fedakarlık ile enayilik arasındaki ince çizgi

kıldan incedir. bir süre sonra karşınızdaki insan hep sizden daha fazlasını beklemeye başladıysa bunun adı fedakarlık değil, enayiliktir.

fedakarlık anlayana yapılır. enayilik anladığını sandığına...

toplu iğne ucu kadar bir mesafesi vardır. gerek ben yaptığımda gerekse bana yapıldığında çok önem verdiğim ve değerli bulduğum bir durumken birden nasıl oluveriyor da işin sonunda enayi gibi hissediyorum anlayamıyorum. oysa bir şeyleri daha güzel bir duruma getirmek, birine daha iyi gelmek gibi güzel amaçlar uğruna yapıldığını sanırız.

Çok ince bir çizgidir ve en kötü yanı ise bunun sizin tarafınızdan belirlenemiyor olmasıdır. Siz fedakarlık yaparsınız, yaptığınız kişi bunun kıymetini bilmezse adı enayilik olur. Denklem bu kadar basit.

Bi cümle geldi aklıma "aylarca birini iyileştirmeye çalıştım, hikayenin sonunda ben hasta oldum."

Ben sığmıyorum o çizgiye, bi yanım enayiliğe doğru kayıyor muhakkak.

Yıllarca sevip değer verdiğin insana fedakârlık yaptığını düşünürken aldatılmayla taçlandırılmış bir enayi olduğumu anlayalı çok kısa bir süre oldu. Bu çizgiyi tutturmak çok zor arkadaşlar.

enayi arkadaşlar selam. sizinle iş yapmak isterim. artık enayi yerine koyulmanıza gönlüm razı değil. lütfen bana ulaşın, çok güzel yatırımlar yaparız beraber.

Hepiniz fedakar bı enayisiniz.