dertli olup kimseyle paylaşmayan insan

büyük çaplı bir depresyona girecek olan insandır. gerçi bu tarz insanların bütün hayatı depresyon tadında geçmiştir zaten.

daha önce anlatıp bi faydasını göremeyen insandır

dertler derya olmuş bende bir sandal devrilip batmışım boğulmuşum ben

çoğu insanın bu derin mevzuları şov olarak görmesinden dolayı

bazen oluyor banada. böyle söylemek bile istemiyorum derdimi. onu bile anlatmak, açıklamak zor geliyor. yapmamak lazım aslında, içinde tuta tuta insan çöküyor bir yerden sonra.

kendini anlayacak kimse bulamayan, anlatmadigi için dusunmekten uyuyamayan ici icini yiyen,hergun düzenli olarak ağlayan insan

(bkz: ben ) dertlerim kafama taktiklarim insanlara komik gelcek gibi hissederim hep.

paylaşsak ne oluyor ki anlıyor gibi görünen ama zerre anlamayan insanlar , bi kaç teselli cümlesi .

radyosu her daim açıktır , okuduğu her kitapta kendini bulur , birçok şarkı türkü adeta onu yazmıştır ,çay kahve her daim bulunur , sigara desen biri sönmeden diğerini yakar...

bir kaç kez anlatıp "boşver ya kafana takmazsan geçer" cevabını aldıysa susmuştur. vay aq ya, ben nasıl düşünemedim kafama takmamayı.

belki artık anlatmaktan sıkılmıştır

o benim

anlamayacaklarını bildiği için anlatmaktan yorulmuş insandır.

bazen sozler anlatamaz içindkileri .. susarsın.

hiçbir şeyini anlatmadığı için ya da anlatamadığı için insanlarda önyargı oluşturabilirler. sen bize anlatmıyorsun biz sana neden anlatalım ikilemiyle karşı karşıya kalırlar.anlayamama sebebini utanılacak bir şey yapmana bağlayabilenler olacaktır şahsen bende oldu. dert çekerken o kadar canım yanmadı da onlardan farklı olmamı daha az gülmemi daha az konuşmamı onlara anlatamamamı utanılacak bir şey yapmışsındıra bağladıklarında çok canım yandı.

insanların boşver dediği şeyleri hiçbir zaman boşveremediğinden ötürü kendi gezegenine çekilip her şeyi sonsuz bir sükunetle izleyen insandır. çünkü anlattıkça büyümüştür içinde doğduğundan beri taşıdığı o boşluk hissi. anlattıkça yalnızlaşmak onunki.

ne zaman anlatmaya niyetlense karsidakinin sozde cok buyuk(!) problemlerinden sıkılmış insandir

kimse seni anlamıyor çünkü. anlattıklarını dinleyenler teselli sözlerinden baska birşey söylemediği için zamanla kimseye anlatmak istemiyorsun. anlatsam ne değişecek diyip sallamıyorsun arada sırada birine ihtiyacın oluyor ama o da senden en uzakta ki kişi ve sen kimse ile konuşmak istemiyorsun...

paylaşmayan değilde kimseye güveni kalmadığı için "paylaşamayan" insan diye düzeltilebiliriz bence başlığı

nesini anlatayım ki anlatsam anlamayacak, anlasa derdime çare mi olacak kendi içinde halletmek en güzeli insanlara zayıf yönünü göstermekten başka bir şey değil

dinleyen ama anlatmayan kişidir. bendir.

