köylerin vazgeçilmez özellikleri

tavuk

pınarlarıdır abi, taşlı yolları, kovalayan, tıslayan kazları, köpekleri doğallığı, samimiyeti. bulabilirsen köyü tabi

akşam üzeri sobayı yaktıkları zaman ortaya çıkan is kokusu

üretim

dere. buz gibi bir dere hemde. derenin kenarında da mangal. mangalda pişen sucuk ve etlerin kokusu. allahım yazı özledim..

gece sessizliği

eğer karadeniz köyüyse amcaların sert mizacı, teyzelerin aynı oranda tatlı mizacı

eğer evde bir çocuk yaşıyorsa yahut yazın tatile gelen torunlar varsa kesinlikle salıncak. ağaca kurulmuş doyasıya sallanılan salıncak. elinde az önce komşunun bahçesinden (ç)aldığın erikler... cıvıl cıvıl ötüşen kuşlar... ileride ki sana doğru gelen pamuk adlı kedi... sallanırken oluşan ve saçını dağıtan o rüzgar... birazdan yanına gideceğin arkadaşlarının uzaktan gelen sesi... göz pırıltısı, tebessüm... akşam ezanında gel diye seslenen anne yada nine... köyün vazgeçilmezi işte bu salıncak.

bizim havlide tavuklar var onları kovalamayı çok seviyom bi de o temiz oksijene karişan tezek kokusu ben çok seviyom ya köy ortamlarını

asfaltla buluşmamış yolları der susarım aga her yer toz toprak böyle traktör geçerken tozu dumanı arkasına alıyo üstün başın toz oluyo. bi yandan sövüyosun, bi yandan da ayağını taşa toprağa vurup yoluna bakıyosun.. velhasıl başımı alıp gidesim geldi yine...

doğallığı organikliği kokusu yesili toprağı sanki güneş bile farklı

kahvede demirbaş olarak bulunan dayılar

bizim köy için salamura kokusu :d

tandır da yapılan köy ekmeğidir abi. böyle sıcacık, içine tereyağı süreceksin yanında da çay oh misss

tezek kokusu

aşırı dedikoducu teyzeler

herkesin birbirini acayip tanıması, yakından takip etmesi ve herhangi bir olayı beş dakika içinde tüm herkesin öğrenmesi.. tandır ekmeğidir, tezek kokusudur, traktör sesleridir bunlar vazgeçilmez zaten

istediğim pijamayla dışarı çıkma rahatlığı kesinlikle. yok bunla bu uymuş mu, sıkan pantolonlar vs derdi yok. çok net hatırlıyorum bi keresinde altımda pembe kalpli pijama üstümde kırmızı pijamayla dışarı çıkmıştım. aşşşırı rahat aşırı

kahvedekilerin her yoldan araba geçişinde oyunu bırakıp arabaya bakmaları

o dedikodular. mahallenin bazı yerlerinde ahşap,üstüne döşekli oturaklar. mahallenin tiyzeleri ,kahvedeki amıcalar yarı asfalt yarı çakıl yolu,yolun üstündeki fosillemiş hayvan bokları.mahallenin deli dolu gençleri o bacak kadar kızanlar ve büyük hayalleri,ağaç yada asma demirlerinde salıngaçları her evin arkasındaki eski ama şuan kurluk olan ahırlar her evin bahçesi ve bahçede mutlaka bulunan fırın evin içlerinde bulunan peçkalar ... ah ulan köyüm.ne kadar sevmesemde orası ayri bi yer,bi yaz gelsede kalmaya gitsem

kele heriff diye bağrılması ve gobel diye hitap edinilmesi

köy ekmeği. sırf onu yemek için köye gittiğim zamanlar var.

tuvalete gitmenin komşuya gitmekten daha zor olması

muhtarlık seçimlerinde cumhuriyetçiler ile demokratlar gibi ayrılan halk. geçen dönem kim aldıysa öbür dönem başkası alıyor.

yol tarifi verilirken lakaplar yüzünden beynini çorbaya çeviren yerler. cingilligillerin tarladan giderken kofismailgillerin dutu görmeden agzinikirdimingillere giden yoldan yürü orthancli orc efenin evi orada.

herkesin birbirini tanıyıp hem felaket dedikodu dönüp hem de inanılmaz yardimsever, eli açık insanlarin olmasi.. bence dedikodusu da birbirilerine duyulan aşırı yakınlıktan kaynaklaniyor. her köy kendi için bir sülale gibi. nasıl ki sülale de biri işini kaybetse, birinin kızı kaçsa illa gündem olur köyde de o mantık işliyor bence. bizim köy öyle küçük bildiğimiz köylerden değil bizim ki biraz küçük paris oluyor. köyde villa var ya hatta ilk yapıldığında, bütün köylü villa görmeye gitmişti nasıl bişey acaba diye:) şehirden mühendis doktorlar hem havası iyi hem toprağı verimli diye bir sürü arazi alırlar tatile gelirler.. besaneler köyün dışındadır, hayvanlar orada oldugu icin tezek kokusu olmaz. tarlalar yine köy evlerini çevreler. tarla yollarına yürüyüşlere çıkılır.. bir de çok hoş samimiyeti vardır.. geçen indim otobüsten tanımadığım bir teyze hoşgeldin kızım, nasılsın diye halimi hattımı sordu. öyle yoldan geçiyorduk annem ve komşularla tarladan geliyoruz birisi evinin bahçesinde dalından koparmış taze domates biber allah ne verdiyse kahvaltı yapıyormus. öyle çok oturmuslugumuz yok o kadınla halbuki ama illa gelin vallahi bırakmam fln derken oturttu bizi sofraya.. burda kendi köyümü anlatmış oldum ben daha çok ama çok seviyorum napiyim herkes bilsin istiyorum:) herkesin bir köyü olsun, hatta bence olmalı, yaşayan bilir köy bir ihtiyaçtır. beton binalar, kirli hava kirli su, asık insan yüzleri genetigiyle oynanmış meyve sebzelerin, herşeyin yapay ve sahtelestigi kent hayatı arasında, insanin mutlaka bir köye ihtiyacı var.. köyüm.. çocukluğumu dolu dolu yaşadığım, çocuklariminda yaşayabilmesi için bagimi koparmak istemediğim yegane yer..

gece etrafı sadece ayın ışıtması. bu nedenden ötürü de yıldızların daha belirgin ve fazla olması. abi çok harika bir manzara değil mi ya?

köye gittim öldükk..yaw tuvaletle ev ayrı bide tuvalette kovan var arı dolu....bi girdim hasssssiktir dedim o gün gitmedim hiç tuvalete..