mimarlık öğrencisi olmak

ulan çektiğimiz çileye değeceğini bilsem gam yemem de mezun olsak bile itin g*tüne sokulacağız gibi geliyor.

mimarlık be ne biliyim anlatılmaz yaşanır ama...her ne kadar sövsek de, jüride beğenilmeyeceğini bile bile 2-3 gün uykusuz kalsak da maketin karşına geçip 'bunu ben yaptım' diyebilmek için katlanılabilecek bölümdür. biz bu bölümü parası için prestiji için değil bir şeylerin yaratıcısı olabilmek hayaliyle seçtik. biz bu yolda boyun fıtığı olmayı, pattex vb. yapıştırıcılarla kanser olmayı göze aldık. okurken sürünüp bitince daha çok süründüğünüz bölümdür, sevdadır lan mimarlık.

tatilde bile huzurum yok. projeler rüyama giriyor bir sonraki dönem projemi düşünüp geriliyorum

çöp adam bile çizemezken o kadar proje, analitik düşünceyi somutlaştıran değerli mimarlarımızı seviyorum. kurtarın bizi şu günümüzde yapılan iğrenç yapılardan.

ablamdan dolayı biliyorum bu konuyu. tek bir doğrunun olmadığı, daha doğrusu kabul gören bir "doğru"nun olmadığı ortamda karşındaki ego patlaması yaşayan jüriye projeni anlatıyorsun. bir yerde duymuştum mimar sinan üniversitesinin simgesindeki baykuş da mimarlık öğrencilerinin geceleri uyumayıp çalışmasından gelirmiş ( ama baykuşun esas anlamı bilgelik diye biliyorum ). mimarlık öğrencilerine gelince... en basitinden yapıştırıcı kullanmaktan elleri mahvoluyor, o garip jüri üyeleri yüzünden psikolojileri bozuluyor. gerçekten allah yardımcıları olsun.

ilk duyduğunuzda kulağa baya güzel gelen bir bölüm. günümüz şartlarında hala öyle mi, tartışılır bence. bir de sanırım içine girince pek öyle kolay değil. aşırı yorucu bir bölüm ve emeklerinin karşılıklarını asla alamadıklarını söylüyorlar okuyan arkadaşlarım.