"duygusuzsun sen" damgası yemiş ve yemeye devam eden insandır. ama unuttukları insan duygularıyla insandır...

genellikle dıştan mutlu görünürler ama ıcleri param parçadır

21 senede bi kişi oldu normalde kimseye en ufak bişeyimi anlatmam güvenemem en yakınıma bile söylemezdim sonra ısındım ona zaman gectikçe daha çok bağlandım herşeyimi anlatmak istiyodum en ufak ayrıntısına kadar nasılsa sadece benım dıyodum o kadar rahat oluyosun ki kendinle konusuyomussun gibi sonraı hep aynı zaten bütün finallerde olduğu gibi ayrılık. o kadar alışmışken paylaşmaya şimdi tek kaldım

anlatmiyor degilsinde anlayan nerde ya biz neler gorduk derler yada bi yafta cok soylesin cok boylesin derler kimse anlamaya calismaz sende anlatip tekrar hayal kirikligi yasamak istemezsin

yalnızdır

o insanlar çok şey yaşamışlardır kimseden yarar gelmeyeceğini ve kimseye güvenilemeyeceğini bilen insandır saygı duyun onlara

sanki derdini anlatırsa insanların ona acıyacağını onlarla karşılaştığı her fırsatta ima edeceğini düşünen, ne kadar anlatırsa anlatsın aman boş ver ileride bunlara güleceksin diyeceklerini bilir ve en önemlisi de insan derdini anlatacak değil, anlayacak yanında olacak beraber o derdi paylaşacak birini arar.

katiyyen anlatamıyorum. anlatsam hem yardımları dokunmicak hemde anlamicaklar nasılsa. dillendikce daha çok büyür. üstelik bugün dost diye anlattığın yarın düşmanında olabilir. zaten kendi derdimden dolayı insan içinde ağlamaktan nefret ederim. konuşursam ağlarım bilirim. en iyisi kimseye anlatmayip, içine atıp verem olmak.

derdi gülümsemesini güzelleştirir.

belki hangi derdini anlatacağını seçemiyordur ve hiç anlatmıyordur.

anlatsam dinlemezler. dinleseler de anlamazlar. anlasalar da çok sallamazlar. benciller. anlatmıyorum o yüzden birader.

içime ata ata çöplük oldu oralar artık. boyum da bu yüzden kısa kaldı sanırım.

derdini götüne sokan insandır

masadaki küllük hep önünde olan insandır.

anlattıkça çoğalıyor gibi ya. sanki dilimle daha fazla derdi belayı çekiyomuşum gibi. karşıdaki de ya boşver der ya da ben de daha büyüğü var diye anlatmaya başlar zaten.

bir köşede oturup gizli gizli ağlayan insan

anlatsa da anlayamayacaklarını düşünüp kendi içinde yaşayan zararsız insanlardır. sevin onları, üzmeyin.

ben de mesela yakınlarımla değil de çok samimi olmadıklarımla paylaşıyorum. yakınlarıma karşı rahat olamıyorum yargılamaya, birileriyle karşılaştırmaya engel olamıyorlar çünkü

dertli değil de konuşmaya ihtiyacım var ama dinleyecek kimse yok. bende pofuduğun kafasını şişiriyorum işte.

önceden çok konuşurdum faydasını görmedim

anlatınca bir şeylerin değişmeyeceğini görmüştür

her konuda sullar sekler gibi konuşan, yorum yapan, fikri olan ben bir anda sus pus oluyorum. ifade gücüm azalıyor. başlıyorum 2-3 kelime çıkıyor ağzımdan sonra susup bilmiyorum ya diyebiliyorum sadece. zor bee

olması gereken bu. kalabalığın ortasında yalnızsınız

kimsenin onu anlayamayacağını düşünüp derdini anlatmayan anlatamayan insandır oysa yüz bininci seferde anlayacaklarını bilse yüz bininci defa anlatmaktan çekinmezdi derdini

tanrı onu kutsasın

anlayan olsa paylaşcam da yok yani

eğer çözüm olamicaklarsa neden anlatayım ki? sonuçta aman be oğlum sende çok takıyosunu ben kendi kendime de söyleyebiliyorum ama çözüm bu değil

samimiyetsizliğe taamülü olmayan insandır

insanın kimse anlamıyor diye susması da bir felakettir.