aşk hayatını bir hikayeyle anlatmak

her fırtınaya karşı sonuna kadar direnip aldığı hasarları kendi başına yarım yamalak tamir edebilen bir yelkenli tekne düşünün. herkes çok güçlü olduğunu düşünüyor, sürekli kendini en zor zamanında bile bir şekilde toparlıyor. rüzgar geldikçe onu kendi lehine çevirmeyi başarıyor. sonra bu tekne bir denize varıyor. dalgası bol, derin mi derin, berrak mı berrak. ilerledikçe denizde ilk defa hissettiği garip bir şeyler oluyor içinde, tüm dünyaya kafa tutabilecek bu minik tekne anlayamadığı garip bir şekilde sarhoş gibi oluyor. ilk kez içine düştüğü bu durumlar, kendini şaşkına çeviriyor. zaman geçiyor, hisleri kabarıyor, normal değil bu hoşuna giden bir şeyler kalbini sıkıştırıyor. rahatsız etmesi hoşuna gidiyor. anlıyor sonradan, tesadüfi olarak tanıdığı bu denize aşık oluyor. her tarafını keşfetmek, öğrenmek istiyor. zaman geçiyor, hasarları da bu denizde yok oluyor. derinliğinde kaybolmak istiyor artık bu denizin, daha da merak ediyor ve onunla bütünleşmek istiyor. çünkü bu deniz ona dünyanın huzurunu veriyor. ordan oraya gidip gelen bu tekne bir gün karar veriyor, indiriyor tüm yelkenlerini. biliyor fırtına vuracak kendisini ve artık tüm işlevini kaybedecek. savunmasız, güçsüz bir şekilde parçalara ayrılacak. ama sonunda başaracak denizine kavuşmayı. onun içinde kaybolacak ve huzurunun içinde bulacak kendini. hiçbir ses çıkaramadan, hareket edemeden, öylesine sessiz, öylesine muhtaç... deniz kendi içinde nereye sürüklenmesine izin verirse oraya gidecek artık. ama sonuçta olmak istediği yerde olacak, gerçek kişiliğini bulacak. yelkenleri indirdiği günün gecesi bir fırtına kopuyor ve parçalanan bu minik tekne mutlu bir şekilde tüm yaralarını iyileştiren, kendini aşka düşüren denizinin içinde derinlere doğru ilerliyor yavaş yavaş. her taraf sessiz, her taraf karanlık. hafif bir ürperti başlıyor, pişman olacak gibi ama hala hissettiği duygular ağır basıyor. pişmanlık denemez buna. neyin nasıl olacağını bilmediğinden kaynaklanan korku. ürkek, tek... ilerliyor... bir balık görüyor, sonra bir başkasını ve sonra onlarca yeni canlıyı. parçalanmış bir şekilde çevresine bakınıyor, garip bir şekilde canı acımıyor. aksine balıklar çevresine geldikçe daha da hoşuna gidiyor bu halde olması. balıklar parçalarının arasından geçmeye başlıyorlar. kendisine selam verir gibi. derine doğru ilerledikçe bu mükemmel dünyayı keşfediyor küçük tekne. denizinin içinde yepyeni bir dünya var. gökyüzündeki bulutlardan ve sürekli gördüğü dalgalardan çok daha güzel bir dünya. onlarca yeni arkadaş. denizi onu içine kabul ediyor, en derinine ulaşıyor sonunda. sadece üst tarafını bildiği denizinin en derinlerine dokunabiliyor sonunda. denizinin dibiyle bütünleşiyor parçaları, balıklar daha bi şen, yosunlar daha bi tutsak... bazen çok canı acıyor, yer sarsıntıları oluyor, çevreden farklı canlılar geliyor kendine zarar veren. korunmaya çalışıyor, üzülüyor. denizinden koparmaya çalışanlara inat ilk baştaki hali gibi direniyor. sadece denizine karşı ileri derecede savunmasız kalıyor. rahatsız edenleri az da olsa uzaklaştırabildikten sonra, ev oluyor diğer canlılara. deniziyle bütünleşmiş halde eskisi gibi olmayıp çok daha farklı bir hale gelmiş olsa da yaşamaya devam ediyor. hem daha mutlu, hem daha huzurlu, hem daha ürkek, hem daha bilinmez... bazen çok doluyor ama sabrediyor her zorluk için sürekli. gün sayıyor daha da bir olalım diye, daha da güzel olsun her şey diye... tekne, ben. deniz, o. selametle...

karacoğlan gibiyim

yaklaşık 4 yıl boyunca bir kişiyi sevdim. onun beni sevip sevmediğinden hiç emin olamadım. o 4 yılda bir sürü küskünlükler yaşandı. en son yine barışmıştık. bu kez onu sevdiğimi söyledim. cevap olumlu olsaydı onu çok sevdiğim pek kimsenin bilmediği, ortamı çok değişik ve güzel bir yere yemeğe götürecektim. cevap olumsuz oldu sözlük. ama o haftanın son günü onu götürmek istediğim yerde birlikte yemek yedik lakin farklı masalarda farklı insanlarla...

kelimelere dökebilecek kadar iyi yazar değilim

rehberimde annemden başka kadın yok

sevdim sevilmedim, seveni sevemedim. ya da kıymet bilmedim.

seni hiç sevmeyecek biri için ölmeye hazır olmak

daha olmadı olunca yazsam

hikayen güzel elbette. lakin aşk dediğin bir çırpıda harcamaktır.

köstebek ile tütüncü hikayesini seçiyorum. --- spoiler --- k: ey tütüncüler! t: hayırdır köstebek? k: tütünde misiniz? t: görmez misin köstebek? tütündeyizdir. k: tütüncünüz nerede? t: tütüncümüz köydedir. k: köyünüz nerededir? t: köyümüz şuradadır. k: tütününüz nicedir? t: tütünümüz boldur ey köstebek. köyümüze buyurmaz mısın? köstebek işte gidiyor tütüncünün köyüne. tütüncüyü buluyor ve diyor ki; k: ey tütüncü! ey tütüncü! tütünlerin var mıdır? t: ey köstebek! bilmez misin ben tütüncüyüm? tütünlerim vardır. k: tütünüm sende mi? t: senin tütünün ne gezer bende? --- spoiler ---

bugün de çakmak istediğim çocuğa tutuldum

merhaba arkadaşlar bugün birisine aşık oldum ayy noluyo noluyoo

Ben şarkıyla anlatmak istiyorum; Gönül ister aradığını, Hep mi bekler? Hiç mi bulamaz?

başlamadan bitmiş. ben bu işleri ilkokuldayken güzel ilerletiyordum. ne oldu da böyle oldu anlamadım. biri google aramalarıma baksa beş dakika öncesine kadar '24 yaşındayım hiç sevgilim olmadı, neden kimse beni istemiyor, ..' cümlelerini bulacak. kendi çapımda hoşum, becerikliyim düzgün biriyim. neden kimse istemedi ki beni? vallahi kısmetim bağlı diye düşünmek istemiyorum ama başka ne ki? zamanı gelince olur diyenler 100 yıldır flöertleşiyor bana gelince 'zaman'. isyan edecek hıncımı alacak biri de yok karşımda. kendi kendime söylenip kendim dinliyorum. oof. of. bana ortaokulda sorsalar ohoo derdim lisede üniversitede neler olur.. şimdi şu halime bak. :(

leyla ben hiçbir şey göremiyorum?