evlenmekten korkmak

sorumluluktan kaçmak da denilebilir. swinger ilişkilerin artması da bu yüzdendir.

çünkü çok büyük ve önemli bi mevzu. öyle iki hayatın birleşmesi eşini ne kadar seviyo olsan da yalnız yaşamayı seviyosan kolay olacağını düşünmüyorum. yani evlilikte tabi sevgi saygı olduktan sonra gerisi kolay diye düşünülür fakat bunların haricinde bir ton paylaşılacak katlanılacak şeyler ve uzun bir zaman mevcut. bunları ve daha bi çok şeyi düşününce inşallah kimseyi evlenecek kadar sevmem der ve korkarım.

teorik olarak bakıldığında evlenmekten değil getirdiği sorumluluktan korkuluyor. yemek bulaşık ev gecindirmek ve şimdiye kadar ailenin üstlendiklerini tek başına üstlenip bunu biriyle paylasmak. endişelendiren şey bir o kadar da iki kişi olarak üstesinden gelinebilir mi sorusu. ama bence en büyük endişe bunlardan önce acaba doğru kişi mi endişesi. yani olay korkuyla alakalı değil endişe ile alakali. bu da hayat arkadaşı ile alakalı. doğru insanı bulduğuna inanan o yüzden evleniyor ve evlenmekten korkmuyor. olay ben değil olay bizi bulabilmek yani.

açında kıçınızdan korkun.

Abi karşımdaki doğru insandır da ben belki yanlışım? Kafa içinde bi ton düşünce dolanırken, psikoloji bu kadar bozukken bir de üzerinde böyle bir ciddiyet, böyle bir sorumluluk. Cesaret denilen şey de insana uğramayınca hal duman oluyor.

Başlığı okuduğumda bile elim titredi, telefon düşüyordu. Gerisini siz düşünün.

Olay korku mu ? Aslında değil çoğumuz evlenene kadar ailemizle yaşıyoruz ve çok büyük sorumluluklar altına girmiyoruz. Bu durumda bir konfor alanımız oluşuyor. Bu konfor alanından ne kadar çıkmak istiyoruz ? Önemli olan bu soruların cevabını net bir şekilde verebilmek. Sonrası zaten iplik söküğü gibi geliyor...

aga doğru kişi bulunduğunda ortada korkulacak bir durumun olacağını düşünmüyorum.. evlilikten veya herhangi bir şeyden korkmak sevginize aşkınıza yapılmış ihanettir bence zira kişi gerçekten sevdiği veya aşık olduğu kişinin elini tuttuğunda öyle bir hissiyata girerki dünya üzerine gelse korkmaz hepsine herkese her şeye kafa tutabilir..

Bu denli boşanma oranlarıyla aksi pek mümkün değil zaten

Aslında korkmak diye birşey yok. Sadece gerekli llan imkanları sağlayamadığımız için içimizde bir ürperti oluyor. Ertesi günkü iş kaygısı olmasa, herhangi bir şekilde gelecek kaygısı olmasa, ve günümüzdeki bize örnek olan boktan sebeplerle boşanma korkusu olmasa evlenmekten korkmak gibi başlıklar açılmayacak, öyle bir düşünce aklımızdan bile geçmeyecektir..

Ben evlendiğim kişiyle ömür boyu birliktelik isterim. Evliliğin temeli de budur zaten. Ama şu zaman da bu çok çok zor. Ayrıca güvenemiyorum da. Ya mutsuzsa, ya başka birini seviyorsa, ya her gece aklında başka bir kadın varsa diye kurarım ben. Allah cesaret verdiklerini utandırmasınnn

Ben sevince evlenememekten korkuyorum.

Bir tek zor tarafı var doğru kişiyi bulabilmek. Bulduktan sonra bile korkmak saçmalık bana göre. Aksine ruh eşini bulduğunda yaşamak için hevesinin daha da artması lazım çünkü yanında ailen kadar güçlü bir destekçin var artık

eminim ki doğmadan önce bilincimiz olsaydı ve bize bilinmeyen bir dünyaya gideceğimiz, tanımadığımız bir ailede, rastgele bir ülkenin vatandaşı olacağımız ve buna ölene kadar mensup olacağımız söylense biz de korkardık. şimdi de hayatımız boyunca (bir aksilik olmazsa) biriyle bir ömrü paylaşma kararı almayı düşünüyoruz. korkmak gayet doğal ama en azından bu kişiyi kendimiz seçebiliyoruz. doğru bir kararla evliliği güzel kılmak gayet mümkün bence. zaten bir süre sonra o kişi doğru insansa ailenden biri oluyor ve sen o düzene de alışarak yaşamaya devam ediyorsun. ailenle yaşamaktan farkı olmuyor.

