ev arkadaşından bıkmak

4 yıl oldu. birbirimizi hergün gördüğümüz için ne instagram'dan ne twitter'dan ne de snap'ten takipleşiyoruz. şeytan görsün yüzünü pezevengin.

ev arkadaşım 2. öğretim mimarlık okuduğu için pek muhattap olmuyoruz

neyse ki tek yaşıyorum

ben bıkmıyım da kimler bıksın. kutu kadar bi apartta yaşıyoruz. aynı işte aynı pozisyonda dipdibe çalışıyoruz. evden birlikte çıkıyoruz ama allahtan gece hayatı olan bi insan da aynı saatte girmiyoruz. gerçi bazen sevdiğim de oluyor. yani tam sevecek gibi oluyorum ama yine yapıyor yapacağını. kız resmen sevmeme izin vermiyor kendisini. tuhaf bi ilişkimiz var. ayrılamayan çiftler gibiyiz. bence o da beni sevmiyor. samimiyetsiz şey. bu hafta da memlekete gitti. anlayacağınız bu gece gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar kadar yalnız olacağım sırça köşkümde. (çok şükür) tabi ışık açık uyucaz mecbur.