sözlük yazarlarının çocukluğundaki masumluklar

ailemle birlikte bir arabanın içinde uçurumdan düşerek ölmek istiyordum bence yeterince masum ve hepimiz istemişizdir. bu arada ki birleşik olacak.

karıncalar yesin diye cips poşetini üstlerine boşaltmıştım

mehmet bakkalı 2 kilo şeker tartmasi için arkaya gönderip ön tezgahtaki şekerleri asırıp kacmak

bir arkadaşımla bayırdan yuvarlanıp giden küçük bir elmanın peşinden koşup gitmiştik..

alpella reklamındakı mor inekler yüzünden alplerdeki tüm inekleri mor sanıyordum :d

sokakta köşeye kenara ne yiyorsam hayvanlar köpekler kediler yesin diye bisküviler cipsler bırakırdım.hala bırakıyorum birşey değişmedi

pek masum mu bilemicem. ben çocukluğumun yarısını anneannemde geçirdim.her zaman çarşıdan güzel oyuncaklar alırdı bana aradğımız her şey vardı çarşıda. her zaman dertli gördüm onu. bir gün anneme sordum neden böyle anneannem hep üzgün duruyor dedim. kocası öldüğünden beri pek mutlu olamıyor dedi annem. sonra ben de çarşıdaki izlenimlerimden yola çıkarak ''o zaman çarşıdan alalım bi koca anne hediyemiz olur'' dedim...

ilkokul 3. sınıftan beri her yaz babama yardım ederdim. hayatım boyunca babamdan çok azar yemişimdir ama bunların en az yarısı ya başka çalışanlar ya da müşteriler yüzündendi. benim babamın adalet anlayışı hep bu olmuştur zaten. canım babam..

anaokulunda bize atatürk'ü anlatmışlar ve eve gittiğimde annemin yanına gidip "anne atatürk neden öldü ben daha onu görecektim" diye ağlamışım.

1. sınıfın ilk günü işte okula bıraktılar bizi başladı okul hayatı. ilk derse girdik tanışmalar bilmem neler falan. sonra zil çaldı hoca dedi ki şimdi tenefüse çıkacağız. ben işte o akılla onu teleferik olarak düşündüm. bursa'da teleferiği bilmeyen yoktur.ben de "ulan annemin haberi yok.şimdi gidersem habersiz çok kızar" diyip çantamı aldım eve doğru yürümeye başladım ki 2 km falan yol var. e hoca derse giriyor ben yokum eve haber falan salıyor tabi.eniştemle yolda karşılaşmıştık. keşke karşılaşmasaydık aq. ben hayatım boyunca o kadar dayak yemedim. adam kaybolduğum korkusuyla beni bir dövdü gerçekten kaybolsam daha iyiydi. evde de annemden yedim bi posta. aq hocası yüzünden okulun ilk günü okuldan nefret ettim.annem kızar düşüncesiyle çıktığım yolda annem daha çok kızdı.

bozuk kanalları karıncalar yuvalarına gidiyor diye izler,kanalı değiştirtmezmişim.tabi bana bu yüzden çok sövmüşler:d dizileri maçları izletmedim diye. bir de şey var bi gün kovalarımı bir yere düşürmüşüm onlara bakıp sizi alamam alamam diye ağlamışım.ne salak çocukmuşum

anaokul öğretmenime aşık olmuştum ben be. anneme ben kepçeyle evlencem felan diyordu. inanmıştım ben de. her gün okul çıkışı sandalye getirip kapıya üstüne çıkar sarılırdım. saçları da çok güzel kokardı.... nerelerdesin be gülüm.....

5.sınıfta sayılarla uğraşırken bir şekilde iki kare farkını bulmuştum. hocanın yanına gidip, "20.20=400, 23.17=391 23.17=20'nin karesi-3'ün karesi" diye gösterdim. hoca da bunun milattan önce zaten bulunduğunu söylemişti. garibim ben kendimi bi bok zannetmiştim.

küçükken tatildeymişiz ben gece altımı ıslatmışım niye diye sorduklarında da içime deniz suyu kaçmış o çıktı o yüzden demişim

sineklerin bacaklarını koparıyodum uzaklasip başlarına bişey gelmesin diye

küçükken annemin kullandığı tığı alıp evde koşmaya başlamışım serserilik zamanlarım tabi hızlıyım falan annem arkada ben önde.. sen benim ayak git halıya takıl düş.. kalbimin 2 cm soluna saplan o tığ.. allahtan ölmemişim (ağır mizah) onu çıkarırlarken baya masummuşum işte bir daha koşmıcam tmm .s modunda başka yok.

annem beni evde tek bırakmıs(yaş 2-3)ev de dağınıkmış biraz sonra eve gelmiş ne görsün ev derli toplu böyle baya ben de oturuyorum sonra bi sobanın kapağını açmış ne görsün bütün eşyalar orda ((:

anneme hala çok düşkünümdür. annem kardeşimle bana banyo yaptırırmış ben hep peşinden gidermişim peşinden gitmiyim diye çoraplarımı giydirmez beni halının üzerinde oturturmuş. bende halının dışında ki beton yerlere basamazmışım. sayko kadın

abim bana hep "çocuklar nasıl dünyaya gelir?" diye sorardı. ben de "kadınla erkek opusunce nefesleri iç içe geçer çocuk olur" derdim. şimdilerde bana bunu hatırlatıp pis pis gülüyor.