Çok sevdiğim insanla aynı evi aynı yatağı paylaşmak güne onun gözlerine bakarak başlamak akşam kokusuyla uykuya dalmak .. bu düşünce çok güzel ve çok hoşuma gidiyor. Ama güzel giden şeyleri mahvederim düşüncesi aklımdan çıkmıyor ve evlilik çok büyük sorumluluk gibi geliyor, korkuyorum denir mi bilmemem ama çekiniyorum sanırım çünkü çevremde evliliklerinden gördüğüm kadarıyla mutsuz, sıkılmış, yürütmek için yürüten bir çok çift var VE benim ailem de böyleydi. Bu yüzden aynı şeyleri kendi ailemde de yaşamaktan korkuyorum ama sanırım korkutan şey evlilik değil evlendikten sonraki süreç.

artık bir gün evlenirsem bana da büyük sürpriz olacak.

evlenmekten değil de boşanmaktan korkuyorum galiba ben. allah göstermesin, ulan sonunda oldu galiba diyerekten evlenirim bir hanımla. akabinde işler öyle bir noktaya gelir ki, gerçeklerin hiç de hayalimizde ki gibi olmadığını görürüz. sonra işin yoksa uğraş dur; boşan, malları paylaş, insan gibi ayrıl, eski düzenine dönmeye çalış ama bir türlü döneme vs. o yüzden evlenip kağıt üstünde boşanmanın eşiğine gelmiyorum. bekarlık sultanlıktır. not: yazarken fark ettim. boşanmaktan da korkmuyorum galiba ben. bildiğin üşengecim. maddi/manevi garanti yatırım olmadıkça da ev len mem. bizde imza bir kere atılır, ömürlük olur.

acaba öldürülür müyüm ? Bugün yemek yapmazsam kocam ne yapar ? Eğer etrafı toplamazsam tokat atar mı ? Bir gün hiç bilmediğim yerde işkence görmüş cansız bedenimin bir yerlerden çıkması korkusu. evlilik iki kişinin yaptığı ama cümle alemin söz hakkı olduğu bir eylem. Evlenirken herkesi gülüp iyi dilekler dilediği boşanma kararı alınca sana iğrenircesini attıkları bakışlardır. Günümüzde Evlilik bir kadın için korkunç derecede korkaklıktır. Şahsen benim en çok korktuğumdur. Sizlere tavsiyem karşı tarafı tam tanımadan evlenmeyin o yapmaz demeyin yapar. Annem babam yanımda demeyin gün geliyor onlarda uzaklaşıyor sizden. Tırnağınız kopsa dünyaları yakana değil ruhunuz hasta olsa iyileştirecek adamlar bulun kendinize . Çünkü ruh bedenden çok daha çabuk ölür ama beden yaşamaya devam eder.

Abi bütünüyle karmaşa 20 yaşına geldim neredeyse daha üni bitmedi ki başlayamadım bile çevremde evlenen mi dersiniz kendi işini kuran yaşıtlarım mı dersiniz hepsi var benim sadece merak ettiğim toplumun onayını alıp evlenip sadece bir kaç güne sıkışmış boşluklarda mı kendimize vakit ayırabilmemiz düzen bu mu yani elbette birini sevip evlenebiliriz ama sanırım ben de bu durumdan korkuyorum ve istemiyorum koskoca dünyada zaten bir yere sıkıştırılıyoruz bari yaşantımız hakkında kendi fikrimiz olsun (bkz: böyle diyenler ilk evleniyor he ye tepki ;( ) dünyada tek amacın bir aile kurmak olmadığını çok fazla güzellik olduğunu anlamanız dileğiyle :) tabi evlenmeyin demiyorum aman hee

Bulduysanız evlenin mallık yapmayın. He eğer benim gibi malsanız milletin cocuğuyla ilişkisne bakar üzülürsünüz.. daha iyi gelmez bunuda unutmayın

Temelinde maddi sebeplerin olduğunu düşünüyorum. Söz, nişan ve düğün üçlüsü ile büyük bir masraf çıkıyor daha yolun başında. Yeni bir ev almak günümüzde epey zor, o yüzden kiraya çıkıyor çiftler. Her ay kira ödeyeceksin. Evi dayaması, döşemesi derken nişan ve düğünde takılan altınlar, paralar genelde yetmez; ailelerden destek istenir. Kira, aidat, faturalar, mutfak masrafları, sürpriz masraflar zaten ortalama Türk erkeğini zorlar. Çiftimizin bebeği olursa çıkan masraf kalemlerini uzun uzun yazmak bile istemiyorum. Büyüdükçe yeni yeni masraflar çıkıyor. Birden fazla çocuk yapanlar var bir de (bkz: mutlu bana bir şeyler oluyor). Aşk perdesi kalktığında araba uçuruma doğru gidiyorsa boşanma masrafıydı, tedbir nafakasıydı; akabinde yardım nafakası ve çocuk varsa iştirak nafakası çıkar karşımıza (bu süreçten çiftimizin psikolojisi olumsuz etkilenecektir şüphesiz). Üstelik yardım nafakasının süreye bağlanmaması da sinir bozucudur. Dolayısıyla bu devirde evlenmek, ticarete atılmak kadar riskli bir iş ve vatandaş doğal olarak korkuyor. "Evlilik ile ticaret nasıl bir görülür?" demeyin, evlilik romantik bir ticaret anlaşmasıdır zira (bkz: mal rejimleri).

bu benim korkum. bugün üstü kapalı bir evlilik teklifi aldım denebilir. uzun süredir giden bir ilişkim var ve çok da mutluyuz ama gelecek karamsarlığı ile o kadar doluyum ki sevdiğim kişiyle bir hayata başlama fikri bana sadece kaygı veriyor. iş ne olacak, gelecek ne olacak... bir de evimden ayrılmak istemiyorum saçma bir şekilde. ailemin yanından ayrılıp bir hayata başlamak istemiyorum. evlilik korkusu oluyor sanırım bu da. biraz şımarıklık da olabilir ama insan hazır hissetmediği hiçbir şeyi yapmamalı diye düşünüyorum.

