tekrarlıyorsun

Çok yaparım bunu salağım çünkü

Bilhassa geceleri, kişinin kendisiyle diyalog (!) kurması halinde gerçekleşen eylem. Aynı olayı her açıdan düşünüp defaatle yeni, yepyeni senaryolar üretmesiyle devam edecektir.