oruç tutuyodum.arkadaslar biseyler yiyodu.bende bilerek oruç tuttuğumu unutuyodum yedikten sonra da ben oruçtum yaa diye şaşırıyodum

bir akşam annem, abim ve beni evde bırakıp üst kata teyzeme çıkmıştı. o sırada da elektrikler kesildi. annem mum bulup aşağı inene kadar abimle birbirimize sarılıp annem bizi bırakıp gitti diye ağlamıştık :(((

ay'ı allah'ın gökyüzüne geçirdiği tırnağı sanıyodum. kafaya bak.

zenginler neden fakirlere yardım etmiyor diye düşünürdüm hep. sonra sonra anladım ki insanoğlu cok nankör ve doyumsuz.

evdekiler dua et dediklerinde hep çikolatayla para isterdim ve ellerimi yukarı doğru açtığım için çikolata ve paranın elime düşmesini beklerdim baktım düşmüyor o gün bugündür sorguluyorum işte (parayı muhtemelen daha çok çikolata alabilmek için istiyordum)

küçükken cezaevi lojmanında kalıyorduk yaşım 4 5 anca sarı saç mavi göz cezaevinin maskotuydum gider kuledeki, kapıdaki askerlere asker selamı vermeye çalışırdım, oyunlar oynardım.

alpella reklami yüzünden alplerdeki inekleri mor sanıyordum

annemi sihirli sanıyodum. baya sihirli. hatta sihirli annemdeki betüş peri gibi bizden gizlediğini düşünüyodum, yakalamaya falan çalışıyodum.

annem kendi düğününü anlatıyordu.işte bana bakarak dedi ki çok yağmur yağdı düğünümde.ben de saf tabi anneme cevap olarak biliyorum anne bende oradaydım hatta senin gelinliğinin kuyruğunu ben tutmuştum hatırlamıyor musun demiştim. o gün bugündür hala akıllarına geldikçe benle alay ederler.

çocukken televizyon izlerken dizilerdekileri gerçek sanıyordum bizim onları izlediğimiz gibi onların da bizi izlediğini sanıyordum:)) bu yüzden kötü bişey yaparken veya yaramazlık yaparken bir anda bu aklıma gelir ve kötü karakter olmamak ve gözükmemek için hemen vazgeçerdim bu yüzden efendi bir çocuk olarak bilinirdim her şeyi öğrendiğimde ise artık çok geçti. yaramazlık yapmamış olmama mı,yaşadığım hayal kırıklığına mı üzülsem bilemedim. ..

çocukken gece uyumadan önce hep anne babami öpüp uyurdum. opmezsem onlara bişey olursa son kez opemedim diye korkardim. öpmeyi unuttuğum zaman uyuyamazdim tekrar öpmek için onları uyandırmak istemezdim

babam kucağında yatağıma götürsün diye uyuma numarası yapıyodum

annemin göğsünde kitle vardı iyi huylu mu kötü huylu mu sonuçlar için hastaneye gitmişlerdi. ezberimde fazla sure yoktu. çok korkmuştum. kendi kendime namaz uydurup annemler hastaneden gelene kadar kıyam rüku ve secdede sürekli "allah ım lütfen annemin sonuçları iyi çıksın" diyerek namaz kılmıştım. kabul olmuştu da 😊

barbie bebeklerimin saçlarını keserdim tekrar uzayacağını sanarak...

ölenlerin biraz zaman geçince mezardan geri çıkacağını düşünüyodum. 5 yaşına kadar dedemi bekledim

bakkaldan yanlış şeyi alınca utanır değidtiremezdim.. vay be hatırladım da masummuşum sahiden

babaannem vefat etmişti. hani olur ya filmlerde, dizilerde böyle kaybettikleri birisinin hayali belirir onla konuşurlar falan, öyle babaannemi gözümün önüne getirip konuşmaya çalışmıştım, ama olmamıştı.

annemden dayak yiyip aannnneeeeee diye ağlayıp yine anneme sarılmam...

i̇lköğretimde sınıf öğretmenim bayandı. öğretmenler evde temizlik ev işi yemek vs. yapmıyolar sanıyodum.

(#1823362) pek masum bi çocuk değildim..

arkadaşlar merhaba, hangimiz daha masum tartışmayalım isterseniz

pamuk şeker pamuktan sanıyordum..

arabalar otoyollardaki şerit belirten beyaz çizgileri yiyor zannediyordum

dedemden bahçedeki tavuklara ayakkabı almasını istemiştim çünkü ayakları çok kirleniyordu

camiye gidince sevdiğim kız bana aşık olsun diye dua ederdim. aşka bak aşka

bulutları pamuk gibi yumuşak sanırdım tabi öyle bi olay yokmuş gerçeği öğrenince bir miktar üzüldüm

gökmavisi bir renault'umuz vardı modelini hatırlamıyorum. satmaya karar verdi babam. almaya gelen kişiler de siyah bir bmw ile gelmişti. bizim arabayı verip bmw'yi alacağız sanmıştım. tüm çocuklara hava atmıştım. sonra gelenler hem bizim arabayı hem bmw'yi alıp gidince çocukluğumun en büyük travmalarından birini yaşadım o an. gözden kaybolana kadar bakakaldım arkalarından. bu olayın etkisi var mı bilmem ama şu an bile bmw çok çekici gelmez bana

uçaklarla yarış yapıyordum. sokakta uçakları geçmek için koşuyordum ama hep onlar beni geçiyorlardı.