Kavgayla, gürültüyle,baba,anne sevgisizliğiyle büyümüşlerde daha çok görülür çünkü aynı şeyleri yaşayacağım korkusu etrafını sarar kendisini buna hazır hissetmez ki bu çok normaldir.

gecenin bu saatinde karşı binadan gelen kavga seslerine uyandım. hayatımda ilk defa böyle bir şeye tanık oluyorum. kadın sinir krizi geçiriyor, adam sakinleştirmeye çalışıyor, kadın sakinleşmiyor. bir şeyler kırdılar, birbirlerine bağırıp duruyorlar. hala şoktayım. her evlilikte tartışma olur, doğaldır evet ama bu başka bir şey. kadının yerine kendimi koydum birkaç saniyeliğine çok çok korkunç gerçekten hayal bile edemiyorum. adam eve bu saatte alkollü olarak gelmiş, kadın ağlayarak benim başıma neler geldi biliyor musun gelmen lazım dedim gelmedin nerdesin sen bu saate kadar diyip duruyor. adam küfürler edip geldim işte abartma diyor.. ben sadece duyduğum için etkisinden uzun süre çıkamayacağım, kadının psikolojisini düşünemiyorum bile.. çok korkunç, aşırı derecede çok korkunçtu.. doğru kişi tercih edilmediğinde, iki tarafın da hayatını zehir eden bir olay evlilik. korkunun sebebi de bunun farkında olmak sanırım. allah herkese doğru tercih yapmayı nasip etsin. şimdi uyu uyuyabilirsen..

Başlığı @cokomelli açtı sandım :) Nasıl da üstüne denk geldi sohbetimizin.

Bunu soğuk suya girmek gibi düşünün... Girince bir şey olmayacağını biliyorsun ama girmeye çekiniyorsun.. Tabi suya girince alışıyor insan.. :)

aslında net olarak korkmasam da gerçekten çok korktuğum durumlar var. Mesela bir komşum var, liseden aşık oluyorlar ve sonrasında evleniyorlar. Kadın diyor ki adam çok iyiydi, ben çok iyiydim, ilişkimiz evliliğimiz çok iyiydi hatta bir de kızımız oldu. Sonra ilerleyen zamanlarda bu adam uyuşturucuya başladı. Kendinden geçti. Öncesinde varmıydı bilmiyorum ama varsa da o dönemler daha çok almaya başladı diyor. Sonrasında adam o kadar pislik biri oluyor ki, evi, arabayı,satıyor ve prasını iki ayda uyuşturucuyla yiyor, birikimlerinin hepsini yiyor, ne karısını ne kızını düşünmüyor, kadın boşanıyor ama yine de peşini bırakmıyor kadının. En son dışarda bi köşede adamın ceseti bulunuyor. Yani bakınca kadın başta çok güzel bir evlilik yapmış ama sonu çok korkunç bence. Ve çevremde gördüğüm o kadar mutsuz evlilikler var ki, hepsini örnek vermeye kalksam bitmez. Aslında evlenmekten yada evlendikten sonra mutsuz olmaktan, boşanmaktan korkmuyorum. Sürecin ailemi ve olursa çocuklarımı yıpratmasından korkuyorum. O yüzden evlenmemek ve evlensem de çocuk yapmamak en iyisi

Söz, nişan, düğün, ev kirası ve faturalar, ev eşyaları, evin ihtiyaçları, bebek, biraz daha kira ve fatura, avukat masrafı, nafaka, manevi tazminat... Fark ettiyseniz bunlar yalnızca işin maddi boyutu. Baştan sonra bir de manevi zorlukları var hepsinin ayrı ayrı. Özellikle bebekten sonrasının. Korkmayıp da ne yapacaksın?

Kaçınılmaz son gibi geliyor aldatılmak.Aklım çıkıyor bir de çocuğum olursa böyle bir vaziyette diye.Birisinin beni ömür boyu sevebileceğine de inanmıyorum artık.Korkmak mı bilmem ama ben evliliği hiç gençliğim için hayal edemiyorum.60 yaşında,bir yazlık bahçesinde,tonton bir beyle,bira içiyor oluruz belki. 😅

Daha ilişki yaşamamış olduğum için bende var olan korku. Bir erkekle yaşamak nedir bilmiyorum. Hayal edemiyorum. Rahat edebilir miyim bilmiyorum.