şehitlerin unutulması

6 gün önce istanbul'da, bu sabah da kayseri'de patlama oldu. şehitler ve yaralılar var. patlamadan 7 saat sonra herşeyi unutup siyaset yapan kim varsa herkesin aq.

gündemde referandumun gölgesinde kalması can sıkıcı bir durum.

şehitlerin , şehit olduktan sonra unutulmasının ne önemi var? illa düşünceklerse ; ölmeden önce düşünsünler de adam ölmesin.

"şehit vermekten daha kötü birşey varsa oda şehit vermeye alıştırılmış bir toplumdur" demiş merhum lider muhsin yazıcıoğlu. şimdi çok daha iyi anlaşılıyor sözün doğruluğu.

unutmayı geçtim artık bilinmemezliğe sürükleniyorlar. ama ülke gündemi survivor tabii.. yazık ulan yazık!

bugün 7 şehit vermişiz, bunu 4 saat önce öğrendim ve dışarıda konuşulan şeyler survivor şampiyonu kim olacakla beşiktaş kaç tane atardı..

Bu bir hikaye ile özetlemek istiyorum. Kurbağaları sıcak suya direk atarsanız o sudan sıçrarlar ve kaçmak isterler ama suyu önce kurbağanın rahatsız olmayacağı bir seviyeye getirip kurbağa içindeyken suyun sıcaklığını yavaş yavaş yükseltirseniz kurbağa sıçramaz ve canlı canlı haşlanır. Bizim olayımız da aynen böyle "eskiden şehit olsa yeri göğü yıkardık şimdi ise nefesimizi tutup rakamı bekliyoruz ... " Sahi? Bu şehitlerimizin adını biliyor muyuz eskiden hepsini tek tek gösterirlerdi artık ona bile tenezzül etmiyorlar rakam verip geçiyorlar. On bir ne ki küçük bir sayı sadece değil mi? 1, 2, 3, 4... Terörü lanetleyip geçiyoruz şimdilerde terör ile uğraşmaktan daha kötüsü var başımızda teröre alıştık, alıştırıldık buna mecbur bırakıldık kurbağaların yavaş yavaş haşlanması gibi biz de yavaş yavaş alıştık. Ne diyelim survivor 2018 ya da Beşiktaş'ın 5 gol atması kadar gündem olmadı ya şu şehitler hepinizden özür diliyorum aziz vatanın kahraman askerleri inşallah huzur içinde uyursunuz kanınızın yerde kalmaması dileğiyle...

alıştırıldık ve ne yazık ki bu durumu farkeden çok az kişi var.

şehit annesi için 1 ne kadar büyük bir rakam. onların acısı ne kadar büyük bi acı. vatan sağolsun diyerek geçiştiriyoruz, haber kanallarında doğru düzgün konuşulmuyor bile. nasıl böyle olduk bilmiyorum ama bu çok acı. şehit haberlerini gördükçe gözünden yaş süzülmeyen taşlaşmış kalpler ne kadar korkunç ya

bir mizah konusu olunca sosyal medyada bu aylar boyu konuşulur. üstünde reklam yapılır şarkı yazılır. ama ülkede kötü bir şey olunca millet üç maymunu oynar. ne yazık ki böyle şeyleri unutmaya çok meyilliyiz. unutmayın her şeyi de unutmayın derim.

ülkecek hafızamız çok zayıf

bir realitedir, boşuna dememiş atalarımız ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar ki onlar da sürekli ağlamaz ömürlerinin sonuna kadar ve alışırlar çünkü hayatın olağan akışı budur. şöyle de can sıkıcı bir olay biliyorum ilintili olarak: jandarma bir arkadaşımın birliğinde bir personel suya kapılıp kayboluyor, ailesi perişan işte ağlıyorlar falan. e tabii bir müddet sonra artık her allah'ın günü de ağlanmıyor deyip personelin malı-mülkü, şehitlik haklarından bize ne düşer diye araştırmaya başlıyorlar. hanımı yeni aldıkları aracı ailesinden saklıyor, "sattık biz onu" falan diyor. devlet de "henüz şehit olup olmadığını bilmiyoruz, o yüzden şu an herhangi bir hak da mal-mülk devri de söz konusu değil" deyince aile "oğlumuzu/kocamı bulun" diye baskı üzerine baskı yapıyor. oğullarının kara kaşı kara gözü için değildi elbette, ceset çıksın ortaya da yolumuza bakalım naralarıydı bunlar. velhasılı, hayat hain n'apacaksın...