terk eden sevgilinin ardından ağlamak

bir erkek olarak, kadınlar açısından eleştireceğim durum. kadınlar üretken varlıktır. düşünsenize, süt üretiyor, doğum yapıyor, her ay yumurtluyor. üretkenlik doğalarında var. kadınlar da bu üretkenliğe destek olacak erkek ararlar. farklı bakış açılarını öğreterek, üretkenliklerinin ufkunu açacak erkekleri isterler. burda erkekler açısından '' gizem '' çok önemlidir. zira bildiklerinizin tamamını 3-5 ayda verirseniz, siz ne kadar sevsenizde kadın bu üretkenliğe katkınızın artık olmadığını/olmayacağını anladığı zaman gider. çok seviyor ve elinizde tutmak istiyorsanız hemcinslerim, gizemli olun. işlerin yürümeye başladığını göreceksiniz.

Bir kere ağladım. Sonra ağlamaya tövbe ettim. Siz ağlarsanız sizin de amk

İlk sevgilimdi, ortaokuldaydım ama terketmesinden daha çok her gün aynı ortama girip yüzünü görmek zorunda kalmak koydu galiba. Çok sürmemişti, saçma bi çocukluk hevesiydi, ilk olduğu için zoruma gitmişti belki de. Neyse ki çabuk kurtulmuşum.

Ağlarım. Bir kaç kez ilişkim oldu terkedilmedim, terketmeye mahkum bırakıldım. Ama ağladım. Siz diyin üç ben diyim 5 günlerce, haftalarca. Çünkü bi insanı hayatıma kolaylıkla alan biri değilim. Birine ısındıysam da hemen hayatımın merkezine koyarım. Biraz salaklık bu evet ama ben aşkta acıyı seviyorum ya. Acı çekilecek bir şey olmasa bile yine de özellikle arabesk şarkılar açıp oturup ağlıyorum hayallerimi düşünerek. Artık en sonunda ağlama seanslarım bittiğinde ise içimden tamamen o zehiri akıttığım için de bi sabah uyanıyorum her şey bitmiş.. Ne saçma insanım be

Ağladık da noldu umurlarında bile değildi ki