Çok olmasının getirisi var mıdır bilmiyorum ama az olunca arkadaş gibi olduk. Her şeyi anlatırım diyemem ama anlatabilirim diyebilirim. En sevdiğim tarafı beni
küçük olarak görmüyor, sabırla dinliyor düşüncelerimi.
Bugün yanına gittim. Birinin ilişkisi hakkında konuşmak istedim, haksız olduğunu düşündüğüm tarafla konuşması istedim. Ben fikrimi söyledim, o söyledi. Yorumu yaparken bazen “ben olsam” ile başlayan cümleler kurarken bi tık çekindim ama ciddiyetle dinlediğini görünce rahatladım.
Uzun uzun konuştuktan sonra dedi ki “ilişki tavsiyesi verecek son insanım, bakalım sen ilişkinde nasıl olacaksın”. Deli taklidi yapmam gerekti ama hallettim çünkü bir süre (82 yıl) böyle bi şey düşünmüyorum. Ama fakat böyle biri olursa tanıştıracağım ilk kişi abim olur herhalde.