öğüt veren ana/baba/öğretmen kişilerinin çok sevdiği bir laftır.
misal, baba kişisi fırçayla karışık öğüt vermeye başladı diyelim. tam "yhaaa baba ben bana iyi hissetiren, hayallerimin, zevk aldığım şeylerin peşinden koşup mutlu olmak istiyorum." minvalinde bir çıkış yapıp shrek'teki çizmeli kedi bakışıyla pekiştireceğinizde babanız bu cümleyi kurar.
heves, özgüven, 'bak şimdi laf sokacağım ehehe' hissi yerle bir olur. "ama baba..." demek bile gelmez içinizden. öylece halı desenlerini izlersiniz.
aslında baba bu cümleyi araya sıkıştırarak sizin bir
yaşar usta olmanızı da engellemektedir. resmen bir taşla kuş katliamı.